Πολλούς "μνηστήρες" έχει αποκτήσει το 35ωρο τελευταία και όλοι αναφέρονται σ' αυτό, εχθροί και φίλοι, ενώ αύριο αρχίζει και η συζήτηση ΓΣΕΕ - εργοδοτικών οργανώσεων, ύστερα από πρόσκληση της Συνομοσπονδίας. Ορισμένοι λένε ότι αποτελεί "νίκη" - και μάλιστα δική τους - ότι το 35ωρο έχει γίνει αντικείμενο συζήτησης και προβληματισμού και στην ελληνική κοινωνία.

Ομως, είναι πλέον σαφές πως το αίτημα δε δικαιώνεται μόνο με την αναφορά του, πολύ περισσότερο που όσο περισσότερο κερδίζει έδαφος η ιδέα της μείωσης του χρόνου εργασίας, τόσο περισσότερο ανδρώνονται οι προσπάθειες διαστρέβλωσής του. Προσπάθειες, που απειλούν να το ακυρώσουν και να το αναγάγουν σε "όχημα" εξάπλωσης της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων. Σ' αυτό το σημείο, ακόμη και δυνάμεις του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, όπως η ΠΑΣΚΕ στη ΓΣΕΕ, συντηρούν τη συγκεκριμένη απειλή, υποστηρίζοντας ότι δεν είναι ώρα να συζητηθούν οι "λεπτομέρειες" εφαρμογής του. Στη θέση αυτή προσχωρούν, παρά τις όποιες επιμέρους διατυπώσεις τους και οι παρατάξεις ΔΑΚΕ και "Αυτόνομη Παρέμβαση". Η τελευταία προσπαθεί να αποφύγει την αναφορά στο 7ωρο - 5νθήμερο, αφήνει να εννοηθεί ότι κάτι τέτοιο "εννοεί" και ταυτόχρονα μιλά για σταδιακή εφαρμογή και επιμέρους ρυθμίσεις ανάλογα το χώρο, καθώς αναρωτιέται πώς θα επιτευχθούν οι τρεις βάρδιες στη βιομηχανία και αφήνει ανοιχτό τελικά, το θέμα της εφαρμογής του από κλάδο σε κλάδο.

Η σημασία των "λεπτομερειών" είναι μεγάλη, καθώς από αυτές θα κριθεί αν θα οδηγηθούμε σε μείωση του χρόνου εργασίας ή σε μια μεγάλης κλίμακας "διευθέτηση" του χρόνου εργασίας, η οποία θα αυξήσει την εκμετάλλευση των εργαζομένων αντί να τη μειώσει.

Απέναντι σε αυτές τις μεθοδεύσεις, αντιτάσσεται η ΔΑΣ και εκείνες οι δυνάμεις μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, οι οποίες έχουν επιδοθεί σε μια επίμονη προσπάθεια για να ταράξουν τα "λιμνάζοντα ύδατα" του ταξικού συμβιβασμού στους κόλπους του.