ΧΑΛΚΙΔΑ (του ανταποκριτή μας).-

"Τρώγοντας ανοίγει η όρεξη", λέει η παροιμία που ταιριάζει "γάντι" στον επιχειρηματία Κ. Βαρβούτη,ιδιοκτήτη των μεταλλευτικών συγκροτημάτων πρώην Σκαλιστήρη και Παπαστρατή στο Μαντούδι της Εύβοιας. Ο επιχειρηματίας αποθρασυμένος από την εγκληματική κυβερνητική πολιτική που του παρέδωσε έναντι "πινακίου φακής" ανεκτίμητης αξίας μεταλλεία τόσο στην Εύβοια, όσο και σε άλλες περιοχές της χώρας και που του ικανοποίησε μια σειρά παράλογες απαιτήσεις, προβάλλει σήμερα και νέα "αιτήματα".

Συγκεκριμένα, απαιτεί την παρέμβαση της κυβέρνησης για να εισπράξει οφειλές πελατών του από χώρες όπως η Ουκρανία, η Ρουμανία, η Βουλγαρία κ.ά. Την απαίτησή του αυτή εξέφρασε σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στη Νομαρχία Εύβοιας, παρουσία του νομάρχη Ν. Παπανδρέου, του δημάρχου Κηρέως Πρ. Ενωτιάδη - ο οποίος μεσολάβησε για να πραγματοποιηθεί η σύσκεψη - και των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ Β. Κεδίκογλου και Δ. Πιπεργιά και του ΣΥΝ Β. Αποστόλου.

Η σύσκεψη φάνηκε πως είχε θετική κατάληξη για τον επιχειρηματία, αφού οι παρευρισκόμενοι δεσμεύτηκαν να βοηθήσουν με όποιο τρόπο μπορούν και να πιέσουν σχετικά την κυβέρνηση. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Κ. Βαρβούτης προχώρησε ακόμα παραπέρα, ζητώντας να του πληρώνει το ελληνικό δημόσιο τις εξαγωγές των προϊόντων του προς τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και στη συνέχεια να εισπράττει τα ποσά από τους πελάτες!

Την ίδια ώρα και με το πρόσχημα δυσκολιών που αντιμετωπίζει, απαιτεί την κρατική ενίσχυση και συνδρομή για τη μεταφορά του οικισμού Τρούπι της Κοινότητας Δαφνούσας για να εκμεταλλευτεί κοίτασμα που υπάρχει εκεί.Επίσης, αφήνει απλήρωτους για δύο και πλέον μήνες τους 250 εργαζόμενους αορίστου χρόνου και τους 150 διμηνίτες, δεν εφαρμόζει τις Συλλογικές Συμβάσεις, ενώ με τις "πλάτες" της Επιθεώρησης Εργασίας Χαλκίδας και της Επιθεώρησης Μεταλλείων, δεν τηρεί κανένα μέτρο για την υγιεινή και ασφάλεια, ποντάροντας και στη συναινετική στάση της πλειοψηφίας του Εργατικού Κέντρου Εύβοιας.

Οι νέες αυτές εξελίξεις επιβεβαιώνουν για μια ακόμα φορά το ΚΚΕ και τις ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις, που είχαν αντιταχθεί από την αρχή στο ξεπούλημα μιας στρατηγικής σημασίας επιχείρησης σε ιδιώτες, τονίζοντας τότε ότι ο νέος εργοδότης θα εκμεταλλευτεί με όση ένταση μπορεί την επιχείρηση και τους εργαζόμενους για την αποκόμιση όσο το δυνατόν μεγαλύτερων κερδών και μετά θα την παρατήσει καταχρεωμένη και ερειπωμένη. Τέλος, κάνουν περισσότερο επίκαιρη από ποτέ την πρόταση του ΚΚΕ για χάραξη κλαδικής πολιτικής και δημιουργία Δημόσιου Ενιαίου Φορέα Λευκολίθου.