Κυριακή 9 Φλεβάρη 1997
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 17
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Υπάρχουμε επειδή συνυπάρχουμε

Συζήτηση με τον Βασίλη Διαμαντόπουλο

Το να προσπαθήσει κανείς να μιλήσει για την προσφορά ενός ανθρώπου - ακούραστου εργάτη του θεάτρου, όπως του Βασίλη Διαμαντόπουλου,είναι μάλλον κοινός τόπος, όταν η δράση και η στάση του τόσο στο θέατρο όσο και τη ζωή είναι γνωστή σε όλους. Δοσμένος, αφοσιωμένος μια ολόκληρη ζωή στην τέχνη του θεάτρου, εξακολουθεί να παλεύει για ό,τι πιστεύει και ό,τι αγαπάει. Μέσα από το "Θεατρικό Εργαστήρι" που ίδρυσε πριν 10 χρόνια, αλλά και το "Σύγχρονο Θέατρο", δίνει το δημιουργικό παρόν του και εξακολουθεί να ονειρεύεται παρά τις απογοητεύσεις.Η πιο πρόσφατη απογοήτευση, που τη δέχτηκε με αξιοπρέπεια, χωρίς να θέλει να δώσει συνέχεια, ήταν η επιχορήγησή του με 5 εκατ. από το ΥΠΠΟ.

"Δεν εκφράζω πικρία, ούτε αγανάκτηση, αλλά επειδή αισθάνομαι ευθύνη απέναντι σε ένα κοινό που με πίστεψε και με πιστεύει, αποφάσισα να μην δεχτώ αυτό το ποσόν και να κλείσω το θέατρό μου. Ας διαθέσει το υπουργείο αυτά τα χρήματα όπου νομίζει καλύτερα".Μ' αυτές τις λίγες γραμμές έκλεισε το θέμα ο Βασίλης Διαμαντόπουλος,ο οποίος και στη συζήτησή μας δε θέλησε να πει περισσότερα γι' αυτό. Εχει άλλωστε τόσα πολλά να δώσει και να πάρει από μια άλλη δημιουργική του δραστηριότητα, στην οποία όπως είπε "είναι αφοσιωμένος".

"Στο "Θεατρικό Εργαστήρι" - λέει ο Βασίλης Διαμαντόπουλος - ο υποψήφιος σπουδαστής με τρίμηνη εκπαιδευτική άσκηση έχει τη δυνατότητα να αποκτήσει συνείδηση του χώρου, να γευτεί εκ των έσω τη δραματική τέχνη. Τα παιδιά που μπορούν και πρέπει να συνεχίσουν, προάγονται στη διετή φοίτηση που παρέχει στον αυριανό ηθοποιό εφόδια για να ξεκινήσει τον προσωπικό του δρόμο έκφρασης και δημιουργίας. Η σπουδή είναι σπουδαίο πράγμα. Είναι τροφή. Είναι χρήσιμη και ταυτόχρονα ευχάριστη".

- Πιστεύετε στους νέους;

- Πιστεύω πάντα στο νέο. Πιστεύω στους νέους ανθρώπους. Βέβαια μερικές φορές, μας διαψεύδουν, αλλά δεν παύουν να είναι χαρά και ελπίδα. Ναι είναι ελπίδα να βλέπει κανείς αυτά τα παιδιά που το μάτι τους δεν έχει παγώσει ακόμη. Κι αυτό είναι κάτι που δίνει κουράγιο.

"Διδάσκω, αεί διδασκόμενος"

- Σαν δάσκαλος κερδίζετε;

- Και βέβαια κερδίζω. Πολλάπολλά. Αυτό το παμπάλαιο "διδάσκω αεί διδασκόμενος", είναι μια τεράστια αλήθεια.

- Ποια είναι η άποψή σας για το σημερινό επίπεδο της θεατρικής παιδείας; - Λυπάμαι που το λέω, αλλά είναι πολύ χαμηλό.

- Ποιος έχει την ευθύνη;

- Ποτέ δε φταίει ένας. Φταίνε οι δάσκαλοι, φταίνε οι μαθητές, φταίει η πολιτεία, η πολιτική. Το ένα μπλέκεται με το άλλο. Φταίνε όλοι και δε φταίει κανείς. Είναι τεράστιο το θέμα και δεν ξέρω αν έχει σημασία το ποιος φταίει.

- Πράγματι, σημασία έχει το τι κάνουμε, ποιες λύσεις θα βρεθούν προκειμένου να πάψει να αποτελεί πρόβλημα. Ετσι δεν είναι;

- Πρέπει να γίνει μια έρευνα για να διαπιστωθεί τι πρέπει να γίνει και όχι ποιος φταίει, έτσι ώστε η παιδεία να είναι παραγωγική. Γιατί νομίζω ότι η παιδεία σε όλους τους χώρους δεν είναι παραγωγική. Μήπως προβλήματα δεν υπάρχουν στα σχολεία, τα λύκεια, τα πανεπιστήμια; Με αποτέλεσμα, δυστυχώς, να υφιστάμεθα όλα όσα συνεπάγεται η υποβάθμιση.

- Είναι άραγε αδιαφορία ή στόχος, να "πάσχει" η παιδεία;

- Δε νομίζω ότι είναι στόχος. Δε νομίζω να είναι τόσο έξυπνο το κεφάλαιο ώστε να στοχεύει στην υποβάθμιση της παιδείας. Νομίζω ότι είναι αδιαφορία και έλλειψη γνώσης.Το έξυπνο κεφάλαιο, για παράδειγμα έξω, θέλει τον εργάτη ειδικευμένο, πληροφορημένο γιατί ξέρει ότι κάτι θα κερδίσει από αυτό. Ενώ, στην Ελλάδα, πιστεύω ότι αδιαφορούν.

- Ειδικότερα, πάντως, στη θεατρική παιδεία ξεφυτρώνουν δεκάδες εργαστήρια με ανθρώπους που δεν έχουν να επιδείξουν σχεδόν τίποτε στην καλλιτεχνική τους κατάθεση. Τι οδηγεί σ' αυτό;

- Οι επιδοτήσεις από την ΕΟΚ και η μανία των παιδιών να γίνουν ηθοποιοί για λόγους και αιτίες τελείως επιδερμικές. Δηλαδή, λόγοι προβολής στην τηλεόραση, εύκολα λεφτά, δόξα κλπ. Αυτά είναι πειρασμοί τελείως αντιπαιδαγωγικοί. Και άντε να τους σταματήσεις. Οι εννιά στους δέκα θέλουν να γίνουν ηθοποιοί για όλους αυτούς τους πειρασμούς, συνειδητά ή ασυνείδητα.

- Στα δικά σας χρόνια οι λόγοι που οδηγούσαν σ' αυτή τη δουλιά ήταν διαφορετικοί;

- Βέβαια. Δεν υπήρχε, κατ' αρχήν, η τηλεόραση, η οποία έχει κάνει φρικτό κακό. Κατά τη γνώμη μου σ' όλους τους τομείς. Ενώ, η τηλεόραση θα μπορούσε να είναι ένα όπλο πραγματικά δημιουργικό, παιδαγωγικό, πληροφοριακό, είναι ακριβώς το αντίθετο. Ηταν άλλη η οπτική γωνία που έβλεπαν οι ηθοποιοί, στην εποχή μου, το θέατρο. Χωρίς να σημαίνει ότι σήμερα δεν υπάρχουν ταλέντα. Σίγουρα υπάρχουν, αλλά μιλάμε για το κλίμα, το οποίο είναι τελείως διαφορετικό.

Η απομόνωση οδηγεί σε "θάνατο"

- Τι αποτέλεσε οδηγό στην προσωπική σας διαδρομή και τον προσωπικό σας αγώνα στη ζωή και στο θέατρο;

- Οδηγός μου, υπήρξε πάντα το ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο. Γιατί πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω ότι δεν μπορούμε να υπάρξουμε μόνοι. Υπάρχουμε επειδή συνυπάρχουμε. Αν απομονωθούμε, όπως συμβαίνει δυστυχώς στις μέρες μας, νομίζω ότι αυτό σημαίνει θάνατο.

- Είναι και η ιδεολογική σας τοποθέτηση που παραμένει ακλόνητη.

- Βεβαίως.

- Το να παραμένει κανείς ακλόνητος στην εποχή μας δεν είναι και εύκολο...

- Δεν είναι από πείσμα. Είμαι προσανατολισμένος. Δε διεκδικούμε το αλάθητο του ιδεολογικού μας χώρου, υπάρχουν όμως κάποιες βασικές αρχές που μένουν αναλλοίωτες και αδιαπραγμάτευτες. Δεν παραμένω από καθήκον. Είναι στάση ζωής. Ετσι λειτουργώ. Το να είναι κανείς τίμιος, είναι και εξυπνάδα.

- Εχετε πληρώσει κάποια πράγματα;

- Και πληρώνω ακόμ

η.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ