Τους ένωσε ένα κοινό μυστικό, αυτό της δημιουργικής τους διάθεσης και της αγάπης τους για την καλή μουσική. "Κοινό Μυστικό" είναι ο τίτλος του δίσκου, με τον οποίο κάνουν το ντεμπούτο τους στον κόσμο της δισκογραφίας οΔημήτρης Τσεκούρας και η Κατερίνα Παπακωνσταντίνου.Δύο νέα παιδιά, που καταθέτουν μεράκι και ταλέντο, προσφέροντας δώδεκα δροσερά, μελωδικά τραγούδια. Τραγούδια με λόγο, ύφος και ήχο σημερινό, μελωδίες που ισορροπούν ανάμεσα στον ελληνικό κι ευρύτερα βαλκάνιο ήχο και τη ροκ μπαλάντα. Δημιουργίες, που "πατάνε" γερά στις μουσικές σπουδές και των δύο. Τελειόφοιτος της Φιλοσοφικής ο Δ. Τσεκούρας από πολύ μικρός σπούδαζε κλασική κιθάρα, ενώ η Κ. Παπακωνσταντίνου έχει σπουδάσει ανώτερα θεωρητικά, πιάνο και κλασικό τραγούδι. Γερές επίσης και οι μουσικές ρίζες της οικογένειάς της: Από τον παππού της (εξαίρετο δεξιοτέχνη στο σαντούρι) και την καλλίφωνη μητέρα της, μέχρι το θείο της Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Χάρη στην πολύτιμη συμβολή του τελευταίου, που είναι ο παραγωγός του δίσκου, καθώς και την εμπνευσμένη ενορχήστρωση του Ηρακλή Βαβάτσικα αποκαλύφθηκε στο πλατύ κοινό πριν ενάμιση μήνα το "Κοινό μυστικό". Είχε προηγηθεί η ζωντανή παρουσίαση του υλικού σε κάποιες συναυλίες, με πρώτη την παρουσίασή τους σε εκδήλωση που είχε πραγματοποιηθεί πριν δυόμισι χρόνια στην αίθουσα συνεδρίων του ΚΚΕ, στον Περισσό. Το φετινό χειμώνα οι δύο καλλιτέχνες εμφανίζονται στη μουσική σκηνή "Ροντέο".

"Τα τραγούδια", όπως εξηγεί ο Δημ. Τσεκούρας, που έγραψε μουσική και στίχους κι ερμηνεύει τα μισά απ' αυτά, "γράφτηκαν από το '93 και μετά. Μουσικά κατάγονται από διαφορετικά σημεία του ίδιου τόπου, του ελληνικού, αλλά με προεκτάσεις βαλκανικές και ροκ μπαλάντας, που συνυπάρχουν με το παραδοσιακό μοτίβο και το λαϊκό άκουσμα. Ολα αυτά προσπαθούμε να τα δούμε με νέο μάτι". "Με τον Δημήτρη", λέει η Κ. Παπακωνσταντίνου, έτερη ερμηνεύτρια του "Κοινού Μυστικού", "πρωτοβρεθήκαμε στη "Σφεντόνα" το 1995 και αποφασίσαμε να συνεργαστούμε, έχοντας ανακαλύψει την κοινή μας αγάπη για τη μουσική. Η πρώτη μας συνεργασία ήταν τον Απρίλη του '96, σε δύο παραστάσεις στον ίδιο χώρο, εκεί όπου λίγο νωρίτερα μου είχε κάνει κοινό το μυστικό του, το ότι έγραφε, δηλαδή, τραγούδια, πράγμα που τότε το ήξεραν ελάχιστοι".

"Δεν είχα σκοπό", λέει ο Δ. Τσεκούρας, "με την πρώτη μου εμφάνιση στη δισκογραφία να εκτεθώ ως δημιουργός. Είναι δύσκολο να χρεωθείς το βάρος του τραγουδοποιού στα 23 σου χρόνια".

"Αισθάνομαι πολύ τυχερή, λέει η Κ. Παπακωνσταντίνου, που η πρώτη μου δισκογραφική δουλιά συνδέεται με τα συγκεκριμένα τραγούδια, των οποίων οι στίχοι και οι μουσικές είναι πολύ φρέσκιες, σημερινές. Είναι τραγούδια νεανικά, δροσερά, δεν έχουν καμία μιζέρια. Συνήθως οι νέοι τραγουδιστές κοιτάζουν να πιαστούν από ένα μεγάλο δημιουργό, από ένα μεγάλο συνθέτη πιστεύοντας ότι αυτό τους προσφέρει ασφάλεια". "Το ζητούμενο είναι, συμπληρώνει ο Δ. Τσεκούρας, να χαλαρώνεις μέσα απ' αυτό που κάνεις. Ν' απολαμβάνεις τη διαδικασία, γιατί είναι σπουδαίο, μαγικό πράγμα να γεννιέται ένα τραγούδι και να παίρνει το δρόμο του, για να φτάσει στον κόσμο". Για τον ίδιο, τα τραγούδια του "είναι εικόνες μεταφρασμένες σε μουσικές. Περιγράφω τη ζωή μέσα από το στίχο, όμως έχω την αίσθηση ότι η μουσική είναι εκείνη που δίνει την εικόνα. Ο στίχος έρχεται σαν μέτρο πάνω στη μουσική. Θεματολογικά εμπνέομαι απ' αυτά που έχω ζήσει και απ' αυτά που κυρίως θα ήθελα να ζήσω".

Αναφερόμενοι στον "ηθικό αυτουργό" για την έκδοση του δίσκου, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου,λένε ότι ήταν ένας "πολύτιμος δάσκαλος", που τους στήριξε σε αυτό το πρώτο τους μεγάλο βήμα.

"Ηταν, λέει ο Δ. Τσεκούρας, από τους πρώτους ανθρώπους που άκουσαν τα τραγούδια και μου είπε "μη φοβάσαι να εκτεθείς". Με βοήθησε πολύ να καταλήξω στην επιλογή των τραγουδιών, ενώ και ο ίδιος συμμετέχει σ' ένα τραγούδι στο δίσκο. Ηταν μαγικό πράγμα να τον βλέπεις να γράφει δικό σου τραγούδι". Αξίζει να σημειωθούν κάποια από τα λόγια του γνωστού τραγουδιστή, που συνοδεύουν το δίσκο: "Ακουσα τα τραγούδια, στάθηκα. Τα ξανάκουσα, εντυπωσιάστηκα. Τα ξανάκουσα, τα ζήλεψα και τα αγάπησα μαζί".

Μεγάλο ρόλο στο να επιτευχθεί η ομοιογένεια του μουσικού υλικού, όπως αναφέρει ο Δ. Τσεκούρας, έπαιξε η ενορχήστρωση, καθώς συνυπήρχαν ετερόκλητα στοιχεία. "Επρεπε, λέει, να μπει μια μπαγκέτα μπροστά και να κάνει ένα δίσκο που να μη στερείται ομοιογένειας και ταυτόχρονα το τελικό άκουσμα να είναι ενδιαφέρον. Αυτό το έκανε ο Ηρακλής Βαβάτσικας και τον ευχαριστώ πολύ. Μας βοήθησε πάρα πολύ, μετέφερε τη δημιουργική του πνοή. Είναι τύχη να συνεργάζεσαι με ανθρώπους, που όχι μόνο είναι παλιοί στο χώρο, αλλά και που έχουν όρεξη ν' ασχοληθούν πραγματικά με καινούρια πράγματα. Και αυτό ισχύει όχι μόνο για τον Βασίλη, αλλά και για τον Ηρακλή και τους εξαιρετικούς μουσικούς που συμμετείχαν".

Οι προκλήσεις που μπαίνουν πλέον μπροστά στους δύο νέους καλλιτέχνες;

"Θα ήθελα στην πορεία να γράψω όμορφα τραγούδια, όπως επίσης το να βρεθούν στο δρόμο μου άνθρωποι που θα μου δώσουν σπουδαίο υλικό. Είναι πρόκληση για μένα και η ίδια η ερμηνεία. Θα ήθελα πολύ να πω κομμάτια άλλων καταξιωμένων ή μη συνθετών, που θα με κάνουν να ταξιδέψω και να αισθανθώ όμορφα. Εχω ζηλέψει πολλά τραγούδια. Θα μου άρεσε πολύ κάποια στιγμή να κάνω μια πολύ καλή ζωντανή εμφάνιση, όχι μόνο με δικό μου υλικό, αλλά και με τραγούδια που αγαπάω κι έχω ζηλέψει" είπε ο Δ. Τσεκούρας.

"Περιμένω το τραγούδι να γίνεται ολοένα και καλύτερο. Να φύγουν τα άσχημα και τα κακόηχα και να μείνει το καλό ελληνικό τραγούδι. Αυτό που θα ήθελα για μένα είναι να βελτιώνω την ερμηνεία μου καθημερινά. Είμαι άπειρη, αυτή είναι η πρώτη μου δουλιά. Εχω απαιτήσεις από τον εαυτό μου όσον αφορά στην ερμηνεία" συμπληρώνει η Κ. Παπακωνσταντίνου.

Ρουμπίνη ΣΟΥΛΗ