Το ΣΣ προβλέπει, μια παγκόσμια πρωτοτυπία, "κυρώσεις" σε περίπτωση "υπερβολικών ελλειμμάτων" κάποιου κράτους - μέλους, πέραν του 3% του ΑΕΠ που επιβάλλει το σχετικό κριτήριο του Μάαστριχτ. Αυτό αποτελεί ιστορική πρωτοτυπία, δηλαδή να επιβάλλεται διά νόμου χρηματικό πρόστιμο για υπέρβαση ενός καθορισμένου δείκτη.Στην περίπτωση αυτή τα πρόστιμα θα είναι τσουχτερά και μπορεί, διά νόμου, να φθάνουν "μέχρι το 0,5 του εθνικού ΑΕΠ" του κράτους - παραβάτη. Τη "λεία" που θα συγκεντρώνεται από τα πρόστιμα θα μοιράζονται οι υπόλοιποι..!

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η εφαρμογή του ΣΣ έρχεται σε ανοιχτή αντιπαράθεση και συγκρούεται με σωρεία άρθρων και διατάξεων του ελληνικού Συντάγματος που προβλέπει το ελληνικό κράτος ως το "μόνο αρμόδιο" για την άσκηση της οικονομικής πολιτικής.

Το ενισχυμένο "σούπερ σύμφωνο" που εγκρίθηκε το Μάη του 1998, όρισε πιο αυστηρά χρόνους και διαδικασίες, σήμανε το τέλος της όποιας κοινωνικής πολιτικής.Αυτό θα γίνει γιατί ορίζεται ότι αν κάποια χώρα πετύχει μια χρονιά μεγαλύτερη αύξηση του ΑΕΠ απ' αυτή που υπολόγιζε, τότε είναι υποχρεωμένη να διαθέσει το πλεόνασμα για τη μείωση του δημόσιου χρέους και όχι για άσκηση κοινωνικής πολιτικής!

Τον Μάη του '98 το ΣΣ εμπλουτίστηκε με μια αντεργατική φαρέτρα με επτά θανάσιμα βέλη, μια δέσμη επτά "διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων" για το σύνολο των εργασιακών σχέσεων.

Το Σύμφωνο Σταθερότητας αποτελεί ένα "πακέτο" δυο εφαρμοστικών κανονισμών και δυο σχετικών ψηφισμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που ως "ομόφωνες" αποφάσεις δεσμεύουν τους πάντες. Πρόκειται για "σταθερές δεσμεύσεις" των κρατών - μελών χωρίς καταληκτική ημερομηνία, οι οποίες θεσμοθετούν ένα πλαίσιο για την "αποτελεσματική πολυμερή εποπτεία" των "εθνικών" οικονομικών πολιτικών. Η επιτήρηση βασίζεται κυρίως στο περιβόητο άρθρο 104Γ της Συνθήκης του Μάαστριχτ (διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος). Σε κάθε κράτος - μέλος (εντός, ή εκτός της ζώνης του ΕΥΡΩ) που θα 'χει ετήσιο δημοσιονομικό έλλειμμα πάνω από το 3% του ΑΕΠ, μέσα από μια σύνθετη διαδικασία το Συμβούλιο Υπουργών, με ειδική πλειοψηφία μπορεί να επιβάλλει κυρώσεις "μέχρι 0,5% του ΑΕΠ" με άτοκες καταθέσεις. Σύμφωνα με τις αποφάσεις του Αμστερνταμ "προβλέπεται αναδιανομή του προϊόντος των κυρώσεων στα κράτη - μέλη που συμμετέχουν στη ζώνη του ΕΥΡΩ και που δεν εμφανίζουν υπερβολικό έλλειμμα"!Ετσι οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών θα εφαρμόζουν επ' αόριστον πολιτικές λιτότητας προς όφελος του κεφαλαίου, προκειμένου να μην παραβιάζουν τους δείκτες.

Πρόκειται για πρωτοφανή διάταξη μοιράσματος της λείας που θα συγκεντρώνεται στην Κομισιόν, ενώ αντανακλά με τον πιο διάφανο τρόπο την ουσιαστική βαρβαρότητα κατά των λαών που διακατέχει την ΟΝΕ του κεφαλαίου. Η"εποπτεία" των Βρυξελλών στα πλαίσια του ΣΣ δεν αφορά μόνο τα ελλείμματα αφού κάθε κυβέρνηση υποχρεούται να καταθέτει "προγράμματα σταθερότητας" (ΠΣ) για τους "εντός" της ζώνης ΕΥΡΩ και "προγράμματα σύγκλισης" για τους "εκτός" που θα ενημερώνονται ετησίως, και καθορίζουν τους "εθνικούς στόχους" με βάση τα κριτήρια του Μάαστριχτ, θα περιέχουν "ακριβές χρονοδιάγραμμα των αναγκαίων προσαρμογών" για πληθωρισμό, έλλειμμα και χρέος και "θα αναφέρονται τα πρόσθετα μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν σε περίπτωση σοβαρής απόκλισης", δηλαδή οι κυβερνητικές δεσμεύσεις εκ των προτέρων για τα προβλεπόμενα φοροεισπρακτικά μέτρα του επόμενου έτους.

Β. Γκ.