Ο "Ρ" έγινε επίσημο "όργανο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας" το Νοέμβρη του 1924, όταν και το ΣΕΚΕ μετονομάστηκε σε ΚΚΕ, στο 3ο Εκτακτο Συνέδριό του. Αρχισυντάκτης του από τον Οκτώβρη του ίδιου χρόνου είχε γίνει ο Γιώργης Νίκολης.Για το "Ρ" άρχιζε μια νέα περίοδος, μεστή από δράση και γεγονότα, στην οποία έπρεπε να δίνει διαρκώς το "παρών". Γι' αυτό, όταν το 1925, με τις απεργίες των σιδηροδρομικών, των καπνεργατών, των τυπογράφων και άλλων εργατικών κλάδων, ο "Ρ" δεν προλάβαινε ν' αντιμετωπίζει μόνος του την κατάσταση, το Κόμμα έβγαλε απογευματινή εφημερίδα, την "Προλεταριακή Πάλη".

Η στρατιωτική δικτατορία, που κήρυξε τον Ιούνη του 1925 ο στρατηγός Θ. Πάγκαλος, απαγόρεψε την ελεύθερη έκδοση του "Ρ" από τις 8 Αυγούστου και μαζί τη νόμιμη λειτουργία του Κόμματος. Το "Ρ" αναπλήρωσαν τότε μια σειρά από κλαδικές εφημερίδες, όπως ήταν ο "Εργάτης Επισιτισμού", ο "Εργάτης Δέρματος", το "ΣΟΜΑ" (Σωματείον Οδηγών και Μηχανικών Αυτοκινήτων) κλπ. ή το "Φοιτητικό Βήμα", για τη νεολαία. Στην περίοδο ακριβώς της Παγκαλικής δικτατορίας βρήκαν την ευκαιρία οι ρεφορμιστές, ν' αρπάξουν τη διοίκηση της ΓΣΕΕ στα χέρια τους, με τη βοήθεια της Αστυνομίας.

Ο "Ρ" επανεκδόθηκε στις 27 Αυγούστου 1926, έπειτα από την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος. Στην προμετωπίδα του πλέον έγραφε: "Οργανο της ΚΕ του ΚΚΕ - ΕΤΚΔ (Ελληνικού Τμήματος της Κομμουνιστικής Διεθνούς)". Η επόμενη περίοδος και μέχρι το 1931, χαρακτηρίζεται από σοβαρή όξυνση της ταξικής και πολιτικής πάλης. Οι τρομοκρατικές ενέργειες των τότε κυβερνήσεων ενάντια στο επαναστατικό κίνημα και το "Ρ" διαδέχονται η μια την άλλη. Τότε ψηφίζεται ο "νόμος περί ιδιώνυμου" και οι διάφορες διώξεις (συλλήψεις, φυλακίσεις, εξορίες, κλπ.) μπαίνουν στην ημερήσια διάταξη. Οι αλλεπάλληλες συλλήψεις στελεχών του "Ρ" είχαν ως συνέπεια τις συχνές αλλαγές στην αρχισυνταξία της εφημερίδας. Ετσι, στην πενταετία 1926 - 1931 άλλαξαν έξι συνολικά αρχισυντάκτες: Γιώργης Νίκολης, Πέτρος Πικρός, Τάσος Χατζηαναστασίου, Γιώργης Ανδρουλιδάκης, Ορφέας Οικονομίδης και Αριστοτέλης Τσουρτσούλης.

Τον Αύγουστο του 1931 ο "Ρ" καταδικάζεται σε στέρηση του τίτλου του και ο υπεύθυνός του, Γεράσιμος Μαρμαρέλης,τιμωρείται σε πολύχρονη φυλάκιση και σε μεγάλο χρηματικό πρόστιμο για παραβίαση του "νόμου περί Τύπου". Το γεγονός αυτό υποχρέωσε το Κόμμα να προχωρήσει στην έκδοση του "Νέου Ριζοσπάστη". Μόνο στις 11 Μάρτη του 1934 ο "Ρ" ξαναπήρε την ονομασία του.

Η περίοδος 1932 - 1936 αποτελεί ένα καινούριο σταθμό στην ανάπτυξη του "Ρ". Είναι η εποχή, όπου η δράση του ΚΚΕ τίθεται σε νέες βάσεις, μετά την έκκληση της Κομμουνιστικής Διεθνούς, και ο "Ρ" καλείται να αντεπεξέλθει σε νέα, αυξημένα, ποσοτικά και ποιοτικά, καθήκοντα. Την περίοδο αυτή η κυκλοφορία της εφημερίδας του Κόμματος έφτασε σε μεγάλα, για την εποχή εκείνη, ύψη. Οταν η ανώτερη κυκλοφορία των μεγαλύτερων αστικών εφημερίδων δεν ξεπερνούσε τις 25.000 έως 30.000 φύλλα, ο "Ρ" έφτασε να πουλά 12.000 φύλλα.

Με την έκρηξη του βενιζελικού στρατιωτικού κινήματος της 1ης Μάρτη 1935, ο "Ρ" παύθηκε, μαζί με τις βενιζελικές εφημερίδες, και επανεκδόθηκε στις 16 Μάη του ίδιου χρόνου, με διευθυντή τον Μ. Τυρίμο.

Για λίγο, όμως, αφού η δικτατορία της 4ης Αυγούστου έκλεισε ξανά το "Ρ".

Το νέο κλείσιμο θα διαρκούσε για πολλά χρόνια, αφού το δικτατορικό καθεστώς το διαδέχτηκε η γερμανοφασιστική κατοχή. Ο "Ρ", όμως, δε σταμάτησε ουσιαστικά την έκδοσή του, γιατί στη διάρκεια τόσο της δικτατορίας, όσο και της γερμανοφασιστικής κατοχής κυκλοφορούσε παράνομα. Αξίζει να σημειωθεί, πως με την κήρυξη της δικτατορίας το 1936, ο "Ρ" βρέθηκε να έχει στη διάθεσή του 24 συνολικά παράνομα τυπογραφεία, που τα είχε οργανώσει από πριν.