Φούντωσε τη βδομάδα που πέρασε η συζήτηση για την κεντροαριστερή συνεργασία ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ με δηλώσεις και αντιδηλώσεις στελεχών των δύο κομμάτων, με αφορμή την επανάληψη της γνωστής πρότασης του προέδρου του ΣΥΝ Ν. Κωνσταντόπουλου για "κεντροαριστερή κυβερνητική συνεργασία της προοδευτικής πλειοψηφίας" (ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ δηλαδή). Ο πρόεδρος του ΣΥΝ, την ώρα που η κυβέρνηση βρίσκεται στριμωγμένη από τις πρωτοφανείς λαϊκές κινητοποιήσεις των εργαζομένων, των μαθητών, εκπαιδευτικών και γονιών ενάντια στην αντιλαϊκή - αντιεκπαιδευτική πολιτική της, βγήκε να απευθύνει την πρόταση συνεργασίας. Οταν το λαϊκό κίνημα στριμώχνει την κυβέρνηση με τους αγώνες του ενάντια στην πολιτική της, η ηγεσία του ΣΥΝ σπεύδει να δώσει - και μ' αυτό τον τρόπο - "χέρι βοήθειας" στην κυβέρνηση, συμβάλλοντας στον αποπροσανατολισμό του λαού, με τις προτάσεις του για κυβερνητική διέξοδο διαχείρισης του συστήματος.

Ετσι, λοιπόν, η ηγεσία του ΣΥΝ προσβλέπει σε προγραμματική συμφωνία με το ΠΑΣΟΚ (που δεν μπορεί να κυβερνήσει κατά το ΣΥΝ) για... την αλλαγή του πολιτικού συστήματος και τη διαμόρφωση ενός διαφορετικού μοντέλου πολιτικής εξουσίας... Βεβαίως, προγραμματική συμφωνία δεν μπορεί να γίνει παρά ανάμεσα σε κόμματα που συμφωνούν στις βασικές πολιτικές επιλογές. Κι αυτές οι βασικές επιλογές είναι δεδομένες για το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΝ: Είναι η δεδομένη ευρωπαϊκή πορεία, ο "εθνικός" στόχος της ΟΝΕ όπως τον βαφτίζουν και τα δύο κόμματα - μαζί και η ΝΔ, και, ουσιαστικά, και το ΔΗΚΚΙ σε αντίθεση με το ΚΚΕ που αντιπαλεύει αυτή την πορεία και μάχεται για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζεται. Η επιδίωξη λοιπόν του ΣΥΝ, αντικειμενικά, δεν είναι άλλο παρά πώς θα προωθηθούν αυτές οι αντιλαϊκές επιλογές και τα καταστροφικά για τους εργαζόμενους αντιλαϊκά μέτρα που συνεπάγεται. Η ηγεσία του ΣΥΝ δεν επιδιώκει τίποτα περισσότερο, μιλώντας για κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και αλλαγή του πολιτικού συστήματος, παρά την αναδιανομή της εξουσίας ανάμεσα στα δύο κόμματα και το ρετουσάρισμα της αντιλαϊκής πολιτικής που προκαλεί πια κοινωνικές εκρήξεις που απειλούν την ανατροπή της.

Αλλωστε, από την ηγεσία του ΣΥΝ προβάλλονται ως πρότυπα οι "κεντροαριστερές" κυβερνήσεις Ιταλίας, Γαλλίας, Γερμανίας κλπ., που είναι γνωστό πως εφαρμόζουν ακριβώς την πολιτική που απαιτούν οι πολυεθνικές για την πραγματοποίηση της ΟΝΕ. Και ο ΣΥΝ δεν προβάλλει ουσιαστικά κάτι διαφορετικό παρά αναδιαρθρώσεις (ιδιωτικοποιήσεις δηλαδή), αλλά... με πρόγραμμα - που κατηγορεί την κυβέρνηση ότι δεν έχει - και διαφάνεια. Δεν απορρίπτει την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και την "κατακρεούργηση" των ασφαλιστικών και άλλων δικαιωμάτων των εργαζομένων που επιβάλλονται "διά πυρός και σιδήρου" στην πορεία της καπιταλιστικής ανασυγκρότησης, που επιβάλλουν οι πολυεθνικές μέσω της ΟΝΕ. Απλώς, συσκοτίζοντας τα πράγματα σχετικά με τον αντιλαϊκό χαρακτήρα αυτών των αλλαγών, η ηγεσία του ΣΥΝ προβάλλει το 35ωρο όπως ακριβώς το προβάλλουν και οι πολυεθνικές, που μάλιστα το χρησιμοποιούν και σαν εφαλτήριο για να περάσουν "στα μαλακά",χωρίς αντιδράσεις αν είναι δυνατόν, δίχως την αναγκαία διασφάλιση της 5ήμερης και 7ωρης καθημερινής εργασίας και χωρίς τη μείωση μισθών. Παράλληλα, ο ΣΥΝ προβάλλει ως πολιτική πρόταση την αναθεώρηση της Συνθήκης του Αμστερνταμ και του "Συμφώνου Σταθερότητας" που επιβάλλει τη μόνιμη λιτότητα σε βάρος των εργαζομένων, σπέρνοντας αυταπάτες ότι το κεφάλαιο μπορεί να συμβιβάζεται με παραχωρήσεις στους λαούς. Μα αν αυτό μπορούσε να γίνει, τότε γιατί η "Κεντροαριστερά" στην ΕΕ υλοποιεί κατά γράμμα τις συνθήκες και τα σύμφωνα;

Είναι γεγονός ότι οι επιλογές αυτές των πολυεθνικών όχι μόνον δεν μπορούν ν' αλλάξουν επί της ουσίας - γιατί τότε δε θα πετύχαιναν τους στόχους που επιδιώκουν. Μήπως δεν το γνωρίζει αυτό η ηγεσία του ΣΥΝ; Ανεξάρτητα από το αν το γνωρίζει ή όχι, εξαπατά τους εργαζόμενους παρουσιάζοντας πως, τάχα, μπορεί ν' αλλάξουν οι στόχοι του μεγάλου κεφαλαίου και των πολυεθνικών, όπως προσδιορίζονται και προωθούνται με την ΟΝΕ, προπαγανδίζοντας ταυτόχρονα ότι υπάρχει και άλλος δρόμος για την ΟΝΕ! Αυτές οι επιλογές κι αυτή η πολιτική μόνο να ανατραπεί από τους εργαζόμενους μπορεί και πρέπει. Αυτή είναι, λοιπόν, η... "εναλλακτική" πρόταση του ΣΥΝ για την "κεντροαριστερή" συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, κόντρα, υποτίθεται, στο μονόδρομο της μονοκομματικής κυβέρνησης για την ένταξη στην ΟΝΕ! Είναι οι επιλογές και η πολιτική που ακολουθούν όλες, ανεξαιρέτως, "δεξιές" και "σοσιαλδημοκρατικές" κυβερνήσεις στις χώρες της ΕΕ. Ετσι, δικαιολογημένα από την πλευρά του ο Κ. Σκανδαλίδης επισήμανε, εμμέσως πλην σαφώς, ανταπαντώντας στην πρόταση Κωνσταντόπουλου, πως τέτοιες προτάσεις δεν έχουν άλλο στόχο παρά τη νομή της κυβερνητικής εξουσίας... Οσο για την απλή αναλογική, αν δεν προβάλλεται απλώς για προσχηματικούς λόγους, έχει ένα και μοναδικό στόχο, την ίδια την επιβίωση του ΣΥΝ και τη δικαιότερη νομή της εξουσίας στα πλαίσια της επιδιωκόμενης συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, φαίνεται.