Εδώ και 32 χρόνια, μια χούφτα αγωνιστές μαζεύτηκαν στον Πειραιά και ίδρυσαν το Σοσιαλιστικό - Εργατικό Κόμμα, το κατοπινό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Ιστορική ανάγκη, βγαλμένη μέσ' από τους πόθους και την οργή του εργαζόμενου λαού, γέννησε τότε το ΚΚΕ. Και την πορεία της γέννησής του, τη φώτισε και την καθοδήγησε το λαμπρό αστέρι της μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης.

Πέρασαν από τότε 32 χρόνια. Χρόνια ηρωικών αγώνων και μαρτυρικών θυσιών. Το Κόμμα μας μεγάλωσε, ανδρώθηκε. Σήμερα κυριαρχεί σ' όλη τη ζωή της χώρας. Ολοι μιλάνε γι' αυτό. Οι εχθροί μας με λύσσα και μίσος - οι φίλοι μας μ' αγάπη κι εμπιστοσύνη.

Οι εχθροί μας θέλησαν να μας εξαφανίσουν από το πρόσωπο της Γης. Αρχισαν τους διωγμούς, τον κατατρεγμό. Ο Πάγκαλος, το ιδιώνυμο του Βενιζέλου, ο Μεταξάς, οιΓερμανοί, οι Αγγλοαμερικάνοι! Αρχισαν πρώτα με τα ξερονήσια. Υστερα με τις φυλακές, τα μπουντρούμια και τα βασανιστήρια. Και κατέληξαν στις ομαδικές δολοφονίες, στα εκτελεστικά αποσπάσματα.

Μα το ΚΚΕ πέρασε παλικαρίσια όλες τις μπόρες και τους απίστευτους κατατρεγμούς. Και μέσα από τη φωτιά κάθε δοκιμασίας, το ΚΚΕ έβγαινε πάλι δυνατό, πιο μαχητικό, διδαγμένο από τις επιτυχίες του, αλλά κι από τα λάθη του και συνέχιζε το σκληρό αγώνα. Το ίδιο έγινε και σήμερα. Την ώρα που ο εχθρός βιάστηκε να πανηγυρίσει τη νίκη του και να διακηρύξει τον οριστικό θάνατό μας, το ΚΚΕ σήμερα βρίσκεται σήμερα πάλι δυνατό, σκάβοντας το λάκκο του μοναρχοφασισμού και της αμερικανοκρατίας.

Το αιματηρό όργιο του εχθρού στάθηκε αδύνατο να λυγίσει τους Κουκουέδες και να συντρίψει το ΚΚΕ. Γιατί ο λαός αγαπάει και φυλάει το ΚΚΕ και τους αγωνιστές του. Στα 32 χρόνια της γεμάτης αγώνες ιστορίας του, το ΚΚΕ ταυτίστηκε με την αδούλωτη ψυχή του λαού. Ο,τι κέρδισε ο λαός με τους αγώνες του το χρωστάει στους Κουκουέδες, που με αυτοθυσία καθοδήγησαν αυτούς τους αγώνες. Οι ρίζες μας είναι βαθιά στερεωμένες μέσα στις ψυχές των λαϊκών μαζών και είναι ποτισμένες με το ίδιο αίμα της καρδιάς τους. Καισαριανή και Κοκκινιά, Θεσσαλονίκη και Σπάρτη, Γράμμος και Αγραφα - κάθε πόλη, κάθε συνοικία, κάθε βουνό και κάθε χωριό του τόπου μας, όλα θυμίζουν τους αγώνες και τις θυσίες μας. Και σήμερα που γιορτάζουμε τα 32 χρόνια αυτών των αγώνων και θυσιών, η κόκκινη σημαία μας γέρνει ευλαβικά στην αθάνατη μνήμη των ηρώων μας, κι όλα τα μέλη του ΚΚΕ ορκιζόμαστε, άλλη μια φορά, πως ίσα με την τελευταία πνοή μας θα παλεύουμε για να ιδούμε την πατρίδα μας ελεύθερη, ανεξάρτητη κι ευτυχισμένη.

Οι εχθροί μας προσπάθησαν και προσπαθούνε να λερώσουν τον αγώνα μας, να συκοφαντήσουν τα ιδανικά μας. Μάταιος ο κόπος τους. Τα βρωμερά κτήνηδεν είναι ποτέ δυνατό να λερώσουν τους αγνούς αγωνιστές. Είμαστε ο ανθός του λαού. Ο,τι καλύτερο έχει να επιδείξει ο λαός σε εξυπνάδα, ψυχική ανωτερότητα, αυτοθυσία, πατριωτισμό και παλικαριά, αυτό το ενσαρκώνουν σήμερα οι Κουκουέδες. Στους Δενδρινέληδες, τους Χατζηπάνους και τους Μπουραντάδες - εμείς αντιπαρατάσσουμε το Σουκατζίδη, την Ηλέκτρα, τον Παπαρήγα, το Γλέζο και χιλιάδες άλλους γνωστούς είτε ανώνυμους ήρωες αγωνιστές, που έδωσαν είτε δίνουν τη ζωή τους, παλεύοντας για να ξημερώσει μια καινούρια, ευτυχισμένη για το λαό ζωή, χωρίς δάκρυα και βάσανα.

Ξεκινήσαμε πριν 32 χρόνια μια χούφτα αγωνιστές. Σήμερα είμαστε μυριάδες. Αντιμετωπίσαμε απίστευτες μπόρες και κατατρεγμούς. Και βγήκαμε νικητές. Γιατί ενσαρκώνουμε την ελπίδα και την απαντοχή του λαού. Και επικεφαλής του εργαζόμενου λαού τραβάμε πάντα "εμπρός, ολόρθοι, ατράνταχτοι", όπως λέει κι ο ποιητής. Στα χέρια μας κρατάμε τ' αστροπελέκια της λαϊκής οργής. Και δεν είναι μακριά η ώρα που θα κάψουμε και θα κάνουμε στάχτη όλους τους εχθρούς του λαού, ντόπιους και ξένους. Οι Κομμουνιστές φέρνουν το χαρούμενο μέλλον, το φωτεινό αύριο της Ελλάδας. Γι' αυτό, οσοδήποτε σκληρός κι αν είναι ο αγώνας, τελικά θα νικήσουμε.