Κι όμως, άθελά του ο Κ. Σημίτης, επιχειρώντας να απαντήσει στην ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, ομολόγησε ότι η κυβέρνηση βρίσκεται απέναντι σε ένα παλλαϊκό μέτωπο. Είπε συγκεκριμένα: "Η παρουσία του ΚΚΕ στις κινητοποιήσεις είναι γνωστή. Δε διστάζει, άλλωστε, να την επιδεικνύει. Θέλει να είναι στο επίκεντρο του παλλαϊκού αγώνα κατά της κυβέρνησης" (!). Αναγνωρίζει, δηλαδή, ο πρωθυπουργός ότι η κυβέρνησή του βάζει απέναντί της και στο στόχαστρο το λαό, τα συμφέροντα και τα δικαιώματά του. Εχει, με άλλα λόγια, πλήρη επίγνωση ότι η σκληρή αντιλαϊκή πολιτική του έχει προκαλέσει τη γενική κατακραυγή και αγανάκτηση. Ακριβώς αυτή η κοινωνική απομόνωση της κυβέρνησης και της πολιτικής της είναι που ενοχλεί βαθύτατα και εξοργίζει τον Κ. Σημίτη. Αυτός είναι και ο λόγος, που χάνει συχνά την ψυχραιμία του και αναζητεί "υποκινητές", σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια μήπως και προκαλέσει "αντισυσπειρώσεις" και διασπάσει τους λαϊκούς αγώνες. Γιατί έχει προ πολλού χάσει την όποια ικανότητα είχε να υφαρπάζει την κοινωνική ανοχή στην πολιτική του.

Οσο για το ΚΚΕ, ας μην κουράζεται. Θα το έχει διαρκώς μπροστά και απέναντί του, όλο και πιο δυνατό και "ενοχλητικό". Αλλωστε, δεν κρύψαμε ποτέ ότι θέλουμε να είμαστε στο επίκεντρο ενός παλλαϊκού μετώπου, ούτε ότι επιδιώκουμε να παίξουμε πρωταγωνιστικό ρόλο στη συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου.