Στις 11 Νοέμβρη στην κρατική ΝΕΤ και στην εκπομπή της Σεμίνας Διγενή "Ανθρωποι", είδα το πρόγραμμα της πολιτιστικής εκδήλωσης στην Κούβα, που οργάνωσε η εκεί ελληνική πρεσβεία. Και αυτό ήταν ένα καλό σημάδι, γιατί δείχνει ότι οι σχέσεις ανάμεσα στις δυο χώρες βρίσκονται σε καλό επίπεδο. Οι δε καλλιτεχνικές εκδηλώσεις συντείνουν στο να βελτιώνονται ακόμα περισσότερο οι σχέσεις αυτές.

Ο τραγουδιστής Γιώργος Νταλάρας τραγούδησε ελληνικά και κουβανικά τραγούδια ενθουσιάζοντας το κοινό, το οποίο γέμισε ασφυκτικά το θέατρο "Καρλ Μαρξ", δείχνοντας έτσι για ακόμα μια φορά την αγάπη του για την Ελλάδα και το λαό της.

Οι θερμές αυτές εκδηλώσεις του λαού της Κούβας, απέναντι στους Ελληνες καλλιτέχνες, ήταν και μια έκφραση διαμαρτυρίας για το απάνθρωπο και εγκληματικό εμπάργκο, που εφαρμόζουν σε βάρος του οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές, φτάνοντας μάλιστα στο αισχρό σημείο να μην επιτρέπουν ούτε φάρμακα να πάνε στην Κούβα.

Ολοι οι προοδευτικοί και πολιτισμένοι άνθρωποι εναντιώνονται σ' αυτό το έγκλημα που συντελείται, τριάντα τόσα χρόνια, σε βάρος αυτού του υπερήφανου και ηρωικού λαού, από τις αμερικανικές κυβερνήσεις, και αναρωτιούνται: Τι έγκλημα έκαναν τέλος πάντων οι Κουβανοί και τόσο τους μισούν οι ιμπεριαλιστές;

Τίποτα απολύτως! Απλούστατα, ξεσηκώθηκαν και έδιωξαν τον φασίστα Μπατίστα, που τους είχε εξαθλιώσει και καταντήσει την πατρίδα τους "μπανανία", επιβάλλοντας το καθεστώς που τους άρεσε. Αυτό όμως για τους ιμπεριαλιστές ήταν "έγκλημα", γιατί Θέλουν τους λαούς υποταγμένους και πειθήνια όργανά τους. Ομως, οι Κουβανοί, που ήταν χορτασμένοι από σκλαβιά, βρήκαν στο πρόσωπο του Κάστρο τον κατάλληλο ηγέτη, ο οποίος τους οδήγησε στη λευτεριά. Γι' αυτό και σήμερα, παρά τα σκληρά μέτρα, τη φτώχεια και την ανέχεια που περνά - λόγω του εμπάργκο - ο λαός, στηρίζει στο σύνολό του τον ηγέτη του, Φιντέλ Κάστρο, και τον εμπιστεύεται.

Εδώ, πιστεύω, ταιριάζει η ρήση: "Ενας λαός άξιος της ιστορίας του και μια ηγεσία περήφανη για το λαό της".

Οταν ο Πάπας πήγε στην Κούβα, ο Κάστρο του έδωσε να καταλάβει ποιο είναι το όνειρό του για το λαό του με το να του πει ότι: "Στη σημερινή Κούβα θα βρει λιγότερους αγράμματους και περισσότερους επιστήμονες από παλιά".

Οι λαοί όλου του κόσμου δεν έχουν αυταπάτες για τις "τιμωρίες" του αμερικανικού ιμπεριαλισμού εναντίον των επαναστατών λαών. Γι' αυτό και στέκονται συμπαραστάτες στον αγώνα που κάνουν οι Κουβανοί για να επιβιώσουν και να ζήσουν ανεξάρτητοι και εθνικά υπερήφανοι. Ιδιαίτερα οι λαοί της Λατινικής Αμερικής πρέπει να κάνουν δική τους υπόθεση την περίπτωση της Κούβας.

Ο δικός μας ο λαός, που έχει δοκιμάσει στις "πλάτες" του τις "καλοσύνες" των Αγγλοαμερικάνων και είναι χορτασμένος από την υψηλή προστασία τους, δεν έχει αυταπάτες.

Χρέος όλων μας είναι η δημιουργία του Αντιιμπεριαλιστικού Μετώπου, για να φράξουμε το δρόμο στον ιμπεριαλισμό.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΡΦΥΡΗΣ

Περιστέρι