Φαίνεται πως "χοντραίνει το παιχνίδι". Και χοντραίνει για τα καλά, όταν καθοδηγείται για να φτάσει σε οργανωμένες δολοφονικές επιθέσεις σαν κι αυτή της Νομικής. Εδώ πια δεν υπάρχει γιατί, ποια η αιτία, η αφορμή. Ο σκοπός είναι φανερός. Οταν το λαϊκό κίνημα σηκώνει κεφάλι, πρέπει να του το κόψουν. Οταν ο αγώνας αρχίζει να πολιτικοποιείται και να αποκτά χαρακτηριστικά αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής, τότε γίνεται επικίνδυνος. Και κάθε κίνδυνος που μπορεί να υπονομεύει την κυριαρχία της αντιδραστικής αστικής τάξης, κάποτε αντιμετωπίζεται και με άλλες μεθόδους καταστολής, με μηχανισμούς, φαινομενικά, πέρα και έξω από το κράτος. Αλλωστε η ταχτική και τα μέσα δεν είναι καινούρια. Και οι μηχανισμοί είναι συγκοινωνούντα δοχεία, και η δράση τους αλληλοδιαπλέκεται, αλλά μπορούν να φαίνονται ότι δρουν ανεξάρτητα ή και εχθρικά μεταξύ τους (διαφορετικά πώς θα έστηναν τις προβοκάτσιες ή πώς θα εμφάνιζαν τέτοιες δολοφονικές μεθόδους σαν δήθεν βεντέτα αντιπάλων στο ίδιο το κίνημα;), συμβάλλοντας στην πράξη στον ίδιο στόχο και στον ίδιο σκοπό. Στο χτύπημα του λαϊκού κινήματος, έτσι ώστε να σταματήσει τη δράση του. Εδώ είναι που ταιριάζει "γάντι", το "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα". Και ο στόχος είναι διακριτός. Η πρωτοπορία στην οργάνωση, στην καθοδήγηση και στην ανάπτυξη των ταξικών αγώνων, της πάλης της νεολαίας, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ. Οταν η συκοφάντηση δεν αρκεί για να απομονώσει τις μάζες από τους κομμουνιστές, τότε αξιοποιείται για να καθοδηγήσει μεθοδευμένα αυτούς τους "αθέατους" μηχανισμούς, που εμφανίζονται όπου και όταν διαταχτούν, για να τσακίσουν τους κομμουνιστές.

Βολική μέθοδος για το κατεστημένο. Ισως γι' αυτό το λόγο μερίδα του Τύπου φρόντισε να κάνει "αντικειμενικό" ρεπορτάζ για το Πολυτεχνείο, αναδείχνοντας τους αίτιους που δεν επέτρεψαν να δράσουν οι προβοκάτορες και το συνέχισε ώσπου να γίνει ο στόχος αντιληπτός και να φτάσουμε μέχρι τα γεγονότα της Νομικής. Και έτσι όλοι και όλα μπορούν να μπουν στη θέση τους, κατά πώς νομίζει το κυρίαρχο αστικό κράτος. Αυτό προσδοκούν και δεν είναι ηπρώτη φορά. Ποια ήταν η αφορμή; Μα η περιφρούρηση της επετείου και της πορείας του Πολυτεχνείου. Αυτής της επετείου και της πορείας που συμβάλλει στο να καλλιεργείται η αντιιμπεριαλιστική - αντιαμερικανική συνείδηση του λαού και της νεολαίας, η εναντίωση στη "νέα τάξη". Αυτό δεν αρέσει ούτε στους Αμερικανούς που δεν το ανέχονται, ούτε στο ντόπιο κοινωνικοπολιτικό κατεστημένο που όχι μόνο τους ανέχεται αλλά δεν μπορεί χωρίς αυτούς. Πασίγνωστο είναι ότι οι Αμερικανοί κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να σταματήσουν οι πορείες στην πρεσβεία. Και εδώ που τα λέμε και οι κυβερνήσεις της ολιγαρχίας αυτό θέλουν, αλλά δεν το τολμούν ανοιχτά. Τους χρειάζονται λοιπόν τα προσχήματα και τα δημιουργούν. Αν δεν πέτυχαν μέχρι τώρα να εκφυλίσουν και να αφομοιώσουν το γιορτασμό της εξέγερσης, νομίζουν ότι μπορούν τουλάχιστον να χτυπήσουν αυτούς που πρωτοστατούν για να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο, με το ίδιο περιεχόμενο, της αμφισβήτησης, της ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής των πλουτοκρατών. Ισως είναι και δοκιμή ταχτικής και μεθόδων για πιο γενικευμένη χρήση. Αλλά και για την αντίδραση του ίδιου του λαϊκού κινήματος. Και εδώ πρέπει να το πούμε καθαρά. Η ταξική πάλη δεν είναι παίξε - γέλασε. Η πολιτική δεν είναι μόνο πεδίο αντιπαράθεσης με κανόνες στα πλαίσια των θεσμών, όσο και αν η αστική δημοκρατία πασχίζει να την εμφανίζει σαν τέτοια. Αλλωστε υπάρχουν πάντα οι αθέατες πλευρές και στην άσκηση πολιτικής από την αστική τάξη και στη δράση των μηχανισμών και του κράτους και όσων διαπλέκονται μ' αυτό που μόνο αν το πολιτικό κριτήριο είναι οξυμένο μπορεί να γίνουν αντιληπτές. Οταν βεβαίως όλα αυτά αποκαλύπτονται, χαλάνε το στημένο σκηνικό. Ο εχθρός του συστήματος πρέπει να αντιμετωπιστεί αποφασιστικά για να αναγκαστεί να παραιτηθεί από το δικό του πεδίο δράσης. Και ή να συμμορφωθεί στο παιχνίδι που στρώνει η εξουσία ή να τσακιστεί.

Η εξουσία διαισθάνεται τι την περιμένει όταν οξύνεται η ταξική πάλη και ας έχει το πάνω χέρι - για την ώρα - σ' αυτήν. Το μέλλον της σκέφτεται και γι' αυτό έχει μηχανισμούς που μπορεί να φτάνουν ως και σε καθοδηγημένες δολοφονικές επιθέσεις. Αρκεί να μην αποκαλύπτονται τα νήματα που τις κινούν και οι διασυνδέσεις των εκτελεστών με την ίδια. Οχι γιατί όταν χρειαστεί δε θα χρησιμοποιήσει και τους θεσμοθετημένους κατασταλτικούς μηχανισμούς, αλλά γιατί τη βολεύουν και αυτές οι μεθοδεύσεις. Η άρχουσα τάξη έχει μπροστά της πεδίο εκτόξευσης μιας άγριας επίθεσης ενάντια στην εργατική τάξη, τις λαϊκές μάζες, τη νεολαία. Η στρατηγική της με κάθε μέσο εφαρμογής πολιτικής για την είσοδο στην ΟΝΕ, μεγαλώνει τις κοινωνικές ανισότητες, συσσωρεύει πλούτο στους λίγους και αυξάνει τη φτώχεια και τους φτωχούς. Δεν υπάρχει ούτε ένας τομέας που να μην εφαρμόζεται πολιτική η οποία χτυπά τα λαϊκά συμφέροντα, και εδώ πλέον η εργατική τάξη, τα άλλα λαϊκά στρώματα έχουν πείρα. Οχι μόνο από τις συνέπειες, όχι μόνο από τη χειροτέρευση της ζωής τους τη στιγμή που η ολιγαρχία πλουτίζει, αλλά και από τις αιτίες και τους υπεύθυνους αυτής της κατάστασης.

Η εργατική τάξη κάνει αποφασιστικά βήματα να οργανώσει τη δική της ταξική πάλη, συντονίζοντας την πορεία των συνδικαλιστικών οργανώσεών της, παρά και ενάντια στην πλειοψηφία των κορυφαίων συνδικαλιστικών οργανώσεων που έγιναν ο δούρειος ίππος περάσματος της πολιτικής των μονοπωλίων στην εργατική τάξη. Κάνει σημαντικά βήματα συντονισμού και οργάνωσης της πάλης ενάντια στην ταξική συνεργασία, με διεκδικήσεις που απαντούν στην πολιτική καταστρατήγησης του 8ωρου, της καταστροφής της κοινωνικής ασφάλισης και για τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου της. Οι αγρότες ζεσταίνουν τα τρακτέρ - εργαλεία της δουλιάς τους για να τα χρησιμοποιήσουν όταν χρειαστεί και θα χρειαστεί, σαν όπλα του αγώνα ενάντια στον αφανισμό τους από την αντιαγροτική πολιτική που θα γίνει ακόμη πιο σκληρή ενόψει της "Ατζέντας 2000". Οι μαθητές συντονίζονται πανελλαδικά ενάντια στον αντιεκπαιδευτικό νόμο και δεν είναι μόνοι τους. Οι φοιτητές, οι σπουδαστές, οι γονείς, οι εργαζόμενοι, κατανοούν καλύτερα την ανάγκη ενός μετώπου παιδείας ενάντια στην αντιεκπαιδευτική πολιτική. Το λαϊκό κίνημα ανασυντάσσεται για πιο αποφασιστικές μάχες, η ταξική πάλη θα οξυνθεί, και τα σπέρματα αμφισβήτησης της πολιτικής της άρχουσας τάξης θα δυναμώνουν. Γι' αυτό και η αντίδραση φροντίζει όταν δεν υπονομεύεται από τα μέσα η πάλη, να δημιουργεί όρους και προϋποθέσειςγια κάτι τέτοιο. Ετσι εμφανίζουν διάφοροι καλοθελητές, όπως η συγκεκριμένη μερίδα των αστικών ΜΜΕ, στο όνομα μάλιστα της δημοκρατίας, αλλά και της πάλης ενάντια στο κατεστημένο, τους συμβιβασμένους σ' αυτό, και καθοδηγούμενους με νήματα που κινούνται από διάφορους μηχανισμούς "αμφισβητίες και αντιεξουσιαστές", ως τμήμα του λαϊκού κινήματος που το χτυπά από τα μέσα. Το επικίνδυνο αυτό έργο είναι ξαναπαιγμένο, αλλά και η πείρα και η ικανότητα του λαϊκού κινήματος να ανταπεξέρχεται περιφρουρώντας τον εαυτό του, είναι δοσμένη. Αλλωστε το είπαμε ότι η ταξική πάλη δεν είναι παίξε - γέλασε. Μόνο που υπάρχει πρωτοπορία που μπορεί να τη διεξάγει αποφασιστικά και αποτελεσματικά.