(Του απεσταλμένου μας ΑΓΗ ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗ)

Το έγραψε και κάποιος άλλος: Το φετινό Φεστιβάλ δεν είναι το 39ο. Και καλά, το ελληνικό τμήμα είναι παλιό. Θα μπορούσε να ονομάζεται 39ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου. Αλλά αυτό δεν ταιριάζει, φαίνεται, με το ύφος του "εκσυγχρονιστικού διεθνισμού" των τελευταίων χρόνων. Το διεθνές τμήμα όμως; Αυτό έχει δεν έχει κλείσει πέντε χρόνια ζωής. Να τα χιλιάσει. Μα αυτό το ουδέτερο "39ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου" στο εξώφυλλο του προγράμματος, προς τι; Και πώς μπορεί να μεταφράζεται στα αγγλικά σε 39ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου; Μικρές παρεμβάσεις, αλλά έτσι γράφεται η ιστορία, που μαθαίνουμε ως παιδιά στα σχολεία.

Φαίνεται ότι η μεταφραστική υπηρεσία του Φεστιβάλ πάσχει από ελληνική διγλωσσία. Η ταινία του Κεν Λόοντς "THE FLICKEPING FLAME" μεταφράζεται στον τόμο του προγράμματος ως "Η φλόγα που τρεμοπαίζει",όπως είναι το σωστό. Ομως στο φυλλάδιο, που διανέμεται δωρεάν με τις ώρες των προβολών, αναγράφεται ως τίτλος της ταινίας "Η φλόγα που αργοσβήνει".Η φλόγα δεν είναι άλλη από τους Βρετανούς λιμενεργάτες του Λίβερπουλ και το κίνημά τους. Ποιος τους μισεί τόσο και θέλει να τους "αργοσβήσει" αυτούς τους ανθρώπους; Μπορεί, παρακαλούμε πολύ, να βγάλει την κουκούλα του; Η σιωπή των αμνών...

Για να μην είμαστε ανακριβείς, απαραίτητη η διόρθωση: Φέτος οι χώροι του Φεστιβάλ δεν επιτηρούνται από ιδιωτικούς αστυνομικούς. Οι τύποι έξω από το MULTIPLEX της Τσιμισκή με τις αρβύλες, τις φόρμες αγγαρείας και τα γκλομπ στο ζωνάρι, δεν είναι ιδιοκτησίας του Φεστιβάλ, αλλά του... μεταμοντέρνου εμπορικού κέντρου. Σιγά, βρε παιδιά, ένα σινεμά είπαμε να πάμε.

8.30 το πρωί δεν είναι η καλύτερη ώρα για να δει κανείς μια ταινία. Πόσο μάλλον, αν πρόκειται για ένα φιλμ αντισυμβατικής γραφής όπως "Το χρήμα - μια μυθολογία του σκότους" του Βασίλη Μαζωμένου.Δικαιολογίες για την αργοπορία στο πρωινό ξύπνημα. Περισσότερα για την ταινία αύριο.

Ο "Κόκκινος δράκος" του Μανούσου Μανουσάκη συνδυάζει αφηγηματικά στοιχεία του παλιού εμπορικού σινεμά, ανακαινισμένα σε ένα σημερινό σκηνικό τοπίο, με την επιδίωξη μιας τεχνικής αρτιότητας που χαρακτηρίζει τον σκηνοθέτη. Η δράση σε ένα μεγάλο μέρος, εκτυλίσσεται σε ένα καμπαρέ. Ευκαιρία για μερικά τραγουδάκια, ελκυστικές γυναίκες επιδεικνύουν τα κάλλη τους, ένας καλόγερος εκδικητής ψάχνει τους αρχαιοκάπηλους, μια παρέα ψάχνει τον κρυμμένο θησαυρό, οι αδίστακτοι καραδοκούν, σε μια ευχάριστη ελαφρή κωμωδία. Θα νικήσει το καλό ή το κακό;

Το ελληνικό τμήμα δεν είναι διαγωνιστικό.Μόνο βραβείο εντός των πλαισίων του, τα βραβεία κοινού (που κι αυτά αποτελούν ιδιωτική διαφημιστική χορηγία). Τώρα μαθαίνουμε, ότι σε αυτά δε συμμετέχουν οι ταινίες που βγήκαν στις αίθουσες πριν από το Φεστιβάλ. Είναι και αυτό ένα είδος "λογικής". Γιατί το ελληνικό τμήμα να μη χωριστεί σε δύο τμήματα; Οι άνθρωποι μπόρεσαν και βρήκαν έγκαιρα διανομή. Ας πρόσεχαν...

Στο σημερινό πρόγραμμα: "Χαίρε γείτονα" του Απόστολου Κρυωνά και "BLACK OUT" του Μενέλαου Καραμαγγιώλη.