Η κυβερνητική απόφαση για παραπέρα σκλήρυνση της μονόπλευρης λιτότητας και άγρια υπονόμευση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας,υπό το πρόσχημα μάλιστα της αντιμετώπισης της ανεργίας, διαγράφεται με σαφήνεια στο αντίστοιχο κεφάλαιο του προϋπολογισμού, όπου ρητά αναφέρεται ότι προϋπόθεση για να ευνοηθεί η αύξηση της απασχόλησης είναι: Οι αυξήσεις των αποδοχών να είναι "βασισμένες στην παραγωγικότητα και την ανάγκη για ενίσχυση της κερδοφορίας των επενδύσεων" και ακόμα "συλλογικές συμβάσεις εργασίας που να αντανακλούν τις διαφορές στην παραγωγικότητα στις διάφορες περιοχές και στους διάφορους κλάδους παραγωγής"!

Σε ό,τι αφορά την πολιτική "αντιμετώπισης της ανεργίας", επαναβεβαιώνεται η ένταση της επίθεσης στις εργασιακές σχέσεις,με στόχο την πλήρη "ελαστικοποίησή τους". Επίσης, η επιμονή στην υλοποίηση των "ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης", που στην πράξη μεταφράζονται σε μεταφορά κονδυλίων από τους ανέργους στις τσέπες των εργοδοτών και βεβαίως στα διαβόητα προγράμματα κατάρτισης, ειδίκευσης κλπ. Στην κατεύθυνση αυτή, σημειώνεται ότι "προωθείται κανονικά και με ορατά τα πρώτα θετικά αποτελέσματα το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την απασχόληση", όταν ακόμα και η εγγεγραμμένη από τον ΟΑΕΔ ανεργία έχει σπάσει το φράγμα του 10%!

Ολα αυτά, με βάση τις "κατευθυντήριες οδηγίες" - όπως ξεκαθαρίζεται - της ΕΕ, "όπου συντονίζονται οι επιμέρους πολιτικές των κρατών - μελών τόσο στους σκοπούς όσο και στα μέσα, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται συνθήκες σύγκλισης προς στόχους που θα αποφασίζονται από κοινού και θα είναι επαληθεύσιμοι".