"Στερούνται πλέον των εγγυήσεων της εκ του Συντάγματος μονιμότητας".Η φράση - "κλειδί" στη γνωμοδότηση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) στο Προεδρικό Διάταγμα για τη μετατροπή του Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων σε Ανώνυμη Εταιρία, έρχεται να διαλύσει κάθε προπέτασμα καπνού που σκόρπιζε η κυβέρνηση. Να επιβεβαιώσει με την πλέον επίσημη νομική γνωμοδότηση τις πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης να καταργήσει τη μονιμότητα - σε πρώτη φάση - σε περισσότερους από 100.000 δημόσιους υπαλλήλους που απασχολούνται σε ΝΠΔΔ, Οργανισμούς, δημόσιες υπηρεσίες, που ή μετατρέπονται σε ΑΕ και ιδιωτικοποιούνται ή συγχωνεύονται και καταργούνται. Να βάλει, έτσι, τις βάσεις για μια συνολική εφόρμηση κατά της μονιμότητας και των δικαιωμάτων που απορρέουν απ' αυτήν. Να ανοίξει τους "ασκούς του Αιόλου" για μαζικές απολύσεις τόσο στο δημόσιο, όσο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και να επιβάλει ένα μεσαιωνικό εργασιακό καθεστώς.

Η εξέλιξη αυτή δεν έπεσε σαν "κεραυνός εν αιθρία". Η κυβέρνηση απ' το '94 ακόμα έχει ξεκινήσει να "πλέκει" τον κλοιό γύρω απ' τη μονιμότητα, με ένα πλέγμα νομοθετημάτων. Καθοριστικός εδώ ήταν ο νόμος 2414/96 με τον ψευδεπίγραφο τίτλο "Περί εκσυγχρονισμού των ΔΕΚΟ". Με το νόμο αυτό προωθείται η μετατροπή 36 ΔΕΚΟ και ΝΠΔΔ σε Ανώνυμες Εταιρίες. Ομως στο άρθρο 1 παράγρ. 2 άνοιγε ένα μεγάλο "παράθυρο", δίνοντας τη δυνατότητα με Προεδρικά Διατάγματα να εντάσσονται στο νόμο και να μετατρέπονται σε ΑΕ και δημόσιοι Οργανισμοί, ΝΠΔΔ και άλλες δημόσιες επιχειρήσεις.

Στο άρθρο αυτό βασίζονται τα πέντε Προεδρικά Διατάγματα για την ένταξη στον 2414/96 των Οργανισμών Σχολικών Κτιρίων, Διαχείρισης Δημόσιου Υλικού, Λιμένος Πειραιώς, Λιμένος Θεσσαλονίκης και Κεντρικής Αγοράς Αθηνών.Το Προεδρικό Διάταγμα για τον ΟΣΚ, που προαναφέραμε και το οποίο επέστρεψε στην κυβέρνηση το ΣτΕ προς διόρθωση για αρκετές παράνομες διατάξεις του, αφορά το καταστατικό της νέας Ανώνυμης Εταιρίας που γίνεται ο ΟΣΚ και με το οποίο ολοκληρώνεται η μετατροπή. Οι πέντε Οργανισμοί είναι απλώς η αρχή, καθώς ακολουθούν το Ταμείο Εθνικής Οδοποιίας,το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο,που συγχωνεύεται με το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων για να γίνουν Ανώνυμη Εταιρία στη συνέχεια και δεκάδες άλλα.

Με την "ανωνυμοποίηση" ουσιαστικά προωθούνται ταυτόχρονα δυο στοχεύσεις της κυβέρνησης. Από τη μια δρομολογείται η ιδιωτικοποίηση αυτών των Οργανισμών και το όποιο κοινωφελές έργο τους μετατρέπεται πλέον σε ακριβό εμπόρευμα προς όφελος των ιδιωτών. Απ' την άλλη αίρεται αυτόματα η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, με την παράκαμψη του άρθρου 103 του Συντάγματος που την κατοχυρώνει.

Ο "νέος" δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας, που αυτές τις μέρες συζητείται στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής και αναμένεται την επόμενη βδομάδα να ψηφιστεί με τη διαδικασία των κωδίκων, έρχεται να δώσει ένα ακόμα πιο αποφασιστικό χτύπημα. Στο άρθρο 155 παράγρ. 1 ορίζει ότι "ο υπάλληλος απολύεται αν καταργηθεί η θέση στην οποία υπηρετεί".

Με τον κώδικα, που ουσιαστικά είναι αναπαλαίωση του προηγούμενου μετεμφυλιοπολεμικού κώδικα του '51, με μια σειρά διατάξεις (διετής δοκιμαστική υπηρεσία, επιτροπές αξιολόγησης κλπ.) δημιουργεί ένα καθεστώς πολιτικής ομηρίας των δημοσίων υπαλλήλων, παίρνοντας πίσω και δικαιώματα και πολιτικές ελευθερίες που είχαν κατακτήσει με τους αγώνες τους.

Ουσιαστικά, ο υπαλληλικός κώδικας δε συμπληρώνει μόνο τον 2414/96, αλλά και το νόμο 2469/97 που τον ακολούθησε. Με αυτόν το νόμο ορίζεται το πλαίσιο για την κατάργηση και συγχώνευση δημοσίων υπηρεσιών, που ανέρχονται - σύμφωνα με αλλεπάλληλες κυβερνητικές δηλώσεις - σε 1.750.Στο άρθρο 2 παράγρ. 6 ειδικότερα ορίζεται: "Με Προεδρικά Διατάγματα που προτείνονται από τους υπουργούς Εσωτερικών - Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, συγχωνεύονται ή καταργούνται ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ ή μέρος της δραστηριότητας αυτών ή μετατρέπονται σε ΝΠΙΔ ή σε Ανώνυμες Εταιρίες".

Το πλαγιοκόπημα της μονιμότητας έχει ωστόσο ξεκινήσει με τους νόμους 2218/94 περί Τοπικής Αυτοδιοίκησης, 2240/94 περί Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης και συνεχίστηκε και με το νόμο 2503/97 περί Περιφερειακής Διοίκησης.Σε αυτούς τους νόμους προβλέπεται πως οι νέες προσλήψεις μπορούν να είναι με όλες τις μορφές εργασιακών σχέσεων. Δηλαδή οι νεοπροσλαμβανόμενοι μπορεί να είναι από δημόσιοι υπάλληλοι, μέχρι ωρομίσθιοι. Ταυτόχρονα, η μονιμότητα χτυπιέται με τη δυνατότητα που δίνεται όλες οι δημόσιες υπηρεσίες να παραχωρούνται σε ιδιώτες.

Εκτός όμως από τα παραπάνω νομοθετήματα, η κυβέρνηση χτυπά και με άλλους τρόπους τη μονιμότητα. Χαρακτηριστικό εδώ είναι το φαινόμενο με τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς, των οποίων ο αριθμός έχει ανέλθει περίπου στις 18.000. Με τον τρόπο αυτό, αντί να διορίσουν καθηγητές, καλύπτουν τις ανάγκες με τους αναπληρωτές, που είναι πιο "φθηνοί" και πιο "ευάλωτοι".