Οταν το 1986 η Εθνική ομάδα βόλεϊ των ανδρών κέρδιζε το παρθενικό της εισιτήριο για παγκόσμιο πρωτάθλημα, νικώντας σ' ένα αλησμόνητο παιχνίδι στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας τον Καναδά, το γεγονός είχε σχεδόν πανηγυριστεί σαν κοσμογονικό για το άθλημα του φιλέ... Δώδεκα χρόνια αργότερα η συμμετοχή σ' ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα θεωρείται περίπου σαν αυτονόητη για το εθνικό συγκρότημα των ανδρών και το αντίθετο σαν καταστροφή. Ετσι, σήμερα, λίγες μέρες πριν από την έναρξη του 14ου Παγκόσμιου Πρωταθλήματος (Ιαπωνία 13-29 Νοέμβρη), όπου η Ελλάδα θα κάνει για τρίτη φορά την εμφάνισή της στην κορυφαία διοργάνωση του αθλήματος, το ερώτημα αφορά στη θέση που θα πάρει στην παγκόσμια κατάταξη.

Η Εθνική ομάδα των ανδρών αντίθετα από το 1986, όπου δεν είχε να υπερασπιστεί τίποτα, κουβαλά πια τη βαριά κληρονομιά του ΚΟΣΜΟΒΟΛΕΪ '94 στην Ελλάδα, όταν είχε "σκαρφαλώσει" στην 6η θέση του κόσμου.

Φυσικά το να αξιώνει κανείς μια παρόμοια επιτυχία είναι τουλάχιστον υπερβολικό, για μια σειρά λόγους. Ο πλέον προφανής είναι ότι πριν από τέσσερα χρόνια είχε τη βοήθεια της έδρας, πάντοτε σημαντική για Ελληνες παίκτες ιδιαίτερα ευαίσθητους στις ψυχολογικές παραμέτρους. Επιπλέον, εκείνη η ομάδα προερχόταν από μια σκληρή προετοιμασία κάτω από την καθοδήγηση ενός έμπειρου τεχνικού, του Χιλμπέρτο Χερέρα, και είχε στις τάξεις της έμπειρους και "μπαρουτοκαπνισμένους" παίκτες (Μουστακίδης, Ανδρεόπουλος, Ντράγκοβιτς, Θεοδωρίδης, Αμαριανάκης, Σαμαράς), αλλά και μεγάλα ταλέντα της νέας τότε γενιάς (Γκιούρδας, Τσακιρόπουλος, Χατζηαντωνίου).

Η σημερινή ομάδα που θα εκπροσωπήσει το ελληνικό βόλεϊ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ιαπωνίας μπορεί να διαθέτει μπόλικο ταλέντο, αλλά σχετικά μικρή εμπειρία. Είναι μία ομάδα που χτίζεται εδώ και κάτι περισσότερο από ένα χρόνο με αρκετές καινοτομίες σε σχέση μ' αυτή του Ευρωβόλεϊ '97, που ήταν η τελευταία μεγάλη διοργάνωση όπου εκπροσωπήθηκε το ελληνικό βόλεϊ. Συγκρίνοντας την ομάδα του Ευρωβόλεϊ '97 με τη σημερινή πρέπει να επισημάνει κανείς τις απουσίες των "γερόλυκων" Θεοδωρίδη και Ντράγκοβιτς, που έφυγαν από την Εθνική λόγω ηλικίας και του Σαμαρά που κόπηκε από τον Στέλιο Καζάζη. Ο τωρινός ομοσπονδιακός τεχνικός κατανόησε κι αυτός δύο χρόνια μετά τον Χ. Χερέρα ότι τα "χούγια" του μεγάλου αυτού παίκτη δεν μπορούσαν να ταιριάξουν μ' αυτά της Εθνικής ομάδας και αποφάσισε έτσι να στερηθεί των υπηρεσιών Σαμαρά προς όφελος του καλού κλίματος της ομάδας.

Η σημερινή ομάδα παρά το νεαρόν της ηλικίας της έχει ήδη στο ενεργητικό της μια επιτυχία, την πρόκριση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα σε βάρος μάλιστα της τέταρτης στο Ευρωβόλεϊ '97 Γαλλίας, ενώ βρίσκεται μια ανάσα και από την πρόκριση στα τελικά του Ευρωβόλεϊ '97. Σήμερα ο πρώτος λόγος ανήκει στους 25άρηδες που το 1994 ήταν οι νεοσσοί της ομάδας. Γκιούρδας, Χατζηαντωνίου αποτελούν σήμερα τους στυλοβάτες του εθνικού συγκροτήματος. Στα 25 τους χρόνια θεωρούνται έμπειροι με παρά πολλά παιχνίδια στα πόδια και στα χέρια τους. Κοντά τους ο παλιότερος Τσακιρόπουλος, αλλά και μια φουρνιά νέων παικτών όπως οι Κουρνέτας, Χριστοφιδέλης που έχουν αποδείξει το μεγάλο ταλέντο τους σε δύσκολες στιγμές. Υπάρχουν βέβαια και οι 25άρηδες όπως οι Μητρούδης, Μποζίδης, Κοβάτσεφ που μπορεί να μην έχουν τεράστια εμπειρία με την Εθνική, αλλά με τις ομάδες τους έχουν πείρα μεγάλων διοργανώσεων και σκληρών αναμετρήσεων.

Στην Ιαπωνία ο Στ. Καζάζης θα έχει την ατυχία να στερηθεί τον Θοδωρή Μπάεφ, έναν παίκτη αρχικής εξάδας, αλλά και τον Σεργκέι Αθανασιάδη, έναν πολύ χρήσιμο και εξελίξιμο αθλητή. Και οι δύο τους ταλαιπωρήθηκαν από τραυματισμούς που τους άφησαν μεγάλο διάστημα εκτός προετοιμασίας.

Παρά τις απουσίες όμως, ο ομοσπονδιακός τεχνικός έχει στα χέρια του ένα πολύτιμο υλικό που συνδυάζει τη σιγουριά της εμπειρίας και την "άγνοια κινδύνου" της νέας γενιάς. Ενας συνδυασμός που έβγαλε ασπροπρόσωπη την Εθνική σε δύσκολες αναμετρήσεις.

Στην Ιαπωνία ο πρώτος στόχος της Εθνικής είναι η πρόκριση στις 16 καλύτερες ομάδες. Για να το πετύχει αυτό πρέπει να πάρει μία από τις δύο πρώτες θέσεις του ομίλου της ή αν πάρει την τρίτη να είναι μία από τις τέσσερις καλύτερες τρίτες ομάδες των 6 ομίλων. Η αποστολή της δεν είναι εύκολη, αν σκεφτεί κανείς ότι θα βρει απέναντί της στην πρώτη φάση ομάδες έμπειρες και δυνατές όπως η Ολυμπιονίκης του 1992 Βραζιλία και η πάντα αξιόλογη Βουλγαρία. Η Αλγερία που συμπληρώνει τον 5ο όμιλο, που διεξάγεται στο Καβασάκι, μπορεί να θεωρείται υποδεέστερη, αλλά πάντα αξιόμαχη.

Από τους "καριόκας" που έχουν προχωρήσει σε μερική ανανέωση μπορεί να λείπουν ο Καρλάο και ο Τάντε, όμως υπάρχουν ο περίφημος πασαδόρος Μαουρίσιο, ο Νεγκράο, ο Κιντ, ο Μαξ, ο Ντούγκλας. Παίκτες που έχουν διαπρέψει στο παγκόσμιο στερέωμα. Οσο για τους Βούλγαρους παίκτες, όπως οι "γνώριμοί" μας από το ελληνικό πρωτάθλημα Ν. Ζελιάσκοφ, Πλ. Κονσταντίνοφ, Ιβ. Γκαβρίλοφ, Μ. Στόεφ, Π. Ουζούνοφ δε χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Θεωρητικά το παιχνίδι με τους Βούλγαρους είναι το κλειδί της πρόκρισης.

Αν η Εθνική πάρει τη δεύτερη θέση στον όμιλό της θα έχει το προνόμιο να βρεθεί στη δεύτερη φάση με ομάδες που είναι στα μέτρα της και να ανοίξει έτσι ο δρόμος για την 8άδα, που είναι και ο ομολογημένος στόχος της.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΖΟΥΣΤΑΣ