"Από τη μύγα ξίγκι" προσπαθεί να βγάλει η κυβέρνηση Σημίτη, με την εισοδηματική πολιτική που σχεδιάζει για το 1999, καθώς και τα 3 σενάρια προβλέπουν μείωση της πραγματικών εισοδημάτων των εργαζομένων και των συνταξιούχων του δημοσίου, αφού οι ονομαστικές αυξήσεις των μισθών και συντάξεων καλύπτουν λιγότερο από το μισό του πληθωρισμού. Οπως αποκάλυψε την περασμένη Πέμπτη ο "Ρ", τα 3 βασικά σενάρια εισοδηματικής πολιτικής για το δημόσιο τομέα - που καθορίζουν τις ονομαστικές αυξήσεις των μισθών και συντάξεων του δημοσίου για το 1999 - έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Είναι το ένα χειρότερο από το άλλο. Κι αυτό γιατί η κυβέρνηση Σημίτη - που επιμένει να επιδιώκει την αποκλιμάκωση του πληθωρισμού, με τη συμπίεση της αγοραστικής δύναμης των μισθών και συντάξεων - καταρτίζει σενάρια εισοδηματικής πολιτικής, που περιορίζουν το πολύ μέχρι 1,5% τις ονομαστικές αυξήσεις, που θα δοθούν το 1999 στις αποδοχές των εργαζομένων στο δημόσιο και των συνταξιούχων.

Του λόγου το αληθές, επιβεβαιώνουν τόσο τα 3 βασικά σενάρια εισοδηματικής πολιτικής - που εξετάζει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνηση και θα πάρει τις οριστικές της αποφάσεις μέχρι το τέλος της ερχόμενης εβδομάδας - όσο και η στάση που κράτησε ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Παπαντωνίου στις "διαπραγματεύσεις", με τη συνδικαλιστική ηγεσία της ΑΔΕΔΥ. Στις διαπραγματεύσεις αυτές - που είχε αντικείμενο την εισοδηματική πολιτική που θα εφαρμοστεί στο δημόσιο τομέα το 1999 - ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών δεν αρνήθηκε μόνοτη χορήγηση "διορθωτικού" ποσού για την εισοδηματική πολιτική του 1998 (προκειμένου να καλυφθεί η διαφορά πληθωρισμού και ονομαστικών αυξήσεων στους μισθούς και συντάξεις). Προκαλώντας την κοινή νοημοσύνη έφτασε στο σημείο να ζητήσει και τα... ρέστα προβάλλοντας το επιχείρημα ότι με το νέο μισθολόγιο πήραν αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό!

Μέχρι και το δεύτερο δεκαήμερο του Οκτώβρη, τα επικρατέστερα σενάρια εισοδηματικής πολιτικής του 1999 για το δημόσιο τομέα, ήταν δύο. Το πρώτο σενάριο προέβλεπε εφάπαξ ονομαστική αύξηση 2% από την 1η Γενάρη και το δεύτερο σενάριο ονομαστικές αυξήσεις των μισθών και συντάξεων σε δύο δόσεις(1% την 1η Γενάρη και 1% την 1η Ιούλη 1999). Μελετώντας τα αποτελεσμάτα δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών της 11ης και 18ης Οκτώβρη καθώς, επίσης, και τα μηνύματα που φρόντισαν να στείλουν την επομένη των εκλογών το Διευθυντήριο των Βρυξελλών, ο ΟΟΣΑ καθώς και η ηγεσία των βιομηχάνων (ΣΕΒ) - που ζητούσαν συνέχιση και σκλήρυνση της αντιλαϊκής οικονομικής πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας - η κυβέρνηση πρόσθεσε στα δύο σενάρια εισοδηματικής πολιτικής που εξέταζε το οικονομικό της επιτελείο και ένα τρίτο σενάριο.Αυτό, το τρίτο σενάριο - που από ορισμένα στελέχη του οικονομικού επιτελείου θεωρείται ιδιαίτερα ενδιαφέρον και... "ελκυστικό" - προβλέπει τη χορήγηση αύξησης 2%

• από .... αύξηση σε σχέση με τα δύο προηγούμενα.

Μια γεύση για το μέγεθος των απωλειών που θα έχουν οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και οι συνταξιούχοι, με βάση τα σενάρια εισοδηματικής πολιτικής που σχεδιάζει να εφαρμόσει το 1999 η κυβέρνηση στο δημόσιο τομέα, μας δίνουν οι πίνακες που επεξεργάστηκε και δημοσιεύει σήμερα ο "Ρ". Οι πίνακες με τους παλιούς και νέους μισθούς στο δημόσιο, που επεξεργάστηκε και παρουσιάζει σήμερα ο "Ρ" έγιναν με την υπόθεση ότι η κυβέρνηση θα φανεί... "απλόχερη". Υποθέσαμε, δηλαδή, ότι η κυβέρνηση θα εφαρμόσει το 1999 το καλύτερο από τα 3 σενάρια εισοδηματικής πολιτικής, που προέβλεπε τη χορήγηση ολόκληρης (!) της ονομαστικής αύξησης του 2% από την 1η Γενάρη και όχι σε δόσεις ή ετεροχρονισμένα από την 1η Απρίλη.

Αν θελήσει κανείς να υπολογίσει τη μηνιάτικη ή την ετήσια απώλεια, που θα έχει το 1999 ένας δημόσιος υπάλληλος, δεν έχει παρά να κάνει το εξής. Να αυξήσει τις αποδοχές - προσοχή, τις αποδοχές και όχι το βασικό μισθό - της 31 - 12 - 98 κατά 3% (όσο δηλαδή η αναμενόμενη αύξηση του πληθωρισμού το 1999) και να τις συγκρίνει με τις αποδοχές που διαμορφώνονται με τους πίνακες (που καταρτίστηκαν με την υπόθεση ότι η επίσημη εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης θα είναι αυτή που προβλέπει εφάπαξ αύξηση 2% από την 1 - 1 - 99).

Μια τέτοια σύγκριση δείχνει ότι η ετήσια απώλεια σε δραχμές για έναν δημόσιο υπάλληλο με 10 χρόνια υπηρεσίας, ξεπερνά τις 52.000 (με πτυχίο υποχρεωτικής εκπαίδευσης), τις 65.000 (με πτυχίο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης), τις 80.000 (με πτυχίο τεχνικής εκπαίδευσης) και τις 90.000 δραχμές (για τους κατόχους πτυχίου πανεπιστημιακής εκπαίδευσης). Αυτά, με την προϋπόθεση ότι ο πληθωρισμός το 1999 θα αυξηθεί 3%. Στην πραγματικότητα, η απώλεια που θα έχουν τα πραγματικά εισοδήματα των εργαζομένων στο δημόσιο το 1999 - και με την υπόθεση ότι ο πληθωρισμός θα συγκρατηθεί στο 3% - θα είναι ακόμη μεγαλύτερη, επειδή η κυβέρνηση αρνήθηκε να τιμαριθμοποίηση τη φορολογική κλίμακα.