Για παράδειγμα, διαβάζουμε στην εν λόγω εφημερίδα: "Ετσι, η γραμμή "πέντε κόμματα δύο πολιτικές" ενώ φαντάζει ακραία ριζοσπαστική, αποδεικνύεται ότι έχει και "δεξιές παρενέργειες". Είναι χειραφετημένη από τη σοσιαλδημοκρατία, αλλά όχι επαρκώς προστατευμένη και προστατευτική από δεξιές πολιτικές εκφράσεις...".
Η παραπάνω ανάλυση, που δείχνει όχι επαρκή γνώση, αλλά και διαστρέβλωση της πολιτικής του ΚΚΕ, καθώς και παραγνώριση μιας σειράς φαινομένων που συνδέονται με την καπιταλιστική κρίση, γίνεται προσπάθεια από την "Εποχή" να αποδειχθεί ως ορθή και με το εξής παράδειγμα. "Σε περιοχές με αριστερή παράδοση (Πάτρα, Λάρισα κλπ) παρατηρήθηκε εντυπωσιακά πλειοψηφική μετατόπιση της εκλογικής βάσης του ΚΚΕ του πρώτου γύρου, στους υποψηφίους της ΝΔ. Επειδή ακριβώς δεν πρόκειται για κεντρικές συμφωνίες, αλλά για συμπεριφορές "βάσης" και "κατά συνείδηση", το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό".
Από την άλλη, γίνεται προσπάθεια να εμφανίσουν το ΚΚΕ ως τον κύριο υπεύθυνο για το γεγονός ότι στις νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές δεν έγινε δυνατή η μετατόπιση πλατύτερων λαϊκών δυνάμεων προς τα αριστερά. Και πάνε, οι αρθρογράφοι της "Εποχής", να θεμελιώσουν την παραπάνω διαπίστωσή τους στην... ευθύνη (!) του ΚΚΕ να μη συγκροτηθεί το αντινεοφιλελεύθερο μέτωπο, όπως είχαν ζητήσει το ΔΗΚΚΙ, η ΑΚΟΑ, ο ΣΥΝ και άλλοι!..
Επίθεση, όμως, επιχειρείται από την "Εποχή" και κατά του ίδιου του ΚΚΕ, σε θέματα που αφορούν στην ιδεολογική του υπόσταση. Αυτό το τελευταίο το επιβεβαιώνουν διατυπώσεις του είδους: "Το ΚΚΕ, με την αρχαία σκουριά της σταλινικής παράδοσης να βαραίνει ακόμη στην κουλτούρα του"... Η και διατυπώσεις περί "μετοχοποίησης του ΚΚΕ" ως αναγκαίας συνθήκης για την ανασύνθεση της Αριστεράς!.. (Ο συγγραφέας της "μετοχοποίησης" ή "μετεχοποίησης", όπως γράφτηκε, του ΚΚΕ, θα μπορούσε να κάνει μια... βαθύτερη ανάλυση του θέματος, ώστε να γίνει σαφές και στους μη γνωρίζοντες, το πούθε κρατούν τη σκούφια τους αυτά τα... περισπούδαστα, αλλά και το πού το πάνε όσοι συνεχίζουν να τα επαναλαμβάνουν ως απόδειξη της "ανανέωσής" τους)...
Πάντως οφείλουμε να παραδεχτούμε, ότι γενικά οι αρθρογράφοι της "Εποχής" είναι ειλικρινείς. Μιλούν καθαρά. Κι αυτό το γεγονός κάνει δίχως κόπο φανερή την αυτοαποκάλυψη των ίδιων και του φορέα που εκφράζουν, της ΑΚΟΑ.
* * *
1.Το γεγονός ότι το ΚΚΕ βρίσκεται στο στόχαστρο πολλών μηχανισμών, "κέντρων", κομματικών ηγεσιών, μέσων δημοσιότητας κ.ά., που το χαρακτηρίζουν ως απροσάρμοστο στην πραγματικότητα, ως απομονωμένο, ως δογματικό κλπ, οφείλεται στην κρυφή και φανερή ανησυχία που προκαλεί η πολιτική του ΚΚΕ για την οικοδόμηση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου πάλης. Αυτή η γραμμή είναι που ενοχλεί. Καταλαβαίνουν πολλοί και καλά, πως αποτελεί τη μόνη πολιτική που δίνει απάντηση στα προβλήματα του σήμερα και του αύριο της ταξικής πάλης, που χαράζει προοπτική για την εργατική τάξη και τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης και της υπαίθρου.
Η γραμμή για το κοινωνικοπολιτικό λαϊκό Μέτωπο αναδείχνει τις πραγματικές αντιθέσεις της ελληνικής κοινωνίας, υπονομεύοντας ταυτόχρονα τις πλαστές ή δευτερεύουσας σημασίας διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στη "Δεξιά" και στις "δημοκρατικές δυνάμεις", ανάμεσα στην "Κεντροαριστερά" και στην "Κεντροδεξιά".Στρέφεται ευθέως κατά της πλουτοκρατίας και της πολιτικής που την υπηρετεί, την εκφράζει ή την εξυπηρετεί. Είναι γραμμή σύγκρουσης, δηλαδή γραμμή που σπρώχνει στη ριζική αλλαγή των συνειδήσεων μέσα από την ανάπτυξη της μαζικής πολιτικής πάλης και του προσανατολισμού του μαζικών αγώνων στη βαθιά πολιτικοποίησή τους για την απόκρουση και την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και των φορέων της.
Η γραμμή του κοινωνικοπολιτικού λαϊκού Μετώπου δε διαχωρίζει τους εργαζόμενους ανάλογα με την πολιτική τους τοποθέτηση. Τους ενώνει στη βάση των ταξικών συμφερόντων τους. Αυτό σημαίνει ότι αντιπαλεύει και τα περί "κοινωνικής Αριστεράς", ως διαχωριστικά, αντιεπιστημονικά και δήθεν "ανανεωτικά" κατασκευάσματα, που συγκαλύπτουν τις πραγματικές κοινωνικές αντιθέσεις.
* * *
2.Το ΚΚΕ δεν επιχειρεί αυθαίρετες τοποθετήσεις των άλλων κομμάτων. Το κάθε κόμμα κρίνεται από τη θέση που παίρνει το ίδιο στη μια ή στην άλλη πλευρά της διαχωριστικής γραμμής μονοπώλια - λαός, που περιστρέφεται γύρω από την αντίθεση κεφάλαιο - εργασία και την εκφράζει με έναν ευρύτερο τρόπο.
Αυτό δε σημαίνει ότι το ΚΚΕ κρίνει τις άλλες δυνάμεις με βάση το αν ταυτίζονται με αυτό πλήρως. Τις κρίνει με βάση την κατεύθυνση που οι ίδιες χαράζουν. Προς τα πού, δηλαδή, κινείται αυτή και ποιον εξυπηρετεί τελικά.
Από αυτή την άποψη, η στάση του κάθε κόμματος απέναντι στην ΟΝΕ, είναι καθοριστικής σημασίας. Και ναι μεν η θετική στάση απέναντι στην ΟΝΕ δεν εκφράζεται με ενιαίο τρόπο από τις λεγόμενες φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις, όμως δε διαφέρει η κατεύθυνση εκείνων, που κάνουν λόγο για "ΟΝΕ με κοινωνικό πρόσωπο", από την κατεύθυνση άλλων, όπως η ΝΔ, που απαιτεί την ακόμα πιο γρήγορη λήψη νεοφιλελεύθερων μέτρων.
Ετσι έχοντας τα πράγματα, τα άλλα κόμματα δεν τσουβαλιάζονται από το ΚΚΕ. Οι μεταξύ τους διαφορές είναι και υπαρκτές και διακριτές (όποτε είναι διακριτές). Ομως είναι διαφορές που αφορούν στα δευτερεύοντα, στα επιμέρους, και όχι στο κύριο.Αλλά η πορεία του λαού και του τόπου εξαρτάται από το κύριο και όχι από τις φυσιογνωμικές ή άλλες διαφορές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ ή του ΔΗΚΚΙ.
Είναι όμως χαρακτηριστικό, ότι η ΑΚΟΑ δε θέλει καν να πάρει υπόψη της το πού εστιάζεται η κριτική του ΚΚΕ στα άλλα κόμματα. Και αυθαιρετεί.
* * *
3.Στις νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές τέθηκε από τα πράγματα και το ζήτημα της ΟΝΕ. Οχι μόνο γενικά, αλλά και συγκεκριμένα και με ό,τι αυτό σημαίνει για την Τοπική Αυτοδιοίκηση (ιδιωτικοποιήσεις, φορολογία, εργασιακές σχέσεις, πρόνοια κ.ά.).
Πώς τοποθετήθηκαν πάνω σ' αυτά τα θέματα οι Σκοτινιώτηδες και τα άλλα αγαπημένα παιδιά του ΠΑΣΟΚ; Πώς τοποθετήθηκαν οι διάφοροι Βότσηδες, που, όταν ακούν τις θέσεις του ΚΚΕ για την ΕΕ, αντιδρούν σαν να τους προσβάλλουμε την τιμή της μάνας τους;
Τα λέμε αυτά, επειδή οι αρθρογράφοι της "Εποχής" επικρίνουν το ΚΚΕ γιατί στο β' γύρο των εκλογών έδωσε γραμμή για άκυρο - λευκό - αποχή. Και ότι συνεπώς το ΚΚΕ, ταυτίζοντας ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ - ΝΔ, έσπρωξε λαϊκές δυνάμεις προς τη ΝΔ... Ενώ παραβλέπουν το γεγονός, ότι οι υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ, του ΣΥΝ και της ΝΔ κράτησαν ακριβώς την ίδια θέση απέναντι στα πραγματικά, στα κύρια προβλήματα της εκλογικής αναμέτρησης. Το ίδιο και στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις της διετίας - 4ετίας, όπου οι αγρότες, οι εργάτες κ.ά. βρήκαν απέναντί τους ή αδιάφορους και όχι δίπλα τους, τους νομάρχες (Σκοτινιώτηδες) και τους δημάρχους του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΣΥΝ.
Αυτή ακριβώς η στάση τροφοδοτεί τη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Και ιδίως η στάση που τη στηρίζει, ανεμίζοντας ταυτόχρονα τις σημαίες του "σοσιαλισμού", της "Αριστεράς", του "κοινωνικού προσώπου". Της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, της δίνουν δύναμη και παράταση ζωής οι φωνασκίες του ΔΗΚΚΙ και της ΑΚΟΑ για αντινεοφιλελεύθερο μέτωπο συμβατό με τις περιβόητες 4 ελευθερίες της ΕΕ (κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών, εργατικής δύναμης). Το συντηρητικό μπλοκ πριμοδοτείται από τους κάθε λογής "ευρωπαϊστές". Τροφοδοτείται και από την ουτοπία. Από εκείνη, δηλαδή, την πολιτική γραμμή και στάση που θεωρεί δυνατή τη λήψη ουσιαστικών μέτρων κατά του κεφαλαίου, δίχως την ταυτόχρονη πάλη κατά των βάθρων που στηρίζουν την κυριαρχία του.
Και για να μείνουμε στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές: Η ΑΚΟΑ υιοθετεί τα όσα επέρριψαν κατά του ΚΚΕ το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ, για συνεργασία με τη ΝΔ! Δεν πήραν είδηση οι της ΑΚΟΑ την τοποθέτηση του ΚΚΕ στα σχετικά ζητήματα; Δε διάβασαν τις ανακοινώσεις μας, της ΚΕ και του ΠΓ; Γιατί υιοθετούν αυτά που λένε το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ; Δεν άκουσαν τίποτα για το τι έγινε στην Πάτρα; Γνωρίζουν τα παραπάνω. Αλλά ο αντιΚΚΕ οίστρος φαίνεταιυπερτερεί...
* * *
4.Το ΚΚΕ, όχι μόνο δεν ενοχλείται, αλλά είναι περήφανο για την προσφορά του σοσιαλισμού στην ανθρωπότητα, έχοντας παράλληλα κριτική στάση σε λάθη και προσπαθώντας να συμβάλλει στην αναζωογόνηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Οχι, όμως, πετώντας, αυτό που η ΑΚΟΑ ονομάζει "σταλινική σκουριά στην κουλτούρα του ΚΚΕ".
Στη βάση των παραπάνω αποτιμά και την προσφορά του Στάλιν. Και δεν έχει το παραμικρό πλέγμα να συζητήσει και για το ιστορικό παρελθόν. Και το ελληνικό και το παγκόσμιο.
Καλό είναι, όμως, να μάθουν και άλλοι το δικό τους παρελθόν. Οχι αυτό που οι ίδιοι ομολογούν, αλλά αυτό που όντως υπήρξε...
Τα λέμε αυτά, γιατί τα περί "σταλινικής σκουριάς", "μετοχοποίησης του ΚΚΕ" και "ανασύνθεσης της Αριστεράς", που γράφονται στην "Εποχή", συνιστούν πρόκληση προς το ΚΚΕ! Στρέφονται κατά των θεωρητικών, ιδεολογικών και οργανωτικών θεμελίων του Κόμματός μας, η ύπαρξη των οποίων θεωρείται από την "Εποχή" εμπόδιο (!) στην κατεύθυνση μιας "ενωτικής και κινηματικής ανασύνθεσης της Αριστεράς"! Δηλαδή, οι της ΑΚΟΑ μας λένε ότι πρέπει να γίνουμε ένα άλλο ΚΚΕ (διάβαζε: να πάψουμε να είμαστε ΚΚΕ)... Λένε, με διαφορετικά λόγια, αυτό που δεν ξεχνάει να υπογραμμίζει και ο Λ. Κύρκος: Οτι "το ΚΚΕ αποτελεί εμπόδιο για την πρόοδο της κοινωνίας"...
Αυτά δεν ονομάζονται αντικομμουνισμός; Πώς λέγονται;
Αλλά, μιας και οι της ΑΚΟΑ αναφέρονται στη "σταλινική σκουριά", ας μας πούνε: Ποια είναι τα ξεπερασμένα και δογματικά; Η αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας; Η ύπαρξη του ιμπεριαλισμού; Ο ταξικός χαρακτήρας του κράτους; Αν αυτά είναι ξεπερασμένα, μη σύγχρονα, τότε ποια είναι τα σύγχρονα; Μήπως τα περί "σταλινικής σκουριάς"; Λίγο πιο συγκεκριμένα επιχειρήματα δε θα έβλαπταν...
Την άποψη αυτή για την ανασύνθεση της Αριστεράς οι της "Εποχής" τη στηρίζουν στο γεγονός, όπως λένε, ότι η Αριστερά είναι τριχοτομημένη (τουλάχιστον). Από τη μια βρίσκεται το... σεχταριστικό ΚΚΕ, από την άλλη ο ΣΥΝ με τον κυβερνητισμό του και στη μέση η ΑΚΟΑ, που παλεύει για την κατάργηση αυτού του δίπολου...
Σκόπιμα ξεχνούν τα εξής: Πρώτο, ότι το ΚΚΕ δεν είναι ένα κάποιο αριστερό κόμμα. Είναι κάτι πολύ περισσότερο: Είναι Κομμουνιστικό Κόμμα.Δεύτερο, ότι η Αριστερά στην Ελλάδα έχει συνδεθεί με αγώνες κατά του ιμπεριαλισμού και της πλουτοκρατίας και όχι με χαρακτηριστικά μιας "Αριστεράς" του γλυκού νερού. Τρίτο, ότι θα ήταν αληθινή τραγωδία για την εργατική τάξη και τους άλλους εργαζόμενους αν στην Ελλάδα δημιουργιόταν μια Αριστερά, όπως τη φαντάζεται η ΑΚΟΑ, σε βάρος του ΚΚΕ και της δημιουργίας του λαϊκού Μετώπου. Αυτό βέβαια δεν πρόκειται να συμβεί. Υπάρχει αρκετή εμπειρία στους εργαζόμενους για τη ζημιά που έχουν κάνει σ' αυτή την κατεύθυνση ο ΣΥΝ και διάφορες ομάδες τύπου ΑΚΟΑ. Δε χρειάζεται περισσότερη...
Μάκης ΜΑΪΛΗΣ
Η γραμμή για το κοινωνικοπολιτικό λαϊκό Μέτωπο αναδείχνει τις πραγματικές αντιθέσεις της ελληνικής κοινωνίας, υπονομεύοντας ταυτόχρονα τις πλαστές ή δευτερεύουσας σημασίας διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στη "Δεξιά" και στις "δημοκρατικές δυνάμεις", ανάμεσα στη "Δεξιά" και στην "Αριστερά", ανάμεσα στην "Κεντροαριστερά" και στην "Κεντροδεξιά"