Η Κομισιόν εξαναγκάστηκε να αναθεωρήσει προς τα κάτω τις "ανοιξιάτικες" προβλέψεις και μάλιστα κατά -0,6% στους ρυθμούς ανάπτυξης του ΑΕΠ. Ετσι για το 1999 προβλέπεται αύξηση του ΑΕΠ κατά μόλις +2,4%, για τους "15" της ΕΕ και +2,6% για τους "11". Το μεγαλύτερο ποσοστό ανάπτυξης αναμένεται στην Ιρλανδία +8,2% και το μικρότερο στη Βρετανία +1,3%. Ο αρμόδιος επίτροπος, Γάλλος Ιβ ντε Σιλγκί, έκανε λόγο για "μετεωρολογικές προβλέψεις εξαιτίας των κλυδωνισμών" της παγκόσμιας οικονομίας, αλλά εξέφρασε την "αισιοδοξία" του ότι η Ευρώπη "μπορεί να στηριχτεί στις δικές της δυνάμεις για να τροφοδοτήσει τη δυναμική της οικονομικής της ανάπτυξης". Η Κομισιόν επιχαίρει γι' αυτή τη "συγκράτηση", αφού η παγκόσμια κρίση έχει λάβει ανησυχητικές διαστάσεις, το παγκόσμιο ΑΕΠ μειώνεται τελευταίο χρόνο από +4,1% σε +2,0% και το παγκόσμιο εμπόριο από +9,6% σε +4,7%. Βέβαια, παρόλο που η κρίση έχει πάρει πλέον "δομικά" χαρακτηριστικά, κανείς στις Βρυξέλλες δεν κάνει λόγο για "κυκλική κρίση" και όλοι ισχυρίζονται ότι είναι "περιστασιακή ύφεση". Ο κύριος λόγος εφησυχασμού, υπαρκτού ή φαντασιακού, αφορά τις "ευμενείς μισθολογικές εξελίξεις" οι οποίες επιτρέπουν ένα χαμηλό πληθωρισμό. Σύμφωνα με την Κομισιόν "οι ονομαστικοί μισθοί θα πρέπει να αυξηθούν κατά μέσο όρο 2-3% το χρόνο, εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Με το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος αυξημένο πιο αργά από τον πληθωρισμό, η μισθολογική εξέλιξη δε δημιουργεί πληθωριστικές πιέσεις και δεν είναι σε αντίθεση με την οικονομική πολιτική. Οι πραγματικοί μισθοί αυξάνουν κατά 1,5% ετησίως, γεγονός που στηρίζει την ιδιωτική κατανάλωση. Εξάλλου, η συνεχιζόμενη πτώση του πραγματικού κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος, αυξάνει την απόδοση (του κεφαλαίου) και ευνοεί τις επενδύσεις".Γιατί είναι οι μισθοί που καλούνται να σηκώσουν το μεγαλύτερο βάρος του "κόστους" της ΟΝΕ!