Πολύ γρήγορα φαίνεται ότι δικαιώνεται η εκτίμηση - πρόβλεψη ότι σε λίγο καιρό οι λαοί θα ακούνε για "κεντροαριστερά" και θα γυρίζουν με αποστροφή την πλάτη τους. Ακριβώς, γιατί, όπως προκύπτει και από την ευρωπαϊκή εμπειρία, οι κυβερνήσεις της "κεντροαριστεράς" έχουν μετατραπεί στους αποτελεσματικότερους πλασιέ των πιο σκληρών νεοφιλελεύθερων επιλογών και αναλαμβάνουν δράση εκεί που οι ομοϊδεάτες τους κεντροδεξιοί δεν μπορούν να προχωρήσουν. Σε αυτή τη γραμμή κινείται και η υπό διαμόρφωση κυβέρνηση στην Ιταλία, υπό τον Μάσιμο ντ' Αλέμα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι τις προσπάθειες του "πρώην κομμουνιστή" για σχηματισμό κυβέρνησης στηρίζει μετά πάθους το οικονομικό κατεστημένο της γειτονικής χώρας.

Ο ντ' Αλέμα έχει δώσει μέχρι σήμερα άπειρα χειροπιαστά δείγματα αφοσίωσης στη νεοφιλελεύθερη διαχείριση και είναι φυσικό επακόλουθο να αναδειχτεί εκλεκτός του συστήματος. Κανένας δεν τρέφει αυταπάτες για το πού θα το πάει ο ένθερμος θαυμαστής του Κλίντον και των πολυεθνικών. Το μεγάλο ζητούμενο, όμως, για τους λαούς της Ευρώπης δεν είναι να παγιδεύονται, μετά την απογοήτευσή τους από τους κεντροαριστερούς, στους κεντροδεξιούς, αλλά να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους και να ανατρέψουν την κυρίαρχη πολιτική, ανοίγοντας τους δρόμους του μέλλοντος.