"... Το έδειξε το έργο του μιας ολόκληρης τετραετίας (σ. σ. ο Δ. Αβραμόπουλος). Σπαταλήθηκαν τεράστια ποσά και η Αθήνα έμεινε μια ανυπόφορη πόλη: Δεν μπορείς να μετακινηθείς. Εχεις χάσει την ανθρώπινη ζεστασιά και επικοινωνία. Με την πρώτη βροχή πνίγεται στα νερά. Κανείς δε σ' ακούει σε τίποτε. Ο πολίτης δεν υπάρχει...".

Αυτά γράφει ο Λ. Κύρκος στη χτεσινή "Αυγή" και προτρέπει τους κατοίκους της Αθήνας, να ψηφίσουν τη Μ. Δαμανάκη, για να υπάρξει η απαιτούμενη αλλαγή πορείας. Μόνο που δεν απαντά - συνειδητά και σκοπίμως - σε ορισμένα κρίσιμα ερωτήματα:

• Εχουν ή δεν έχουν καθοριστική - τουλάχιστον - συμβολή οι πολιτικές όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων στη δημιουργία, στον πολλαπλασιασμό και στην όξυνση των προβλημάτων της πρωτεύουσας;
• Συνεργάστηκε ή όχι αρμονικά ο νυν δήμαρχος με την κυβέρνηση; Οφείλεται ή όχι η αποτυχία του - πρώτα και κύρια - στο γεγονός, πως αντί να αντισταθεί και να αντιπαλέψει την αντιλαϊκή και αντιδημοτική πολιτική της κυβέρνησης, την εφάρμοσε και, μάλιστα... δημιουργικά;
• Κινείται ή όχι και η Μ. Δαμανάκη, στα ίδια ακριβώς πλαίσια, της... δημιουργικής εφαρμογής, δηλαδή, της κυβερνητικής πολιτικής; Εξασφαλίζει ή όχι το γεγονός αυτό - στην απίθανη περίπτωση της εκλογής της - τη συνέχιση ουσιαστικά της ίδιας μέχρι σήμερα πορείας;

Αντί, λοιπόν, να απαντήσει στα κρίσιμα αυτά ερωτηματικά ο Λ. Κύρκος, προτιμά να θυμίσει το "Πολυτεχνείο" και να σημειώσει πως "η Μαρία βγήκε από τα σπλάχνα του λαϊκού κινήματος...".

Βεβαίως και βγήκε απ' αυτά. Μόνο που σήμερα δεν έχει καμιά σχέση μαζί τους...