Εναν ολόκληρο χρόνο κράτησε η "οδύσσεια" του ιστορικού πολυκαταστήματος ΜΙΝΙΟΝ και των εργαζομένων του. Ο πιο κρίσιμος χρόνος από τους 64 της λειτουργίας του. Ηταν πέρυσι τον Ιούλη, που το κατάστημα άρχισε να κλυδωνίζεται επικίνδυνα, τότε που εκδηλώθηκαν οι συνέπειες της χρόνιας κακοδιαχείρισής του, για να αποδειχτεί μια ακόμα φορά ο καταστροφικός για τους εργαζόμενους και την οικονομία ρόλος της περιβόητης ιδιωτικής πρωτοβουλίας, στην οποία είχε παραδοθεί το πολυκατάστημα έναντι πινακίου φακής, εξυγιασμένο με χρήματα του λαού.

Οι εργαζόμενοι αρνήθηκαν να υπακούσουν στους καθορισμένους από μια χούφτα πολυεθνικές κανόνες του παιχνιδιού, που ακούει στο όνομα μονοπώληση του εμπορίου. Αγωνίστηκαν με νύχια και δόντια, όλοι μαζί, κάτω από αντίξοες συνθήκες, για τη δουλιά τους και τα δικαιώματά τους και κατάφεραν να επαναλειτουργήσει το κατάστημα στις 12 Αυγούστου. Ξέρουν όμως ότι η νίκη τους θα είναι πρόσκαιρη, αν δεν επαγρυπνούν, όπως δήλωσαν οι ίδιοι σε συνέντευξη Τύπου την περασμένη Τετάρτη. Οι αιτίες που οδήγησαν στα πρόθυρα του λουκέτου το ΜΙΝΙΟΝ δεν εξαλείφτηκαν. Οι πολυεθνικές καραδοκούν, οι σύμμαχοί τους, Ευρωπαϊκή Ενωση και κυβέρνηση, το ίδιο.

"Ξετυλίγοντας" αυτόν τον ένα χρόνο αγώνων και σταματώντας στις πιο σημαντικές στιγμές του, βγάζει κανείς πολύτιμα συμπεράσματα. Για το παιχνίδι που παίχτηκε σε βάρος των εργαζομένων, για τη στάση της κυβέρνησης και των ανώτερων συνδικαλιστικών οργανώσεων, οι ηγεσίες των οποίων στην καλύτερη περίπτωση έλαμψαν διά της απουσίας τους, για την αποτελεσματικότητα των αγώνων.

Ιούλης - Αύγουστος 1997: Τα προϊόντα αρχίζουν να λιγοστεύουν επικίνδυνα και οι προμηθευτές αρνούνται να φέρουν νέα, αφού τους οφείλονται τεράστια ποσά. Σαν να μην έφτανε η αγωνία για το τι μέλλει γενέσθαι, ο τότε πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Α. Φραγκόπουλος προχωρά σε μια πρωτοφανή ενέργεια, καταθέτει μήνυση εναντίον της προέδρου και του γραμματέα του σωματείου για συκοφαντική δυσφήμιση από ανακοίνωση που εξέδωσε το σωματείο!

Σεπτέμβρης 1997: Οι εργαζόμενοι έχουν ήδη αρχίσει τις κινητοποιήσεις διεκδικώντας την άμεση επίλυση του προβλήματος, ενώ μια σειρά σωματεία της Αθήνας εκφράζουν έμπρακτα τη συμπαράστασή τους. Στα τέλη του μήνα, οι δικαστικοί επιμελητές αρχίζουν να συρρέουν στο κατάστημα, προκειμένου να κάνουν κατασχέσεις. Οι εργαζόμενοι μέρα - νύχτα το περιφρουρούν και αποτρέπουν τις κατασχέσεις. Ταυτόχρονα, το υπουργείο Εργασίας δηλώνει αδυναμία παρέμβασης. Οι εργαζόμενοι δέχονται το ένα χτύπημα μετά το άλλο, αφού εκείνο το μήνα, κι ενώ το κατάστημα βρισκόταν σε κρίσιμη κατάσταση, τοΤμήμα Δίωξης Εκβιαστών της Ασφάλειας δίνει στη δημοσιότητα ένα διφορούμενο, ως προς την απόδοση των ευθυνών, πόρισμα, σχετικά με τις καταγγελίες για εκβιασμούς πελατών που συλλαμβάνονταν από τους υπευθύνους ασφαλείας του καταστήματος να κλέβουν. Τα παραπάνω αξιοποιήθηκαν... κατάλληλα από μερικά Μέσα Ενημέρωσης, τα οποία άφησαν να εννοηθεί ότι υπεύθυνοι για τους εκβιασμούς, που ασκούσε η διοίκηση του καταστήματος, ήταν εργαζόμενοι! Ολο αυτό το μήνα, οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων είναι καθημερινές.

Οκτώβρης 1997: Τα εμπορεύματα τελειώνουν, ενώ σωματεία της Αθήνας διοργανώνουν συγκεντρώσεις και συναυλίες συμπαράστασης. Οι κινητοποιήσεις συνεχίζονται, όπως και οι προσπάθειες δικαστικών επιμελητών να κατασχέσουν ό,τι έχει απομείνει.

Νοέμβρης 1997: Τα υπουργεία Εμπορίου και Εργασίας δηλώνουν αδυναμία παρέμβασης στην... ιδιωτική πρωτοβουλία. Τελικά, κάτω από την πίεση των εργαζομένων, ο υφυπουργός Εργασίας Χρ. Πρωτόπαππας δεσμεύεται να συγκαλέσει σύσκεψη των εμπλεκομένων. Στη σύσκεψη, το σωματείο διαπίστωσε και κατήγγειλε "αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα". Τον ίδιο μήνα συνδικαλιστές δέχονται ανώνυμες απειλές.

Δεκέμβρης 1997: Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθήνας εκδικάζει τη μήνυση του Α. Φραγκόπουλου και καταδικάζει τους δύο συνδικαλιστές σε πέντε μήνες φυλακή και χρηματικό πρόστιμο 1.000.000 δραχμές για τον καθένα. Οι πιστωτές συμφωνούν να ενταχθεί η επιχείρηση στο άρθρο 44 του Ν.1892 για διακανονισμό των χρεών του. Ξεκινά η διαδικασία και ορίζεται να εκδικαστεί η σχετική αίτηση τον Γενάρη από το Πολιτικό Εφετείο της Αθήνας.

Γενάρης 1998: Συνεχίζονται οι κινητοποιήσεις. Οι εργαζόμενοι περιμένουν εναγωνίως την εκδίκαση της αίτησης, αλλά το Εφετείο την αναβάλλει μετά από παρέμβαση της Εθνικής Τράπεζας.

Φλεβάρης 1998: Το κατάστημα κηρύσσεται σε πτώχευση, αλλά συνεχίζει να υπολειτουργεί κάτω από την πίεση των εργαζομένων, οι οποίοι το περιφρουρούν, προκειμένου να μη σφραγιστεί, όλο το 24ωρο.

Μάρτης 1998: Εκδικάζεται η αίτηση της επιχείρησης για ένταξή της στο άρθρο 44. Οι κινητοποιήσεις και οι επαφές των εργαζομένων με αρμοδίους συνεχίζονται. Οι ελπίδες των εργαζομένων αναζωπυρώνονται.

Μάης 1998: Το Εφετείο δίνει ένα ακόμα χτύπημα στους εργαζόμενους, αναβάλλοντας την έκδοση απόφασης, ζητώντας εγγυητή για τα χρέη του ΜΙΝΙΟΝ προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Νέος γύρος κινητοποιήσεων των εργαζομένων για την εξεύρεση εγγυητή.

Ιούνης 1998: Οι κινητοποιήσεις συνεχίζονται, όπως και οι διαβουλεύσεις για την εξεύρεση εγγυητή, οι εργαζόμενοι πιέζουν προς όλες τις κατευθύνσεις.

Ιούλης 1998: Στα μέσα του μήνα, κάτω από την πίεση των εργαζομένων, ο υπουργός Εργασίας αποφασίζει να καλύψει ο ΟΑΕΔ το 50% των ασφαλιστικών εισφορών που οφείλει η επιχείρηση, χορηγώντας ο Οργανισμός 570 εκατομμύρια στο ΙΚΑ, ποσό που θα συμψηφιστεί με οφειλές του προς το ΙΚΑ. Στη συνέχεια, ο υποδιοικητής του ΙΚΑ Α. Καρράς αρνείται να δεχτεί την υπουργική απόφαση, αλλά ενδίδει κάτω από την πίεση των εργαζομένων. Στις 21 του μήνα, εγκρίνεται τελικά από το Πολιτικό Εφετείο της Αθήνας η αίτηση της επιχείρησης.

Κι ενώ το κατάστημα είναι έτοιμο να λειτουργήσει, η Εθνική Τράπεζα τού ξαναβάζει "τρικλοποδιά". Επικαλούμενη γραφειοκρατικά προβλήματα, αρνείται να καταβάλει ένα μεγάλο ποσό που είχε καταθέσει η σύνδικος, όσο το κατάστημα λειτουργούσε υπό πτώχευση και οι εργαζόμενοι δούλευαν, χωρίς να πληρώνονται. Επίσης, η ΔΕΗ αρνείται να προχωρήσει στην επανηλεκτροδότηση του καταστήματος. Τελικά, και πάλι κάτω από την πίεση όλων των εργαζομένων, η Τράπεζα ξεμπλοκάρει τα χρήματα και η ΔΕΗ ανοίγει την παροχή ρεύματος στο κατάστημα.

Αύγουστος 1998: Την Τετάρτη 12 του μήνα το κατάστημα ανοίγει.