Πριν 53 χρόνια, το πρωινό της 6ης Αυγούστου 1945, ο κόσμος όλος ξεφάντωνε μέσα στην ελπιδοφόρα προσμονή της νίκης και της λήξης του Β Παγκόσμιου Πολέμου, το κουφάρι του φασισμού ξεψυχούσε πια από το Βερολίνο μέχρι το Τόκιο, αλλά το βομβαρδιστικό της αμερικάνικης αεροπορίας "Enola Guy" μετέφερε στα σπλάχνα του μια βόμβα νέου τύπου με προορισμό τη Χιροσίμα της Ιαπωνίας. Ηταν η ατομική βόμβα, που είχε μήκος τρία μέτρα και ζύγιζε τέσσερις τόνους, ενώ έφερε την ονομασία "μικρό αγόρι".

Την ίδια βόμβα όσοι από τους κατοίκους της ιαπωνικής πόλης κατάφεραν να επιζήσουν θα την ονόμαζαν πίκα - ντον, δηλαδή φως και θόρυβο. Ακριβώς στις 8 και τέταρτο το πρωί, δίνεται η εντολή στο βομβαρδιστικό να αφήσει το "μικρό αγόρι", να πέσει. Στις 8.16 το πρωί, η Χιροσίμα έσβηνε κάτω από την επιφάνεια της γης. Φυσικά, οι πιλότοι της αποστολής παρασημοφορήθηκαν από τη χώρα τους, η κυβέρνηση της οποίας θα μπει στον κατάλογο των μεγαλύτερων εγκληματιών της ανθρωπότητας. Θα συνδεθεί με το θάνατο και την καταστροφή. Μπορεί η Χιροσίμα, αλλά και το Ναγκασάκι, που καταστράφηκε τρεις μέρες μετά, σήμερα να έχουν ξαναδημιουργηθεί, οι πληγές, όμως, όσων επέζησαν είναι ανοιχτές και θα μεταδίδονται από γενιά σε γενιά.

Το σύνθημα "Ποτέ πια Χιροσίμα", θα μείνει για κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο που πιστεύει στην ειρήνη και θα σημαίνει διαρκώς, αγώνα για την κατάργηση κάθε όπλου μαζικής καταστροφής. Θα θυμίζει ακόμα ότι ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός αιματοκύλησε την ανθρωπότητα και δε θα διστάσει να το κάνει ξανά, αν οι λαοί δεν καταλάβουν τη δύναμη που έχουν στην κοινή πάλη τους.

Η έναρξη της πυρηνικής εποχής σηματοδότησε και τη συγκρότηση του παγκόσμιου φιλειρηνικού αντιπυρηνικού κινήματος, ενός κινήματος που έβαλε τη σφραγίδα του σε ολόκληρη αυτή την περίοδο, παγκόσμια και στη χώρα μας. Το κίνημα αυτό σήμερα ξεπερνά τις αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις των προηγούμενων χρόνων, γίνεται ικανό να ξεχωρίσει τον πραγματικό εχθρό, που δεν είναι άλλος, από τον ιμπεριαλισμό.