Η πολιτική και ταχτική του ΔΗΚΚΙ στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές εκπορεύεται από τη συμφωνία του με το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας και δράσης της Αυτοδιοίκησης, το οποίο και κρίνει θετικό. Στην επεξεργασία του με τίτλο "Οι θέσεις για την Αυτοδιοίκηση και την Τοπική Ανάπτυξη", αναφέρει με σαφήνεια ότι "το υπόλοιπο υφιστάμενο γενικό νομικό πλαίσιο (σ. σ. πλην Καποδίστρια) (...) μπορεί κατ' αρχήν να οδηγήσει την Αυτοδιοίκηση στη σωστή κατεύθυνση. Νομολογία και θεσμοί υπάρχουν". Συμφωνεί, δηλαδή, με το πλαίσιο που έχει μετατρέψει την Αυτοδιοίκηση σε έναν από τους πιο σημαντικούς μοχλούς των ανατροπών σε βάρος των συμφερόντων και των δικαιωμάτων του λαού. Είναι το πλαίσιο, που, με τη δυνατότητα απ' ευθείας σύνδεσης της Αυτοδιοίκησης με την Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) και στο όνομα των κοινοτικών κονδυλίων που μπορούν να εισρέουν, η Αυτοδιοίκηση γίνεται άμεσο εξάρτημα στην εφαρμογή των κοινοτικών προγραμμάτων. Οι καπιταλιστές έχουν τη δυνατότητα εφαρμογής της πολιτικής για τα συμφέροντά τους μέσω της Αυτοδιοίκησης. Αυτή η πολιτική διαχείρισης εφαρμόζεται σήμερα μέσω των έργων σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, άρα, υπάρχει άμεση διαπλοκή με τα μεγάλα συμφέροντα. Γίνεται, επίσης, μέσω των σχέσεων των δημοτικών επιχειρήσεων με το ιδιωτικό κεφάλαιο, με το πέρασμα της κοινωνικής πολιτικής στην Αυτοδιοίκηση και την προσφορά υποβαθμισμένων υπηρεσιών, αλλά με ανταποδοτικότητα και ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, δηλαδή κέρδη. Πράγμα που σημαίνει ότι οι φορολογούμενοι από τα λαϊκά στρώματα πληρώνουν για δεύτερη φορά την παροχή των όποιων υπηρεσιών. Η ίδια πολιτική εφαρμόζεται με τα κοινοτικά, λεγόμενα προγράμματα κατά της ανεργίας, που εξαντλούνται στην υποτιθέμενη επιμόρφωση και επανειδίκευση ανέργων, χωρίς προοπτική δουλιάς. Η ανάθεση στην Αυτοδιοίκηση της εφαρμογής των "Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης", την κάνει μοχλό ανατροπής των εργασιακών δικαιωμάτων και δημιουργίας μισοάνεργων.

Το ΔΗΚΚΙ, όχι μόνο συμφωνεί μ' αυτόν το ρόλο της Αυτοδιοίκησης, αλλά προωθεί την ανάπτυξη όλης αυτής της δραστηριότητας, επιδιώκοντας την ενεργητική λαϊκή υποστήριξη στην πολιτική, που καταργεί κατακτημένα δικαιώματα και δρα υπέρ των συμφερόντων της άρχουσας τάξης. Η τακτική της ταξικής συνεργασίας για το ΔΗΚΚΙ είναι μοχλός για την εφαρμογή αυτής της πολιτικής και η Αυτοδιοίκηση, ο κατ' εξοχήν θεσμός για την εφαρμογή της. Στις "θέσεις" του, αυτό είναι κυρίαρχο. "Η Αυτοδιοίκηση μπορεί να εξασφαλίζει την άμεση συμμετοχική δημοκρατία και να προωθεί την ενεργοποίηση και τη συστράτευση των κοινωνικών δυνάμεων της εργασίας, της παραγωγής και του πολιτισμού. Είναι ο θεσμός, που μπορεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την εθνική ομοψυχία και την κοινωνική αλληλεγγύη, που αποτελούν τη βάση της εθνικής επιβίωσης και της κοινωνικής και πολιτικής γαλήνης". Η Αυτοδιοίκηση, λοιπόν, πρέπει και μπορεί να συμβάλει, ώστεεργατική τάξη και κεφάλαιο (δυνάμεις της εργασίας και της παραγωγής) να συνεργαστούν (κοινωνική αλληλεγγύη), ώστε η Αυτοδιοίκηση να λειτουργεί, όχι στο πλευρό της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων και των αγώνων τους για τα συμφέροντά τους (το ΔΗΚΚΙ επιδιώκει κοινωνική και πολιτική γαλήνη), αλλά για τη διαχείριση και εφαρμογή της πολιτικής της άρχουσας τάξης, της ΕΕ, δηλαδή υπέρ της ανάπτυξης του καπιταλιστικού συστήματος και της εξουσίας του. Αλλωστε, προβάλλοντας την "εθνική ομοψυχία" και την "εθνική επιβίωση" σαν προϋποθέσεις της ανάπτυξης, θεωρεί ότι μέσα από την ανάπτυξη της οικονομίας της καπιταλιστικής Ελλάδας, δηλαδή την ενίσχυση των κερδών, των συμφερόντων των καπιταλιστών, θα ωφεληθούν και οι εργαζόμενοι.

Αρα, η Αυτοδιοίκηση για το ΔΗΚΚΙ πρέπει να ακολουθεί και να εφαρμόζει ανάλογη πολιτική. "Για το ΔΗΚΚΙ, η οργάνωση της Αυτοδιοίκησης στο πλαίσιο μιας αποκεντρωμένης δημόσιας διοίκησης αποτελούν τις προϋποθέσεις της ολόπλευρης ανάπτυξης. Και η ανάπτυξη, έτσι όπως εμείς την εννοούμε, δεν επιτυγχάνεται χωρίς τη συναίνεση, την ενεργοποίηση των πολιτών και την κοινωνική αλληλεγγύη. Με τους δικούς της αυτοτελείς σημαντικούς πόρους να δίνει λύσεις στα τοπικά προβλήματα, καθώς να συμβάλει στην επίλυση των γενικών προβλημάτων του λαού και της χώρας. Η κεντρική εξουσία διατηρεί καθαρά ρόλο επιτελικό και απ' αυτήν πηγάζουν οι γενικές κατευθύνσεις άσκησης των πολιτικών κατά τομείς. Ολες οι άλλες δραστηριότητες και κυρίως οι εκτελεστικές αποκεντρώνονται και αποτελούν αντικείμενο της Αυτοδιοίκησης. Εντούτοις, με τη σύγχρονη θεώρηση δεν πρέπει να παραγνωρίζεται και ο ρόλος που μπορεί να διαδραματίσει η Αυτοδιοίκηση στην παλλαϊκή άμυνα, στην παιδεία, στην υγεία και ακόμα στην εξωτερική πολιτική". Αυτά σημαίνουν απόλυτη ενσωμάτωση του θεσμού στο αστικό κράτος και μάλιστα με ρόλο αποκλειστικά εκτελεστικό, δηλαδή διαχείρισης και εφαρμογής της πολιτικής της άρχουσας τάξης. Τέτοια ανάπτυξη για τους ισχυρούς καπιταλιστές προωθεί το ΔΗΚΚΙ, σ' αυτήν επιδιώκει την υποταγή των λαϊκών δυνάμεων με μοχλό την Αυτοδιοίκηση. Η παλλαϊκή άμυνα, μηχανισμός καταστολής του λαϊκού κινήματος, ανατίθεται στην Αυτοδιοίκηση. Ηδη, ένα τμήμα της εκπαίδευσης επίσης ανατίθεται σ' αυτήν, με προοπτική ακόμη μεγαλύτερο. Αλλά οι "δικοί της αυτοτελείς πόροι", προέρχονται από τη φορολογία που επιβάλλει στα λαϊκά στρώματα, την πληρωμή των υπηρεσιών της και την επιχειρηματική δραστηριότητα που διαπλέκεται με το κεφάλαιο, το οποίο και εξυπηρετεί. Τέτοιος θεσμός είναι βαθιά αντιλαϊκός. Επόμενα, και η επιλογή στήριξης των "ανταρτών" είναι τακτική "αντιπολίτευσης" στην κυβέρνηση και τη ΝΔ εκ του ασφαλούς, αφού δε θίγει την ουσία της πολιτικής τους, ενώ εγκλωβίζει τους δυσαρεστημένους να εκφράσουν την αντίθεσή τους σ' αυτήν την πολιτική. Αυτός είναι και ο ρόλος του και ο σκοπός του. Οι λαϊκές δυνάμεις, με τους κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές, συσπειρώνονται στους αγωνιστικούς, ενωτικούς, στη βάση των προβλημάτων και της αγωνιστικής διεκδίκησης λύσης τους συνδυασμούς, για να αναδείξουν αιρετούς, που θα 'ναι στη δική τους όχθη και όχι σ' αυτήν της άρχουσας τάξης και των κομμάτων του συστήματος.