Πολύ καλό, επίκαιρο, διαφωτιστικό και τεκμηριωμένο το άρθρο του Μάκη Μαϊλη στον "Κυριακάτικο Ριζοσπάστη" (28/6/98), για τον αρχιεπίσκοπο. Σωστά, ιστορικά διασταυρωμένα, όσα αναφέρονται για τον Δαμασκηνό. Ορθότατα και όσα έθιξε για τον μητροπολίτη Σύρου, Τήνου, Νάξου, Φιλάρετο.

Θα ήθελα και εγώ να αναφέρω με το γράμμα μου ορισμένα στοιχεία και απόψεις για τους "θεοφιλέστατους" αυτούς λειτουργούς, για να φωτιστεί καλύτερα το πρόβλημα και να συναχθούν τα αναγκαία συμπεράσματα.

Πέρα από όσα σωστά επικαλείται ο Μάκης Μαϊλης στο άρθρο του για τον Δαμασκηνό, θα ήθελα να αναφέρω ότι ο μακαριστός Δαμασκηνός διατέλεσε και αντιβασιλέας, "ελέω" Τσόρτσιλ, στυγνού δολοφόνου του ελληνικού λαού. Η αντιβασιλεία σαν μεταβατική περίοδος (μέχρι να γίνει το δημοψήφισμα στην Ελλάδα, 1/9/45), κρίθηκε απαραίτητη από τον Τσόρτσιλ. Και ενώ μαινόταν η επίθεση των βρετανικών δυνάμεων στην Ελλάδα (Χριστούγεννα 1944), ηλθε για να αντιμετωπίσει το ζήτημα επί τόπου. Και το έλυσε ο Τσόρτσιλ με τον Δαμασκηνό, με τον καλύτερο δηλαδή τρόπο για τα βρετανικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα...

Ενα άλλο συναφές πρόβλημα που έπρεπε να λύσει ο Τσόρτσιλ ήταν εκείνο της πρωθυπουργίας. Να αντικαταστήσει τον Γ. Παπανδρέου με τον Ν. Πλαστήρα. Θυμίζω ότι ο Γ. Π. διορίστηκε πρωθυπουργός της Ελλάδας στο Κάιρο, απ' τον Γεώργιο τον Β στις 27/4/1944, Απ' τον Τσόρτσιλ διορίστηκε, αφού παύθηκε ο Σοφοκλής Βενιζέλος, που είχε πριν δυο μήνες αντικαταστήσει τον Τσουδερό. Απ' τον Τσόρτσιλ διορίστηκε ο Γ. Π. και από τον ίδιο παύθηκε στην Αθήνα, όταν"ξεζουμίστηκε", αφού "αιματοκύλησε την Ελλάδα για δυο χιλιάδες πραιτοριανούς" (Γ. Καφαντάρης). Ναι, αυτός είναι ο "Γέρος της Δημοκρατίας" κατά τους οπαδούς του. Και αντικαταστάθηκε από ποιον; Από τον Ν. Πλαστήρα καταδικασμένο ερήμην σε θάνατο το 1933 (πρωθυπουργός της Ελλάδας ο γαλλόφιλος Πλαστήρας, που έγινε αγγλόφιλος και στη συνέχεια αμερικανόφιλος), χωρίς να υπάρξει καμιά διαδικασία αμνήστευσής του, από κανένα θεσμικό φορέα της χώρας. Πρωθυπουργός "ελέω Τσόρτσιλ" και όλη η Ελλάδα ξέφραγο αμπέλι. Και τώρα με τον Δαμασκηνό. Ο Τσόρτσιλ είχε πλέρια ενημέρωση γι' αυτόν. Το θέμα όμως ήταν πολύ σοβαρό και έπρεπε να βεβαιωθεί για την αγγλοδουλία και τον αντικομμουνισμό του. Τον δέχτηκε λοιπόν, σε αγγλικό πολεμικό πλοίο και, ύστερα από συζήτηση, η "προσωπικότητά" του, του ενέπνευσε εμπιστοσύνη (Ν. Κεπέσης "Ο Δεκέμβρης 1944", 6η έκδοση "Σύγχρονη Εποχή" σ. 284). Ετσι χρίστηκε αντιβασιλέας. Ο Γεώργιος Β πιέστηκε απ' τον Τσόρτσιλ και προέβη σε ανάλογη δήλωση.

Αλλο ένα στοιχείο για να φανεί ποια ήταν η προσωπικότητα του Δαμασκηνού που ενέπνευσε εμπιστοσύνη στον Τσόρτσιλ ήταν: Ο προκάτοχος του Δαμασκηνού Χρύσανθος αρνήθηκε να ορκίσει την κυβέρνηση του δοσίλογου Γ. Τσολάκογλου, αρνούμενος ταυτόχρονα και τον αρχιερατικό θρόνο, πράγμα που έπραξε ο Δαμασκηνός (βλέπε Ν. Κεπέσης στο ίδιο, σελ. 286). Τα συμπεράσματα για την ιδιοτέλεια του Δαμασκηνού βγαίνουν άνετα απ' αυτά και μόνο τα στοιχεία.

Για τον μητροπολίτη Φιλάρετο τώρα, δε χρειάζονται πολλά. Τον είδα και τον άκουσα, όταν ήμουν κρατούμενος στη Γιούρα, στην εμφυλιοπολεμική περίοδο. Ηλθε να μας βγάλει κήρυγμα χριστιανοσύνης και αυτά που ακούσαμε απ' το στόμα του, πάνω από δέκα χιλιάδες κρατούμενοι, ήταν ανατριχιαστικά (Ν. Κεπέσης "Θα νικήσουμε" "Σ. Εποχή", Β έκδοση σ. 150): "Εσάς, δεν μπορεί να σας συγχωρέσει ούτε ο Θεός". Εκείνους δε που οργίασαν, σε βάρος του λαού μας, με τους κατακτητές τους ευλόγησε ο Θεός και οι "αντιπρόσωποί" του στη γη, σαν θεοφοβούμενους!! Ενώ η πολιτεία τους χαρακτήρισε "αγωνιστές" της Εθνικής Αντίστασης και τους συνταξιοδότησε.

Εμάς, που πολεμήσαμε για την πατρίδα, την ελευθερία, την πρόοδο, δεν μπορεί ο θεός του Φιλάρετου να μας συγχωρέσει..

Κλείνοντας, αναφέρω ακόμη το πιο τρομερό και φοβερό που εκστόμισε ο Φιλάρετος, απευθυνόμενος σε μας: "Και αν ακόμα σας συγχωρέσει, δε θα είναι τότε Θεός...".

Σωστός αντίχριστος ο Φιλάρετος, που ήθελε το Θεό κατ' εικόνα και ομοίωση δική του, καθώς επίσης και των εχθρών του λαού, ξένων και ντόπιων.

ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ ΚΕΠΕΣΗΣ