Στη γραμμή της εκκίνησης οι Χάκινεν και Κούλθαρντ με τις Μακλάρεν Μερσέντες έδειχναν σίγουροι για την επιτυχία. Μόνο το ψιλόβροχο πρέπει να προβλημάτιζε τους υπεύθυνους της ομάδας του Ρον Ντένις. Στα μισά του αγώνα το ψιλόβροχο έγινε μπόρα και η πίστα άρχισε να μετατρέπεται σε πισίνα. Ο Κούλθαρντ στον 57ο γύρο έκανε τετ - α - κε, βγήκε απ' την πίστα και κόλλησε στην άμμο. Ο Σουμάχερ έτσι, χωρίς να ρισκάρει, μια που ήδη είχαν αρχίσει τα προβλήματα ορατότητας, ανέβηκε στη δεύτερη θέση.

Η τύχη είναι με τους καλούς ως γνωστόν, και ο αλυτάρχης του αγώνα αποφασίζει να μπει στην πίστα με το Satety Car 17 γύρους πριν τον τερματισμό. Ο κανονισμός απαγορεύει το προσπέρασμα ώσπου ο αλυτάρχης να δώσει το σύνθημα ότι ο αγώνας ξαναρχίζει κανονικά. Για έξι γύρους όλοι γυρίζουν στο ρυθμό του "διαιτητή" και η διαφορά των 36 δευτερολέπτων που είχε πετύχει ο Χάκινεν γίνεται καπνός.

Στον 50ό γύρο στην ουσία ξαναρχίζει ο αγώνας. Ο Σουμάχερ έχει κολλήσει πίσω από τον Χάκινεν και τον πιέζει. Ο Φινλανδός ένα γύρο μετά κάνει το λάθος. Βγαίνει από την πίστα, χάνει χρόνο και ο Σουμάχερ του παίρνει την πρωτοπορία. Το ταλέντο του Γερμανού είναι γνωστό. Χωρίς τα νερά του προπορευόμενου να του κόβουν το οπτικό πεδίο, τρέχει κόντρα στο χρονόμετρο και δημιουργεί διαφορά από τον Χάκινεν 22 δευτερολέπτων. Ο Σουμάχερ τιμωρείται από τους κριτές με ποινή 10 δευτερολέπτων επειδή προσπέρασε έναν αργότερο οδηγό, όταν ο αλυτάρχης το είχε απαγορεύσει, αλλά η διαφορά είναι ασφαλείας, και τελικά αναδεικνύεται νικητής με 12,5 δεύτερα ταχύτερο χρόνο από τον Χάκινεν. Ο Γερμανός έχει πλησιάσει τον Φινλανδό στους δύο βαθμούς διαφοράς στη γενική κατάταξη, ενώ στη Φεράρι όλοι χορεύουν το χορό της... βροχής.