Συνεχίζουμε την παρουσίαση των σημαντικών παρεμβάσεων, που έγιναν από τους προσκεκλημένους στην ημερίδα την οποία οργάνωσε η ΚΕ του ΚΚΕ για την Αμυντική Βιομηχανία. Σήμερα παραθέτουμε την ομιλία του Ηλία Καρρά,ταμία του Σωματείου Εργαζομένων της ΕΛΒΟ.

"Θα ήθελα να ευχαριστήσω και να συγχαρώ το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας για τη δυνατότητα, που δίνει σήμερα στους εργαζόμενους της αμυντικής βιομηχανίας, να αρθρώσουν το δικό τους λόγο και να εκφράσουν τη δική τους θέση, όσον αφορά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν μέσα στους χώρους εργασίας τους, σε σχέση πάντα με την πολιτική της ιδιωτικοποίησης, η οποία είναι επί θύραις.

Ολα αυτά τα τελευταία χρόνια, και πολύ περισσότερο την περίοδο που διανύουμε, ένα από τα βασικότερα στοιχεία στην κεντρική πολιτική σκηνή είναι αυτό του ιδιοκτησιακού καθεστώτος των οργανισμών και επιχειρήσεων του δημοσίου. Η ανάγκη δε της εξυγίανσής τους προβάλλεται με τις μορφές ιδιωτικοποίησης, μετοχοποίησης, πώλησης πλειοψηφικού ή μειοψηφικού πακέτου μετοχών, εκχώρησης μάνατζμεντ κλπ.

Πέρα και έξω από πολιτικές και ιδεολογικές θέσεις, η εμπειρία των προηγούμενων χρόνων, ο τρόπος δηλαδή πουλήματος ή ξεπουλήματος με αδιαφανείς διαδικασίες, έλλειψη διασφάλισης επιχειρηματικού σχεδιασμού, χωρίς δέσμευση για επενδύσεις, εκσυγχρονισμό και ανάπτυξη, για παράδειγμα, οδήγησε στην ανεξέλεγκτη συρρίκνωση ή και το κλείσιμο ακόμα αυτών των επιχειρήσεων. Αυτό προκαλεί τη δικαιολογημένη και γενική ανησυχία στους εργαζόμενους. Η ΕΛΒΟ, παρά τη διαφορετική πολιτική πρακτική, ανάλογα με την κυβερνητική και διοικητική περίοδο, άλλοτε με εμφανή την προσπάθεια απαξίωσής της, με μείωση του παραγωγικού της έργου, καθυστέρηση υπογραφής προγραμμάτων, καθυστέρηση παράδοσης προϊόντων, εμφάνιση οικονομικών προβλημάτων, δανεισμό, υπερχρέωση και τελικό στόχο το ξεπούλημά της, και άλλοτε παρά την ύπαρξη παραγωγικού έργου με επίκληση των διαχρονικά υπαρκτών αδυναμιών, όπως οργάνωση, παραγωγικότητα, κόστος κλπ.

Αντί για ανάδειξη της ανάγκης εσωτερικής αντιμετώπισης αυτών των προβλημάτων, προβάλλεται η ιδιωτικοποίηση ως προϋπόθεση για αποτελεσματικότερη και ανταγωνιστικότερη λειτουργία.

Δεν ήταν ούτε και σήμερα είναι έξω από το παραπάνω γενικό πλαίσιο η πολιτική για την εξυγίανση των επιχειρήσεων του δημοσίου. Οποιος σήμερα υποστηρίζει ότι αυτό δεν είναι έτσι, ψέματα λέει ή έξω από την ελληνική πολιτικο - οικονομική πραγματικότητα και το ευρύτερο περίγυρό της ζει.

Με την παραδοχή ότι η ανταγωνιστικότητα σε κόστος και ποιότητα επιβάλλεται ως το βασικό ζητούμενο της εποχής μας, μετά την κατάργηση της προστασίας των προϊόντων σε εθνικό επίπεδο, η ανταγωνιστικότητα και με ποιοτικούς όρους.

Τα προϊόντα που δε θα έχουν εγκεκριμένη υψηλή ποιότητα, δε θα επιτρέπεται να κυκλοφορούν. Με την υπερεθνική του λειτουργία, την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίου και εργασίας, το κεφάλαιο επιβάλλει τους δικούς του όρους και κρατά ομήρους τους εργαζόμενους όλων των χωρών.

Το ερώτημα βέβαια σήμερα δεν είναι, δημόσιο ή ιδιωτικό. Απεναντίας, όλα τα παραπάνω προσδιορίζουν την ανάγκη σημαντικών επενδύσεων και μιας νέας οργάνωσης για την ανάπτυξη ισχυρών οικονομικά και παραγωγικά βιομηχανικών επιχειρήσεων, που θα αντέχουν τον ανταγωνισμό κόστους και ποιότητας με προγραμματισμούς σε βάθος χρόνου, ανεξάρτητα από το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς.

Η ΕΛΒΟ, με τις τεράστιες δυνατότητες, είναι μια από τις σημαντικότερες βιομηχανίες και πρέπει να βρεθεί στο κέντρο του ενδιαφέροντος της εθνικής στρατηγικής για την ανάπτυξη. Η ανάθεση παραγωγικού έργου και η διασφάλιση της απασχόλησης για μια 4ετία, με την υπογραφή των προγραμματικών συμφωνιών και των προγραμμάτων του υπουργείου Αμυνας, είναι ένα πολύ σημαντικό γεγονός, που μαζί με τις προγραμματισμένες άμεσες επενδύσεις θ' αποτελέσουν τη βάση επάνω στην οποία μπορεί να στηριχτεί και να ετοιμάσει την παραπέρα πορεία της.

Η 4ετία την οποία έχει να διανύσει η ΕΛΒΟ πρέπει να θεωρηθεί και να λειτουργήσει ως μεταβατική περίοδος, ώστε την επόμενη μέρα η ΕΛΒΟ να είναι μια άλλη βιομηχανία, οικονομικά, παραγωγικά και τεχνολογικά πιο ισχυρή. Ετσι που ν' αντέχει στον όποιο ανταγωνισμό. Για να γίνει αυτό ασφαλώς και δεν πρέπει να περιμένουμε την επόμενη μέρα για να προγραμματίσουμε το αύριο.

Σήμερα είναι σαν να βρισκόμαστε μια μέρα πριν από εκείνη που η διοίκηση της ΕΛΒΟ πρέπει να σχεδιάσει και να καταθέσει την πρότασή της, τον επιχειρησιακό της σχεδιασμό για τους παραγωγικούς στόχους, την γκάμα προϊόντων, τις στρατηγικές συνεργασίες, την οργάνωση διοίκησης παραγωγής, έρευνας και ανάπτυξης προϊόντων, τις επενδύσεις, τεχνολογικές, παραγωγικές υποδομές.

Στη βάση της ανάγκης εξυπηρέτησης χρηματοδότησης αυτού του επιχειρησιακού σχεδιασμού, να καθοριστεί ο χαρακτήρας της ΕΛΒΟ, ως προς το ιδιοκτησιακό της καθεστώς και να εξαρτηθεί από τη δυνατότητα της ΕΛΒΟ να αυτοχρηματοδοτήσει τον προγραμματισμό της, την ανάγκη συμμετοχής του δημοσίου και, τέλος και ενδεχόμενα, τη χρησιμότητα συμμετοχής του ιδιωτικού κεφαλαίου.

Το εξυγιαντικό πρόγραμμα των τραπεζών - μετόχων και ο στόχος ν' απαλλαγούν από τα χαρτοφυλάκια μετοχών σε βιομηχανίες, δεν πρέπει να επηρεάσει το χαρακτήρα του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της ΕΛΒΟ. Θα κάνω μια παρένθεση εδώ για να πω ότι η ΕΛΒΟ είναι υπό δημόσιο έλεγχο έμμεσα μέσω των τραπεζών. Υπό άμεσο δημόσιο έλεγχο είναι κατά το 39% από το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας.

Για να συνεχίσω: Η πρόθεση μεταβίβασης μετοχών από τράπεζα σε ιδιώτη και σημερινό κάτοχο μετοχών με όρους που επιτρέπει το Καταστατικό της ΕΛΒΟ - έχουμε και αυτό το "παράθυρο" - ηθικά και πολιτικά είναι απαράδεκτη. Μια τέτοια μεταβίβαση μετοχών μόνο προς το δημόσιο και τους εργαζόμενους μπορεί να δικαιολογηθεί.

Σε κάθε άλλη περίπτωση, η οσμή της πράξης θα είναι βαριά. Η ΕΛΒΟ, πέρα από σημαντική και με τεράστιες δυνατότητες στρατηγικής σημασίας βιομηχανία, είναι η μοναδική ελληνική αμυντική βιομηχανία οχημάτων. Αυτό το γεγονός πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη για το χαρακτήρα και το ιδιοκτησιακό της καθεστώς.

Εχει δε τη δυνατότητα να διασφαλίσει την αυτοχρηματοδότηση των επενδυτικών της στόχων όσο υψηλή και αν είναι αυτή, εάν της ανατεθούν δύο βασικά προγράμματα του υπουργείου Αμυνας. Αυτά των αρμάτων μάχης και τα γνωστά "Τόμας Κένταυρος". Δηλαδή είναι ζήτημα πολιτικής επιλογής, πολιτικής βούλησης.

Αν υπάρχει η πολιτική βούληση συμπαραγωγής των αρμάτων μάχης και όχι εισαγωγή τους ή ανάθεση με όρους εμπορίου, και εάν η πολιτεία σκύψει και δει την προσπάθεια που καταβάλλεται από ελληνικά μυαλά και από ελληνικά χέρια για κατασκευή του "Τόμας Κένταυρος", ένα νέο προϊόν, συνέχεια του "Λεωνίδας", τότε πραγματικά δεν τίθεται θέμα ούτε στρατηγικού επενδυτή ούτε ιδιωτών, ούτε χρηματιστηρίου, ούτε όπως θέλετε αλλιώς ονομάστε την προσπάθεια γι' αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος.

Η διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα της ΕΛΒΟ είναι πάγια θέση των εργαζομένων και δεν προβάλλεται ως πολιτική ή ιδεολογική θέση, αλλά ως ανάγκη για τη διατήρηση του παραγωγικού της προσανατολισμού και τη μη μετατροπή της σε ενδιάμεσο σταθμό εισαγωγών με ελάχιστη ΕΠΑ. Εχουμε πρόσφατα ένα παράδειγμα, την παραγγελία 600 UNIMOC, κατά επιθυμία της Αεροπορίας, τα οποία περνούν από την ΕΛΒΟ για λογαριασμό ιδιώτη, ο οποίος, αν και κάτοχος μετοχών της ΕΛΒΟ, λειτουργεί ανταγωνιστικά πολλές φορές, και τα οποία UNIMOC περνούν από την ΕΛΒΟ με την ανεκτή, θα έλεγε κανείς, προστιθέμενη ελληνική αξία, η οποία βέβαια δεν αφήνει περιθώρια ανάπτυξης και προοπτικής στην εταιρία, αν σκεφτεί κανείς ότι η εταιρία αυτή έχει προμηθεύσει τον ελληνικό στρατό σε μια χρονική περίοδο με 12.000 φορτηγά "Στάγερ". Η συνεργασία βέβαια με τη "Στάγερ" παλαιότερα είχε άλλη μορφή, σήμερα είναι καθαρά συνεργασιακή η μορφή της.

Αν σκεφτεί κανείς ότι η ΕΛΒΟ είχε προμηθεύσει τότε το ελληνικό κράτος, επαναλαμβάνω με 12.000 τέτοια φορτηγά, θα μπορούσε να συνεχίσει και με προοπτική ανάπτυξης δικού της φορτηγού, την προμήθεια της Αεροπορίας, αντί με UNIMOC του ιδιώτη εμπόρου, με δικό της παραγωγικό προϊόν, τότε καταλαβαίνετε το τι παιχνίδι πολιτικό παίζεται.

Θα ήθελα να κάνω μια διευκρίνιση ότι αυτό το κείμενο το οποίο διαβάζω είναι θέση - απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των εργαζομένων της ΕΛΒΟ και πάρθηκε όταν τέθηκε πλέον ανοιχτά το θέμα της αλλαγής ιδιοκτησιακού καθεστώτος.

Συνεχίζοντας διαβάζω: Γνωρίζοντας τη λειτουργία στην οικονομία της χώρας μας δύο στρατηγικών, αυτής της εμπορικής επιχειρηματικής δραστηριότητας, της παραγωγικής ερήμωσης και της ανεργίας από τη μία, και εκείνης της παραγωγικής βιομηχανικής ανάπτυξης και απασχόλησης από την άλλη, οι εργαζόμενοι της ΕΛΒΟ έχουν ταυτίσει τη ζωή τους με τη δεύτερη στρατηγική.

Με αυτή την έννοια στήριξαν και εξακολουθούν να στηρίζουν την προστασία και ανάπτυξη της παραγωγικής βάσης, κάλυψη αναγκών του στρατού, υπηρεσιών και οργανισμών σε τροχαίο υλικό, άνοιγμα στην αγορά του πολιτικού οχήματος.

Την ανάπτυξη πολυμερών συνεργασιών με οίκους του εξωτερικού, με όλους εκείνους τους τρόπους που κατοχυρώνουν τα συμφέροντα της εθνικής οικονομίας, ΕΛΒΟ και εργαζομένων, που προωθούν την ΕΛΒΟ στη διεθνή και εσωτερική αγορά. Η ευθύνη να υπηρετήσουμε αυτή τη στρατηγική σε συνδυασμό με την εμπειρία άλλων εκποιήσεων, ιδιωτικοποιήσεων, μας οδηγούν να δηλώσουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι η παραγωγική στρατηγική της ΕΛΒΟ δεν εκποιείται. Σ' αυτή τη Συνέλευση δίνεται και εντολή προς το Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου στη βάση των παραπάνω θέσεων: Με πρωτοβουλία του και μοναδικό θέμα το ιδιοκτησιακό καθεστώς της ΕΛΒΟ να πραγματοποιηθεί συνάντηση - συζήτηση με τον πρόεδρο της εταιρίας, κ. Λυκούργο Σακελλάρη.

Να μεταφερθεί όλη η γνώση - ενημέρωση σε ό,τι αφορά τις εξελίξεις για την κυβερνητική στρατηγική, τις επιλογές των μετόχων, να διερευνηθεί η δυνατότητα κοινής θέσης και στάσης των διοικήσεων εταιρίας και σωματείου για τη θέση και το ρόλο της ΕΛΒΟ στην οικονομία, στην Εθνική Αμυνα και ευρύτερα στην ελληνική κοινωνία.

Πάνω σ' αυτό το σημείο θα ήθελα να πω ότι δεν προέκυψε κάτι το συνταρακτικό μετά απ' αυτή τη συνάντηση. Απλά διαπιστώθηκε ότι και σε επίπεδο διοίκησης της εταιρίας υπάρχει μια γενικότερη θολούρα τέτοια, ανάλογη με αυτήν που υπάρχει και σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας ή τουλάχιστον με αυτήν που φαίνεται πως υπάρχει.

Με πρωτοβουλία του σωματείου της ΕΒΟ ν' αναπτυχθεί η συνεργασία του συνδικαλιστικού κινήματος. Ακουσα τον συνάδελφο από την ΕΛΒΟ προηγούμενα ότι θα πρέπει να χαράξουμε κοινή στρατηγική αντιμετώπισης αυτών των ζητημάτων. Εχουμε ένα δευτεροβάθμιο όργανο, την ΠΟΕΜ, περιμένουμε τις πρωτοβουλίες τις ουσιαστικές, να προβληθούν οι θέσεις και να ζητηθεί η στήριξη των συνδικαλιστικών οργανώσεων, του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, μια και αφορά την ΕΛΒΟ η οποία βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη, της ΠΟΕΜ αναφέρθηκα προηγούμενα, της ΓΣΕΕ.

Να συναντηθούν, και αυτό είναι μια πρόσκληση που γίνεται και εδώ μέσα σήμερα, όλα τα σωματεία των αμυντικών βιομηχανιών και να εξεταστεί η δυνατότητα κοινής θέσης και στάσης για την προοπτική δημιουργίας ενιαίου φορέα αμυντικών βιομηχανιών.

Το Σωματείο να προγραμματίσει παρέμβαση ενημέρωσης και επιδίωξης των θέσεων των εργαζομένων της ΕΛΒΟ, σε τοπικό επίπεδο, όλων των πολιτικών, κοινωνικών φορέων και παραγόντων της Θεσσαλονίκης: Νομαρχιακές Κομμάτων, τοπικούς Υπουργούς, βουλευτές Θεσσαλονίκης, νομάρχη, Τοπική Αυτοδιοίκηση, παραγωγικούς φορείς, και σε κεντρικό επίπεδο, την κυβέρνηση, τα βασικά υπουργεία που εμπλέκονται: Αμυνας, Εθνικής Οικονομίας, Ανάπτυξης, Εργασίας και τις ηγεσίες των κομμάτων.

Σε τελευταία ανάλυση η θέση και η απόφαση των Σωματείων των εργαζομένων σ' αυτή τη συνέλευση ήταν ότι έξω απ' όλες αυτές τις κινήσεις και στην άκρη όλων αυτών των κινήσεων βρίσκεται η απόφασή τους, η αγωνιστική τους απόφαση ν' αντιταχθούν στην όποια επιβολή λύσεων, οι οποίες αντίκεινται προς τα συμφέροντα των εργαζομένων, της Εθνικής Οικονομίας, της Αμυντικής Βιομηχανίας.

Τελειώνοντας, να ευχαριστήσουμε ακόμη μια φορά το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας για τη δυνατότητα έκφρασης την οποία μας έδωσε".