Θέατρο "Μετροπόλιταν"

Γιώργου Γεωργίου: "Ετσι... κάνουν όλοι!!! "

Σκηνοθεσία: Τάκης Βουγιουκλάκης

Μουσική: Νίκος Στρατηγός

Χορογραφία: Μιχάλη Μεταξάς

Σκηνογραφία: Κάρολος Ρωμούσης

Κοστούμια: Θεόδωρος Τρανούλης

"Μουσική κωμωδία" ονομάζει το θέατρο "Μετροπόλιταν" τη φετινή του καλοκαιρινή παράσταση σε κείμενο Γιώργου Γεωργίου. Ο χαρακτηρισμός είναι αρκετά παραπλανητικός, ωστόσο, δεδομένου ότι οι μουσικές παρεμβάσεις δεν καλύπτουν παραμέτρους οργανικότητας της παράστασης, αποκαλύπτουν αντιθέτως κωμικοτραγικά λάθη του συγγραφέα, από τη μια μεριά, και το πρόχειρο, βεβιασμένο της σκηνοθεσίας. Για παράδειγμα, ο χώρος στον οποίο διαδραματίζεται η πλοκή του έργου είναι μια πολυτελέστατη έπαυλη στην Εκάλη με τεράστια έκταση γύρω της που την καθιστά βεβαίως "χλιδάτη" μονοκατοικία. Μολαταύτα, η εν λόγω "μονοκατοικία" διαθέτει ισόγειο μπουζουξίδικο και διάφορα πατώματα με ξεχωριστά διαμερίσματα, στα οποία διαμένουν ένοικοι άγνωστοι μεταξύ τους, που γνωρίζονται κιόλας στο ασανσέρ. Πρόκειται, δηλαδή, για μια συνηθισμένη αστική πολυκατοικία που καμία σχέση δεν μπορεί να έχει με επαύλεις της Εκάλης. Χρειάστηκε όμως, κατά τα φαινόμενα, να εφευρεθεί το μπουζουξίδικο από τον συγγραφέα ή τον σκηνοθέτη, προκειμένου να δημιουργηθεί πίστα για τη λαϊκή τραγουδίστρια Κατερίνα Ρανιέρη. Σημειωτέον ότι η τραγουδιστική της παρουσία ανήκει στα θετικά της παράστασης και ίσως να ήταν καλύτερα να διαδραματιζόταν το όλο θέαμα στο σπαζοπιατάδικο. Πάντως, η φαρσοκωμωδία του Γιώργου Γεωργίου δεν παρουσιάζει κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον και δε στηρίζεται σε κάτι το καινούριο ή έστω σε κάποια "φρεσκάδα" γραφής. Τα ίδια και τα ίδια που ταλανίζουν το καλοκαιριάτικο αθηναϊκό κοινό εδώ και χρόνια. Ο Γιώργος Πάντζας συνεχίζει τα συνηθισμένα αστεία, ανούσιες χειρονομίες και αντιαισθητικές γκριμάτσες. Η Ολγα Πολίτου αλλάζει τουαλέτες, κρατώντας το ίδιο σχεδόν ανέκφραστο ύφος, ενώ η πολύ καλή ηθοποιός Πηνελόπη Πιτσούλη αφήνεται να παρασυρθεί από σκηνικές ευκολίες που της είναι στην ουσία άγνωστες. Ο συγγραφέας του έργου Γιώργος Γεωργίου προσπαθεί από τη μεριά του ηθοποιού να υποστηρίξει τη ροή του κειμένου με εμφανή αγωνία που εκφυλίζεται σε υπέρ - παίξιμο (over acting). Κάπως πιο κοντά στην ελαφρά κωμωδία είναι η Αννα Παντζέλη και ο Χρήστος Φωτίδης που κάνουν εντούτοις το "κλασικό" λάθος τα τελευταία χρόνια: Λένε τα λόγια τους κοιτάζοντας στο άπειρο και ποτέ τον συμπαίκτη τους. Εξαιρείται από το γενικό αλαλούμ του "Μετροπόλιταν" ο βετεράνος ηθοποιός του θεάτρου μας Γιώργος Μούτσιος, που έχει επανειλημμένα "σώσει" παραστάσεις, κρατώντας ισορροπίες και σκηνικό ήθος. Εδώ βέβαια δεν υπήρχε και κάτι που να σώζεται...