Και τώρα ήρθε η ώρα των καταναλωτών... για την ενημέρωση των καταναλωτών... διακοπή για διαφημίσεις... ένα μικρό διάλειμμα για διαφημίσεις... Γνωστές εκφράσεις, που ταλανίζουν την προσοχή μας, τη σκέψη, ξεβολεύουν τη χαλάρωση στην αναπαυτική πολυθρόνα μας. Διακοπή ή διάλειμμα από τη βουή και την κοσμοχαλασιά της πραγματικότητας ή της φαντασίας, για ένα ταξίδι... στην κατανάλωση. Ο Γιώργος Χασάπογλου, όμως, και ο εταιρικός θίασος του ΣΕΗ "Βήματα", μας προτείνουν για φέτος το καλοκαίρι ένα διαφορετικό "Διάλειμμα για διαφημίσεις"... Ενα διάλειμμα για τους ασυμβίβαστους, τους σκεπτόμενους. Ενα διάλειμμα για γέλιο, αληθινή ψυχαγωγία, αλλά και προβληματισμό. Ενα διάλειμμα, όχι στη σκέψη, αλλά ένα διάλειμμα για να σκεφτούμε.

"Το έργο ασχολείται με το χώρο της διαφήμισης - λέει η Ελένη Γερασιμίδου - αλλά ως μέσο, για να πει περισσότερα πράγματα, όπως για παράδειγμα, πώς, όταν θέλει το σύστημα, μπορεί να αλλοτριώσει τον άνθρωπο. Μιλάει για το γενικότερο ξεπούλημα που υπάρχει στις μέρες μας και που μπορεί να είναι από τράπεζα, μέχρι τη χώρα ολόκληρη. Μιλάει επίσης για την εισβολή των ξένων πια στη χώρα μας, για παράδειγμα, των ξένων εταιριών. Το διαφημιστικό γραφείο κάποια στιγμή πουλιέται στους ξένους και κάποιοι άνθρωποι χάνουν τη δουλιά τους".

- Υπάρχει συμβολισμός στον τίτλο;

- "Κατά κάποιο τρόπο, ναι. Κάθεσαι στην τηλεόραση και βλέπεις όλα αυτά τα τραγικά, που συμβαίνουν, παιδάκια να δηλητηριάζονται, άλλος να σκοτώνει τη γυναίκα του μπροστά στο παιδί του, να γίνονται τα μύρια όσα, που σου 'ρχεται να πέσεις από το μπαλκόνι και ξαφνικά θα δεις τον κόσμο των διαφημίσεων, που μερικά είναι και τόσο ωραία που πας αλλού. Σου λέει "ακούς όλα αυτά, αλλά ξέχνα τα τώρα, μην προλάβεις και πολυσκεφτείς. Διάλειμμα στη σκέψη, δηλαδή".

- Πιστεύετε στο νεοελληνικό έργο; Εχουμε καλά νεοελληνικά έργα; Γιατί οι διάφορες επιτροπές κρατικών βραβείων του υπουργείου Πολιτισμού χρόνια τώρα ισχυρίζονται το αντίθετο.

- "Πάντα πιστεύαμε στο νεοελληνικό έργο και εξακολουθούμε να το πιστεύουμε. Εχουμε θαυμάσια έργα. Βέβαια, μερικά από αυτά που παίζουμε και βλέπουμε, δεν ξέρω αν έχουν περάσει από διαγωνισμό, όπως και πολλοί άνθρωποι του θεάματος δεν καταδέχονται να ζητήσουν επιχορήγηση. Γιατί αυτό απαιτεί πολύ σκύψιμο και πολύ διάβρωση και μερικοί είναι αρκετά περήφανοι για να μπουν σ' αυτή τη διαδικασία. Βεβαίως είναι υποχρέωση του κράτους να επιδοτεί και να χρηματοδοτεί τέτοια πράγματα, είτε λέγεται συγγραφή ενός έργου, είτε ανέβασμα μιας παράστασης. Ομως, είναι έτσι τα πράγματα που πολλοί άνθρωποι προτιμούν να προχωρήσουν με τις δικές τους δυνάμεις και να μην ζητούν τη βοήθεια του κράτους. Υπάρχει όμως καλό νεοελληνικό έργο και αν το ενθαρρύνουμε κι εμείς θα υπάρχει κι ακόμη καλύτερο. Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι καλύτερη μια ξένη φαρσοκωμωδία, δε μιλάω, βέβαια, για τα κλασικά έργα, ελληνικά και ξένα. Μπορεί να θεωρηθεί και βλάσφημο, αλλά εγώ από έναν Μολιέρο, προτιμώ να παίξω ένα νεοελληνικό έργο που μιλάει για πράγματα δικά μας".

- Οι ήρωες τι άνθρωποι είναι;

- "Δεν έχουμε ήρωες με την έννοια του πρότυπου. Ολοι είναι άνθρωποι κανονικοί, θύματα και καμιά φορά και θύτες. Δηλαδή ο κεντρικός ήρωας, που έχει μια μόρφωση και μια ιδεολογία, κι αυτός ακόμα γίνεται και θύτης. Χρησιμοποιεί τους ανθρώπους της εταιρίας σαν πειραματόζωα για να κάνει καλά τη δουλιά του. Και οι περισσότεροι αντιστέκονται όσο μπορούν, ο καθένας με τον τρόπο του".

- Μιλήσατε για θύματα. Ζούμε, πιστεύετε, μια εποχή που μας θέλουν όλους θύματα;

- "Βέβαια, θέλουν όλους να μας κάνουν θύματα, ακόμη και τους ανθρώπους που σκέπτονται ή που είχαν μάθει να αντιστέκονται. Πολλές φορές, πιάνω τον εαυτό μου να έχει μειωμένες αντιστάσεις και προσπαθώ να το πολεμήσω, μέσα μου κυρίως. Γι' αυτό προσπαθώ να συμμετέχω σε πολλά πράγματα. Δηλαδή να κατέβω στο δρόμο, σε συγκεντρώσεις, είτε του Πολυτεχνείου, είτε κατά της βίας, όπως ήταν η πρόσφατη. Το θεωρώ υποχρέωσή μου. Μου λένε κι εσείς εδώ; Το θεωρώ καθήκον μου πραγματικά. Δεν μπορεί να καθόμαστε στην τηλεόραση και να κάνουμε μόνο "α!" και να κλείνουμε τα μάτια, γιατί χτυπάνε έναν συνάνθρωπό μας που βγήκε στο δρόμο για να διαμαρτυρηθεί. Η βία και η τρομοκρατία είναι σε έξαρση. Είτε πρόκειται για ομάδες που έχουν μια συγκεκριμένη ιδεολογία, είτε για την οργανωμένη κρατική βία. Επειδή εγώ δε θέλω να είμαι θύμα, λοιπόν, ή τουλάχιστον για να είμαι λιγότερο από ό,τι θέλουν να με κάνουν, το μόνο όπλο που έχω είναι να βγω κι εγώ στο δρόμο για να διαμαρτυρηθώ.Και στο χώρο της δουλιάς μας, πρέπει να υποστηρίζουμε τα γενικότερα προβλήματα του κλάδου μας, αλλά και γενικότερα, γιατί δεν είναι προβλήματα που καίνε έναν. Το θέμα της παιδείας, για παράδειγμα, μας αφορά όλους. Είναι θέμα πολιτισμού. Και γι' αυτό, επειδή όλα είναι πολιτισμός, είναι καθήκον των καλλιτεχνών να είναι κοντά σ' αυτά τα προβλήματα. Ολοι μπορεί να περάσαμε τη φάση να μη βγαίνουμε στο δρόμο. Τώρα βλέπουμε ότι ξαναφουντώνει το κίνημα και καλώς φουντώνει. Γιατί δε γίνεται διαφορετικά. Οσους και να χτυπήσουν, όσους και να στείλουν στο νοσοκομείο, κάποια πράγματα δεν μπορούν να τα εμποδίσουν".

- Είστε ένας εργάτης του θεάτρου με μακρόχρονη θητεία. Αρκετές φορές έχετε αντιδράσει με τις έννοιες εμπορικό και ποιοτικό θέατρο, που θέλουν παραστάσεις διαμετρικά αντίθετες κάτω από τέτοιες ταμπέλες...

- "Φυσικά. Φτάνουμε στα άκρα. Το να παίζεις σε ένα θέατρο με λίγους θεατές δε σημαίνει ότι επειδή είσαι καλός δεν έρχονται οι θεατές να σε δούνε. Τι θα πει εμπορικό θέατρο; Είναι αυτό που γεμίζει, που κόβει εισιτήρια. Μ' αυτή την έννοια, εμπορικότατο θέατρο είναι ο Λευτέρης Βογιατζής, που δεν υπάρχει παράσταση να μην διώχνει κόσμο. Αυτό χαλάει την ποιότητά του; Κάνει η Κονιόρδου τη "Φόνισσα" και γεμίζει, ή το "Εμπρός", στο οποίο δε βρίσκεις εισιτήριο. Δεν καταλαβαίνω αυτούς τους διαχωρισμούς. Υπάρχει καλό θέατρο, και κακό θέατρο.Δεν μπορώ να βλέπω ηθοποιούς που μόνοι τους έχουν αποφασίσει ότι είναι τα ταλέντα και οι ιέρειες της τέχνης. Δηλαδή πρέπει να δηλώσω είμαι ιέρεια της τέχνης και να ξιπάζομαι; Υπάρχουν ηθοποιοί που γράφουν το βιογραφικό τους για τα προγράμματα και τους αφαιρούν τις επιθεωρήσεις που έχουν κάνει. Εγώ δε δέχομαι να μου αφαιρέσουν τίποτε από όσα έχω κάνει. Από τη βιντεοταινία, που έχω κάνει για λόγους βιοποριστικούς, το κακό θέατρο, τη διαφήμιση, τα πάντα. Είναι μέσα στο βιογραφικό μου και είναι αυτά που έχω κερδίσει μέσα από αυτό το επάγγελμα. Διότι όλα τα έκανα με συνείδηση. Δε θα μιλάω μόνο για το Εθνικό, ούτε μόνο για τον Αγγελόπουλο. Και ευτυχώς που οι άνθρωποι της δουλιάς δε σκέφτονται έτσι. Γιατί αν σκέφτονταν όπως κάποιοι ξιπασμένοι δημοσιογράφοι που δεν ξέρουν την καριέρα σου και... Εγραφε, για παράδειγμα, πέρσι η Βίκυ Δέμου στο ΜΕΤΡΟ ότι ο θίασος του Εθνικού είναι τηλεοπτικός, όταν πρόκειται για την Κάτια Δανδουλάκη και την Ελένη Γερασιμίδου. Γιατί δεν ξέρει ποια είναι η Γερασιμίδου και τι έχει κάνει. Και δεν καταδέχομαι να της τα πω, είναι υποχρεωμένη να ξέρει. Δεν έχω δικαίωμα εγώ να παίξω στους χώρους που έχει καθαγιάσει... δεν ξέρω ποια; Εγώ σέβομαι τη δουλιά του κάθε συναδέλφου μου. Ο δημοσιογράφος που κάνει αυτή τη δουλιά δεν πρέπει να είναι ξιπασμένος. Και ειδικά όταν πρόκειται για ανθρώπους που έχουν δώσει τον εαυτό τους 25 χρόνια σ' αυτή τη δουλιά. Και δε μιλώ με έπαρση. Μιλάω ως εργάτης αυτής της δουλιάς και απαιτώ να με σεβαστούν. Κάνουμε ανελλιπώς θέατρο. Η Δανδουλάκη κάνει Και τη Λάμψη... η Γερασιμίδου κάνει Και τηλεόραση. Δεν έχω να απολογηθώ και να δικαιολογηθώ για τίποτε. Από αυτή τη δουλιά ζω. Δεν έχω πλούσιο πατέρα, ούτε πλούσιο άντρα. Θα αισθανόμουν υποχρεωμένη να απολογηθώ αν κορόιδευα σε οποιαδήποτε από τις δουλιές που έχω κάνει. Εχω την ίδια αγωνία είτε λέγεται Επίδαυρος είτε πλατό, ή διαφήμιση".

- Η μεγάλη διάκριση του Θόδωρου Αγγελόπουλου χαροποίησε όλους. Φαντάζομαι κι εσάς που συμμετείχατε ακόμη περισσότερο.

- "Μεγάλη χαρά και συγκίνηση. Είναι ένα ποιητικό έργο. Είμαι θαυμάστριά του. Δε νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που δε χάρηκε. Τον θεωρώ πολύ σπουδαίο, γιατί έχει μια διαρκή επανάσταση επί της ουσίας κι αυτό είναι που μ' αρέσει. Εχει ιδεολογία. Θεωρώ πολύ μεγάλη τιμή που δούλεψα μαζί του. Είχα την ευκαιρία να επικοινωνήσω με έναν πραγματικά μεγάλο άνθρωπο".

- Και γιατί φέτος επιλέξατε έναν εταιρικό θίασο;

- "Θέλουμε να αναβαθμιστεί ο θεσμός των εταιρικών θιάσων. Θα μπορούσα να ξεκουραστώ, θα μπορούσα να δουλεύω σε ένα από τα θέατρα που έχουν ανοίξει, αλλά έτσι ξεκίνησα για πολλά χρόνια και δεν παραιτούμαι από την ιδέα του εταιρισμού, της δημοκρατικής διαχείρισης και δημοκρατικής προβολής όλων των ανθρώπων, των συντελεστών. Τα χρήματα είναι, βέβαια, λίγα, αλλά άνοιξαν πολλές πόρτες από φίλους. Οπως του Κυπραίου, του Ζουγανέλη, που προσφέρθηκαν να μας βοηθήσουν και της οινοποιίας Τσάνταλη, που είναι χορηγός μας".

Η παράσταση ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Ελένης Γερασιμίδου,μουσική Γιάννη Ζουγανέλη,σκηνικά - κοστούμια Κώστα Βελινόπουλου,χορογραφίες Φωκά Ευαγγελινού.Στην εκτέλεση ο Γιώργος Κυπραίος.Παίζουν: Νικολέτα Βλαβιανού, Ελένη Γερασιμίδου, Νίκος Γιάννακας, Αντώνης Ζαχαράτος, Ευτυχία Λιβανίου, Κώστας Μπάρα, Αντώνης Ξένος.

Σοφία ΑΔΑΜΙΔΟΥ