Το σύμπλεγμα των εσωτερικών και εξωτερικών προβλημάτων της χώρας δείχνει να παίρνει αυξανόμενη διάσταση με ορατή την απειλή γενικευμένων κοινωνικών εξεγέρσεων. Η δραστηριότητα του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια με δεδομένη την ελληνική εμπλοκή και η συνεχιζόμενη ελληνο - τουρκική κρίση με δεδομένη την επικυρίαρχη εμπλοκή των ΗΠΑ και της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης αποτελούν το ένα μέρος των ελληνικών προβλημάτων. Αυτό συμπληρώνεται από την αυξανόμενη εσωτερική κοινωνική κρίση προσαρμογής στις απαιτήσεις μιας διεθνούς οικονομικής και γεωστρατηγικής ολιγαρχίας. Αυτή η ολιγαρχία εξυπηρετείται από ένα πολιτικο - κομματικό σύμπλεγμα εξουσίας και παρα - εξουσίας τροφίμων ευρω - ενωσιακών κοινοβίων και πρακτόρων ξένων συμφερόντων. Το σύμπλεγμα των εσωτερικών και εξωτερικών προβλημάτων της Ελλάδας δεν έχει τη μορφή μιας μηχανιστικής αλληλεπίδρασης δύο ξεχωριστών πλευρών. Πρόκειται για μια ενιαία συνθετική λειτουργία πραγμάτων και καταστάσεων που η συνεχής ροή των αποτελεσμάτων τους είναι ενιαία και αδιαίρετη. Δεν μπορεί π. χ. να επιδιώκεται η λεγόμενη ελληνική "διείσδυση" στα Βαλκάνια χωρίς την παρουσία ισχυρών δυτικοσυμμαχικών παραγόντων. Το ίδιο συμβαίνει και στην ενδεχόμενη εκμετάλλευση πετρελαίων στο Αιγαίο. Δεν μπορεί επίσης να ρυθμιστεί η ελληνική οικονομική δραστηριότητα χωρίς την έγκριση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου κλπ., των ίδιων δηλαδή ισχυρών παραγόντων που στο μιλιταριστικό επίπεδο εκφράζονται από το ΝΑΤΟ και τη ΔΕΕ και στο οικονομικό - πολιτικό επίπεδο από την υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ενωση του κεφαλαίου και του μιλιταρισμού.

Από την άλλη πλευρά, δεν μπορεί π. χ. η δυτική συμμαχία να σχεδιάσει επεμβάσεις και παρεμβάσεις στα Βαλκάνια χωρίς να λάβει υπόψη την χρησιμότητα της υποταγμένης ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, όταν μάλιστα αυτή διαπλέκεται με μια εσωτερική οικονομική ολιγαρχία που αποτελεί τμήμα του διεθνούς κεφαλαίου. Υπό αυτή την έννοια, η συμμετοχή της Ελλάδας στις πολεμικές δραστηριότητες του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια συνδέεται με την αντεργατική και αντιλαϊκή κυβερνητική δραστηριότητα στα πλαίσια της παλιομοδίτικης πολιτικής για την ΟΝΕ. Η σύνδεση αυτή αποκαλύπτεται και στο γενικό πλαίσιο της επιβολής της Νέας Τάξης στην παγκόσμια οικονομία που το μιλιταριστικό κεφάλαιο υποχρεώνει κυρίως τις μικρές και αδύναμες χώρες να καταβάλουν ετήσιο μέρισμα για τη σχεδόν υποχρεωτική ανανέωση του στρατιωτικού τους υλικού. Εδώ γίνεται αντιληπτό το γεγονός ότι οι εξοπλισμοί τους δε γίνονται σύμφωνα με τις εθνικές τους ανάγκες, αλλά σύμφωνα με το γενικότερο προγραμματισμό των μιλιταριστικών δυνάμεων που απορρέει από τη μιλιταριστική οικονομία - βιομηχανία.

Σε αυτήν ακριβώς τη μορφή και το περιεχόμενο εξαντλείται η πολιτική της υποταγμένης ελληνικής ηγεσίας. Εδώ βρίσκεται και η έντονη διαπλοκή της ΝΑΤΟικής ελληνικής εξωτερικής πολιτικής με την αντιλαϊκή εσωτερική πολιτική της ΟΝΕ. Αυτό είναι το νόημα των λόγων του Ελληνα πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη όταν μιλάει για την ανάγκη συμμετοχής της Ελλάδας στους κυρίαρχους διεθνείς πολιτικούς, οικονομικούς και μιλιταριστικούς συνασπισμούς. Αυτό είναι επίσης το νόημα της εμμονής της ελληνικής κυβέρνησης να επιβάλει την εσωτερική και εξωτερική πολιτική της διά πυρός και σιδήρου. Είναι το σύμπλεγμα της πείνας που γεννά η ανεργία και του φόβου που γεννά ο πόλεμος. Να, γιατί το κίνημα ειρήνης γράφει στην προμετωπίδα του το περίφημο: "Πολεμάμε την πείνα και το φόβο". Να, γιατί το κίνημα ειρήνης έχει ακατάλυτους δεσμούς με το εργατικό κίνημα.

Να, γιατί οι μαχητές της ειρήνης βρίσκονται στις γειτονιές της Ελλάδας κάνοντας τον αγώνα τους τρόπο ζωής. Ειρήνη χωρίς ελευθερία, δίχως δηλαδή την κατάργηση κάθε μορφής κοινωνικής καταπίεσης και εκμετάλλευσης, μοιάζει με άπιαστο όνειρο. Μόνο με προϋπόθεση αυτή την κατάργηση θα μπορέσει ο άνθρωπος να ζήσει ειρηνικά. Η ιστορική εμπειρία διδάσκει ότι, από μια άποψη, ο πόλεμος είναι προσπάθεια εξαγωγής εσωτερικών κοινωνικών εκρήξεων που δημιουργούνται από τη φτώχεια και την καταπίεση. Αυτό το γνωρίζει αρκετά καλά το μαχόμενο κίνημα ειρήνης. Η φτώχεια και ο πόλεμος απειλούν πάλι να καταστρέψουν την ανθρωπότητα. Οι μαχητές της ειρήνης γνωρίζουν το χρέος τους: Καθημερινός αγώνας στις γειτονιές της Ελλάδας για την αφύπνιση των λαϊκών συνειδήσεων, για μια επανάσταση συνειδήσεων.