Προκειμένου, μάλιστα, να γίνει πιο πειστικός ο κ. Δρυς, δε δίστασε να επικαλεστεί την επιχειρηματολογία που προβάλλουν οι βιομήχανοι. Στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει τη μεγάλη αύξηση του μεριδίου των φόρων των μισθωτών και συνταξιούχων, αντιπαράθεσε την αύξηση του μεριδίου της φορολογίας των κερδών επιχειρήσεων (νομικών προσώπων) στο συνολικό φόρο εισοδήματος. Ετσι, επικαλούμενος στοιχεία του ΣΕΒ, προσπάθησε να μας πείσει ότι η κυβέρνηση Σημίτη, τολμά να τα... βάζει και με το μεγάλο κεφάλαιο!

Ο κύριος υφυπουργός, που αντλεί επιχειρήματα από το οπλοστάσιο των βιομηχάνων, για να υπεραμυνθεί της αντιλαϊκής και φορομπηχτικής πολιτικής της κυβέρνησης, ξεχνά - ή κάνει πως ξεχνά επειδή δεν τον συμφέρει - την εξής λεπτομέρεια: Οτι δηλαδή, το 1997 που ο πληθωρισμός έτρεχε με ρυθμό γύρω στο 5,5%, (με ονομαστική αύξηση των μισθών και συντάξεων κάτω απ' αυτό το ποσοστό και αύξηση κερδών να κινείται από 10% μέχρι και 100% ή και 1.000%), το ποσοστό αύξησης των φόρων που πλήρωσαν οι μισθωτοί και συνταξιούχοι ήταν πολλαπλάσιο των εισοδημάτων τους και του πληθωρισμού, ενώ η αύξηση της φορολογίας των επιχειρήσεων υπολειπόταν πολύ του προκλητικά μεγάλου ποσοστού αύξησης των κερδών τους.

Αυτά, έτσι, για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους.