Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσεις κάποιον, που παρουσιάζεται ως... αδέσμευτος δημοσιογράφος, για να βάλει κατά του δικαιώματος των εργαζομένων να απεργούν και να διαδηλώσουν; Ο κύριος Σωμερίτης δεν ενοχλήθηκε καθόλου - το αντίθετο - από το γεγονός ότι τα ΜΑΤ είχαν ζώσει τη Βουλή. Δεν ενοχλήθηκε από την εισβολή των ΜΑΤ στο μηχανογραφικό κέντρο της Ιονικής, από τη χρήση χημικών ουσιών. Ούτε βρήκε λέξη να πει για την απόφαση του δικαστηρίου να κηρύξει την απεργία στην Ιονική παράνομη. Και βεβαίως, δεν ίδρωσε καθόλου το αυτί του όταν χιλιάδες αγρότες σύρονταν και σύρονται στα δικαστήρια, σε δίκες πολιτικής σκοπιμότητας. Ούτε τον είδαμε να γράψει κάτι ή να πει για την παρακολούθηση από τη CIA κομμουνιστών κι άλλων αγωνιστών, όπως δημόσια καταγγέλθηκε.

Τι άλλα περισσότερα λένε και γράφουν οι Ρέππας, Γιαννόπουλος, Πολυζωγόπουλος και άλλοι; Αυτή δεν είναι και η επιχειρηματολογία των Σημίτη - Τσουκάτου και γενικά της κυβέρνησης; Η ουσία της υπόθεσης είναι η εξής: Γίνεται, εδώ και πολλά χρόνια, προσπάθεια καταιγιστική, να ενσωματωθούν οι εργαζόμενοι και να βαδίσουν χειραγωγημένοι στο μονόδρομο του μεγάλου κεφαλαίου.

Αυτό το "συνδικαλιστικό" κίνημα υπερασπίστηκε ο Ρ. Σωμερίτης. Ενα κίνημα που κλείνει τα μάτια στην τρομοκρατία που ασκούν οι εργοδότες στα εργοστάσια και στις επιχειρήσεις τους. Αυτό το "συνδικαλιστικό" κίνημα υπερασπίζεται πραγματικά ελεύθερα και από τις σελίδες που γράφει, στο "ΒΗΜΑ".

Δε μας είπε, όμως, πόσο ελεύθερος θα ήταν (αν δεν ήταν αυτός που είναι) να γράψει τα αντίθετα. Να καταγγείλει δηλαδή την ΟΝΕ, το ΝΑΤΟ, τους εφοπλιστές και τον ΣΕΒ, την κυβέρνηση κ.ά. Δε μας είπε ότι τότε δε θα έμενε ούτε στιγμή στην εφημερίδα την οποία διακονεί χρόνια τώρα...

Μ.