Το 7ο Παγκόσμιο Κύπελλο φιλοξενήθηκε στα γήπεδα της Χιλής και όλοι ήταν σίγουροι ότι η Βραζιλία με... κεκτημένη ταχύτητα από το προηγούμενο θα έπαιρνε το τρόπαιο. Ετσι κι έγινε. Αν και οι "καριόκας" δεν είχαν στη σύνθεσή τους τον τραυματία Πελέ, ένας άλλος "Πελέ", ο Μανοέλ Γκαρίντσα και ο Αμαρίλντο έβγαλαν τα κάστανα από τη φωτιά στα δύσκολα. Στον τελικό επικράτησε 3 - 1 της Τσεχοσλοβακίας που έκανε μια εξαιρετική εμφάνιση όπως και η Σοβιετική Ενωση με τη διοργανώτρια Χιλή.

Το "πουλί" Γκαρίντσα ήταν ο κορυφαίος παίκτης στη Χιλή. Το εκπληκτικό αριστερό πόδι του και οι εκπληκτικές επινοήσεις του θα μείνουν στην ιστορία. Ομως το τέλος για τον Γκαρίντσα ήταν άδοξο. Πέθανε στα 50 του χρόνια από την υπερβολική χρήση αλκοόλ πιο... φτωχός και από όταν γεννήθηκε. Και ας πέρασαν του κόσμου τα πλούτη από τα χέρια του...

Ελαμψαν ακόμη ο κορυφαίος Τσέχος όλων των εποχών Γιόζεφ Μάσοπουστ (μεγάλος επιτελικός μέσος), οι Σοβιετικοί Λεβ Γιασίν (κορυφαίος γκολκίπερ όλων των εποχών), Βαλεντίν Ιβάνοφ και ο Ούγγρος Φλόριαν Αλμπερτ, ένας δεινός σκόρερ.

Οσον αφορά τα συστήματα και πάλι η Βραζιλία του γνωστού μας από τη θητεία στον πάγκο του Παναθηναϊκού Αϊμόρε Μορέιρα, πρωτοτύπησε. Γύρισε ένα επιθετικό πιο πίσω ώστε να θωρακίσει το κέντρο και έτσι γεννήθηκε το κλασικό 4-3-3.

Ο ΤΕΛΙΚΟΣ: ΒΡΑΖΙΛΙΑ - ΤΣΕΧΟΣΛΟΒΑΚΙΑ 3 - 1 (Αμαρίλντο 18', Ζίτο 69', Βαβά 77' - Μάσοπουστ 16').

Βραζιλία: Ζιλμάρ, Τζάλμα Σάντος, Μάουρο, Ζόσιμο, Νίλτον Σάντος, Ζίτο, Γκαρίντσα, Ντιντί, Βαβά, Αμαρίλντο, Ζάγκαλο.

Τσεχοσλοβακία: Σρόιφ, Τίχι, Νόβακ, Πλούσκαλ, Πόπλουχαρ, Μάσοπουστ, Πόσπιχαλ, Σέρερ, Κβάσνιακ, Κάντραμπα, Γέλινεκ.