Λιτότητα, χωρίς ημερομηνία λήξης, για τους Ελληνες εργαζόμενους και τα πλατιά λαϊκά στρώματα ήταν το στίγμα της ομιλίας που έκανε από το βήμα της ετήσιας γενικής συνέλευσης του ΣΕΒ ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Λουκάς Παπαδήμος.Μεταφέροντας κυρίως τις θέσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (από την οποία παίρνει "γραμμή", όπως και οι διοικητές των άλλων κεντρικών τραπεζών της ΕΕ), ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας δεν έκρυψε ότι έχει αναλάβει το ρόλο τοποτηρητή των Βρυξελλών και να ελέγχει από κοντά την εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων και πολιτικών που επιτάσσει η Συνθήκη του Μάαστριχτ και η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Να σημειωθεί ότι είναι η πρώτη φορά που διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας μιλά στην ετήσια γενική συνέλευση του ΣΕΒ.

Αξιοποιώντας τις αρμοδιότητες που του δίνει ο νόμος για την ανεξαρτησία της Τράπεζας της Ελλάδας (και στην ουσία καθιερώνει την εξάρτησή της από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα), ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας όχι μόνο δεν έκρυψε ότι οι θυσίες που θα υποστούν οι εργαζόμενοι και τα πλατιά λαϊκά στρώματα θα συνεχιστούν και μετά το 2001, ακόμη κι αν ενταχθεί η Ελλάδα στην ΟΝΕ, αλλά δεν έκρυψε και από τους βιομήχανους ότι θα έχουν την Τράπεζα της Ελλάδας συμπαραστάτη και αρωγό στην εφαρμογή μέτρων και πολιτικών, που θα οδηγούν στη "σταθεροποίηση" και ανάκαμψη των κερδών των ευρωπαϊκών πολυεθνικών και των κάθε είδους συνεταίρων και συνεργατών τους στην Ελλάδα, όπως είναι οι εμποροβιομήχανοι. Στα πλαίσια αυτά, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας:

• Προειδοποίησε ότι εάν δεν εφαρμοστεί η αυστηρή εισοδηματική και δημοσιονομική πολιτική λιτότητας του 1998 - όπως αυτή ψηφίστηκε με τον κρατικό προϋπολογισμό και εμπλουτίστηκε με το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων μετά την υποτίμηση της δραχμής - η Τράπεζα της Ελλάδας θα υποχρεωθεί να πάρει νέα μέτρα. Οπως είπε χαρακτηριστικά, "εάν κατά τη διάρκεια του 1998 αποδειχτεί ότι η δημοσιονομική και η διαρθρωτική πολιτική και οι εξελίξεις στην αγορά εργασίας και αγαθών δε συμβάλλουν στον επιθυμητό βαθμό στην επιδιωκόμενη αποκλιμάκωση του πληθωρισμού, η Τράπεζα της Ελλάδας θα είναι υποχρεωμένη να ασκήσει αυστηρότερη νομισματική πολιτική, προκειμένου να επιβραδυνθεί ο πληθωρισμός έως το τέλος του 1999, σε επίπεδα κάτω από 2%".
• Δεν έκρυψε ότι ακόμη κι αν η Ελλάδα ενταχθεί το 2001 στην ΟΝΕ, η πολιτική λιτότητας θα πρέπει να συνεχιστεί - χωρίς ημερομηνία λήξης - με πρόσχημα ότι αυτό επιτάσσει η παραμονή της Ελλάδας στην ΟΝΕ... "Η επίτευξη διατηρήσιμης σταθερότητας και η πλήρης αξιοποίηση των δυνητικών ωφελειών από την υιοθέτηση του Ευρώ και τη συμμετοχή της χώρας στην έντονα ανταγωνιστική αγορά - είπε - απαιτούν επίμονη και ευρύτερη προσπάθεια μεγαλύτερης διάρκειας, αφ' ενός επειδή η διαδικασία δημοσιονομικής εξυγίανσης θα πρέπει να συνεχιστεί και μετά την υιοθέτηση του ενιαίου νομίσματος και, αφ' ετέρου, επειδή η μονιμότερη άνοδος του βιοτικού επιπέδου της χώρας θα εξαρτηθεί από τη συνεχή ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας κατά τα επόμενα έτη όχι με την προσαρμογή της ισοτιμίας, αλλά με τη βελτίωση της παραγωγικότητας της οικονομίας".

Εξηγώντας τους λόγους που αποφασίστηκε τον περασμένο Μάρτη η υποτίμηση της δραχμής (εκεί αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας του) ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, εμμέσως πλην σαφώς, παραδέχτηκε δημόσια την αναποτελεσματικότητα της οικονομικής πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων. Ετσι, απέδωσε τις πολύμηνες πιέσεις των κερδοσκόπων στη δραχμή στην "απώλεια ανταγωνιστικότητας", που είχε σημειωθεί τα προηγούμενα χρόνια, και στο "μεγάλο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών", στο "υψηλό συνολικό εξωτερικό χρέος της χώρας", στην εκτίμηση που επικρατούσε ότι αν δε γίνει υποτίμηση της δραχμής, "καθίσταται αδύνατη" η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και άρα η ένταξη της δραχμής στην ΟΝΕ και στο γεγονός ότι"οι συνολικές ακαθάριστες δανειακές ανάγκες του δημοσίου παραμένουν μεγάλες".

Με την εφάπαξ υποτίμηση της δραχμής, είπε ο Λ. Παπαδήμος, "ανακτήθηκε η διεθνής ανταγωνιστικότητα που είχε απολεσθεί" στο παρελθόν και σκιαγραφώντας τη συναλλαγματική πολιτική που θα ακολουθήσει η Τράπεζα της Ελλάδας, είπε πως "οι ισοτιμίες της δραχμής έναντι των νομισμάτων που συμμετέχουν στο ΜΣΙ... δε θα αποκλίνουν από τις ισοτιμίες αυτές περισσότερο από 2,5%". Εσπευσε όμως, να σημειώσει ότι η απόκλιση του 2,5%, είναι κατά μέσο όρο στη διάρκεια του έτους και δεν απέκλεισε στη διάρκεια του έτους το ποσοστό υποτίμησης ή ανατίμησης της δραχμής να είναι πολύ μεγαλύτερο.