Η συζήτηση της αγωγής αποζημίωσης κατά της Οικολογικής Κίνησης Θεσσαλονίκης - και πιο συγκεκριμένα των στελεχών της Μ. Τρεμόπουλου και Γ. Τζιώλα - που έχει εγείρει ιδιοκτήτρια δασικής έκτασης αναβλήθηκε την προηγούμενη βδομάδα. Αιτία, η καταστροφή περίφραξης (για οικοπεδοποίηση) έκτασης στα όρια του καμένου δάσους του Σέιχ Σου. Εκεί που η πολιτεία απουσιάζει, κάποιοι ενεργοί πολίτες προσπαθούν να περισώσουν το πράσινο και τους ελεύθερους χώρους, που μειώνονται δραματικά χρόνο το χρόνο. Κι αντί επαίνων, εισπράττουν μηνύσεις και πάσης φύσεως διώξεις. Αν οι κυβερνώντες πιστεύουν ότι με τον τρόπο αυτό θα καμφθεί το ηθικό τους και θα κάνουν πίσω, πλανώνται οικτρά. Γιατί δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι δεν εξαγοράζονται όλοι με "προγράμματα".

Από το νέο τεύχος (αριθ. 163) της "Νέας Οικολογίας", που έχει καθιερώσει εδώ και μήνες ειδικούς φακέλους, προσδίδοντας ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον στους ευαισθητοποιημένους οικολογικά αναγνώστες, αλλά και σε όλους όσοι έχουν ειδικά ενδιαφέροντα. Φυσικά, στην ύλη του περιοδικού υπάρχει πάντα η πλούσια ύλη με τα διεθνή, την περιβαλλοντική εκπαίδευση, τη βιβλιοκριτική, τα νέα από την ελληνική περιφέρεια, το βήμα των οργανώσεων κι άλλα πολλά. Είναι βέβαιο ότι οι αναγνώστες της ΝΟ αποζημιώνονται με το παραπάνω από την ποιότητα του περιοδικού.

Δορυφόροι προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες, μέσω των πληροφοριών που δίνουν για τα οικοσυστήματα της Μεσογείου και που λειτουργούν στα πλαίσια προγραμμάτων της UNEP. Απ' ό,τι γνωρίζουμε, το Πανεπιστήμιο Αιγαίου κάνει χρήση τέτοιων πληροφοριών και έχει παρουσιάσει αξιόλογες μελέτες.

Το ότι βρίσκεται στην πέμπτη έκδοση το βιβλίο αυτό της Ζωής Βαλάση (εκδ. "Σύγχρονη Εποχή") δεν είναι καθόλου τυχαίο. Αν συνεκτιμηθεί το γεγονός ότι δε λειτούργησε καθόλου το δημοσιοσχετίστικο σύστημα που καταδυναστεύει το χώρο του βιβλίου σήμερα, το οποίο μπορεί να φτιάχνει μπεστ - σέλερ, αλλά μακροχρόνια διώχνει (κυρίως τους νέους) αναγνώστες, αντί να τους προσελκύσει σε μια μόνιμη σχέση, η επιτυχία "Των δώρων του αγέρα" γίνεται ακόμα μεγαλύτερη. Γιατί λειτούργησαν οι αναγνώστες, διαδίδοντας από "στόμα σε στόμα" το πολύ καλό αυτό βιβλίο. Σελίδες που ξεχειλίζουν από τρυφερότητα, με μια γλώσσα, που σπάνια συναντούμε πλέον και με υποδειγματική εικονογράφηση της Εύας Μελά,μιλά για την αδερφοσύνη των ανθρώπων μέσα από την ιστορία του "μοναχικού κάκτου", τη γέννηση του ήλιου και του φεγγαριού, τον έρωτα της μυγδαλιάς - που ήταν μαγεμένη - μ' ένα παλικαρόπουλο, την αθωότητα και την αγάπη των παιδιών ακόμα κι ένα για φοβερό - στην όψη - δράκο και την ειρήνη. Αυτήν που τιμούμε αύριο. Ισως είναι από τα κείμενα εκείνα που κάνουν τα παιδιά να τη γνωρίσουν και να την αγαπήσουν. Να αγωνιστούν γι' αυτήν, όπως οι φίλοι της ιστορίας μας. Το περιστέρι, ο στρατιώτης, που είχε χάσει το δρόμο του για τον ...πόλεμο, ο άκληρος χωρικός, ο κουρελής με τα κλειδιά κι ο ονειροπόλος ηθοποιός. Ολοι αυτοί που έδωσαν ό,τι πολυτιμότερο είχαν για την καρδιά της. Ενα υποδειγματικό βιβλίο, που, κατά τη γνώμη μας, πρέπει να διδάσκεται από τις έδρες Λογοτεχνίας των πανεπιστημίων μας και να μη λείπει από καμιά βιβλιοθήκη.