- "Καταφέραμε να εξασφαλίσουμε δήλωση ότι θα είμαστε το 12ο μέλος της ΟΝΕ το 2001. Αναγνωρίστηκαν οι προσπάθειές μας, αλλά χρειάζεται να ενταθούν τους επόμενους 18 μήνες".

- "Ντροπή! Εθνική ταπείνωση! Θα μπορούσαμε να μπούμε από τώρα στην ΟΝΕ. Αποτύχατε!".

Στις παραπάνω φράσεις συμπυκνώνεται ουσιαστικά η αντιπαράθεση που έγινε μεταξύ της κυβέρνησης και των υπόλοιπων κομμάτων της αντιπολίτευσης, με αφορμή τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής στις Βρυξέλλες για την ΟΝΕ και το ευρώ. Το πρώτο συμπέρασμα που εύκολα μπορεί να βγει είναι ότι ο ελληνικός λαός επιχειρήθηκε να παγιδευτεί μέσα από ένα όργιο παραπληροφόρησης και αποπροσανατολισμού και να υφαρπαχθεί η συναίνεσή του στον "εθνικό στόχο", όπως χαρακτηρίστηκε η ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ. Στην εκστρατεία αυτή συμμετέχουν ενεργά και συνειδητά πρώτα και κύρια οι ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων του συστήματος, αλλά και των άλλων που αποδέχονται την προσαρμογή στην Ευρωπαϊκή Ενωση και την ΟΝΕ, σε διαφορετικό βέβαια βαθμό. Η ευρωπροπαγάνδα, που οργίασε τη βδομάδα που πέρασε, όχι μόνο απέκρυψε την αλήθεια από το λαό και τις ολέθριες συνέπειες που συνεπάγεται για τη συντριπτική πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων η πορεία προς την ΟΝΕ, αλλά επιχείρησε να καλλιεργήσει την ιδέα ότι οι συνέπειες θα είναι ευεργετικές και ωφέλιμες για τους εργαζόμενους! Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Κ. Σημίτης δε δίστασε να υποστηρίξει ότι θα... αυξηθεί η απασχόληση, το καλάθι της νοικοκυράς θα γίνει πιο φτηνό (!) κτλ. Παράλληλα, έσπευσε να καθησυχάσει τους εργαζόμενους ότι δε θα χρειαστούν νέα μέτρα, λες και τα όσα έχει αποφασίσει η κυβέρνηση στα πλαίσια της πορείας προς την ΟΝΕ δε συνιστούν αντιλαϊκό τυφώνα.

Η καλύτερη απόδειξη είναι ότι μόνο μέσα στο διάστημα της βδομάδας που πέρασε, η κυβέρνηση, εκμεταλλευόμενη το κλίμα που δημιουργήθηκε, έσπευσε να ανακοινώσει το ξεπούλημα της Ιονικής, του ΟΣΕ, των ΕΛΤΑ, να προωθήσει τα νομοσχέδια για την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και του ασφαλιστικού κ. ο. κ.

Η κυβέρνηση Σημίτη γνωρίζει βέβαια πολύ καλά ότι δε "θα πάει μακριά", αν δεν εξασφαλίσει τη συναίνεση και ενεργό υποστήριξη αφ' ενός των ηγεσιών των κομμάτων που συμφωνούν με το Μάαστριχτ, αλλά και της πλειοψηφίας των διοικήσεων των συνδικάτων. Την επιδίωξή του αυτή δεν έκρυψε ούτε κατά τη διάρκεια των συναντήσεων που είχε μαζί τους ούτε και στη συνέντευξη Τύπου. Η αλήθεια είναι ότι οι ηγεσίες των υπόλοιπων κομμάτων της αντιπολίτευσης, με πρώτη και καλύτερη της ΝΔ, δε διέψευσαν τις προσδοκίες του πρωθυπουργού και ανταποκρίθηκαν θετικά μέσα από διαφορετικούς δρόμους και ρόλους, αλλά συγκλίνοντας στο βασικό, στην υποστήριξη του λεγόμενου εθνικού στόχου, δηλαδή αυτού της πλουτοκρατίας.

Η βοήθεια προς αυτή την κατεύθυνση δόθηκε με ποικίλους τρόπους και μορφές. Πρώτα απ' όλα από τη σκοπιά που ασκήθηκε η κριτική στην πολιτική και τους χειρισμούς της κυβέρνησης, η οποία διευκολύνει και πιέζει την κυβέρνηση να επιταχύνει τους ρυθμούς επιβολής των αντιλαϊκών μέτρων, στο όνομα να μη χαθεί η "ιστορική ευκαιρία" της ένταξης στο ευρώ. Στο πλαίσιο αυτό:

1. Οι ηγεσίες της ΝΔ, του ΣΥΝ, της ΠΟΛ. ΑΝ., αλλά και του ΔΗΚΚΙ δεν έκρυψαν τις "ανησυχίες" και τους "φόβους" τους για το ενδεχόμενο να μείνει η Ελλάδα εκτός ΟΝΕ, με διαφορετική τακτική το κάθε κόμμα, ή πιο σωστά εκφράζοντας το καθένα τη δική του "διαφορετική" πολιτική διαχείρισης του συστήματος. Ειδικά ο πρόεδρος της ΝΔ επιδόθηκε σε μια συστηματική κινδυνολογία και καταστροφολογία για τις συνέπειες της μη ένταξης της χώρας στην πρώτη ζώνη του ευρώ. Αξίζει να παραθέσουμε, για του λόγου το αληθές, ορισμένες χαρακτηριστικές φράσεις από τις δηλώσεις των αρχηγών των παραπάνω κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Κ. Καραμανλής: "Η 2α Μαϊου Ημέρα θλίψης και περισυλλογής... Εθνική υποβάθμιση και υποτίμηση η μη συμμετοχή στο ευρώ... Η Ελλάδα κινδυνεύει να μείνει στο περιθώριο, ..." και ταυτόχρονα στην ΚΟ της ΝΔ: "Τι του λέμε (σ. σ. του Κ. Σημίτη) εμείς σήμερα; Στην ουσία του λέμε προχώρα".

Ν. Κωνσταντόπουλος: "Η Ελλάδα κινδυνεύει να μείνει έξω από την Ευρώπη...".

Δ. Τσοβόλας: "Αυξήθηκαν οι ανησυχίες μου για την πορεία της Ελληνικής Οικονομίας και του Ελληνικού λαού, μέσα στην Ενωμένη Ευρώπη".

Αντ. Σαμαράς: "Η αποτυχία της κυβέρνησης για την είσοδό μας στην πρώτη ταχύτητα των χωρών της Ευρώπης είναι ευθύνη εθνικού μεγέθους".

2. Οι ηγεσίες των παραπάνω κομμάτων αναζήτησαν τις αιτίες για την "εθνική αποτυχία" στους αργούς ρυθμούς υλοποίησης των κυβερνητικών μέτρων και στη μη αποφασιστικότητα της κυβέρνησης. Δηλαδή, αν αυτά διορθωθούν, θα λυθεί το πρόβλημά τους...

3. Είναι ολοφάνερο - χωρίς κίνδυνο υπεραπλούστευσης ή παρανόησης των πολιτικών τους εκ μέρους μας - ότι στον ένα ή τον άλλο βαθμό οι ηγεσίες των παραπάνω κομμάτων συμμετείχαν και είναι συνένοχες και συνυπεύθυνες για την παραπληροφόρηση του λαού, για την υποστήριξη της πορείας της καπιταλιστικής ευρωπαϊκής ενοποίησης, αποφεύγοντας επιμελώς να "στέκονται" στην ουσία αυτής της πορείας για το δυνάμωμα των πολυεθνικών και της πλουτοκρατίας και στις ολέθριες συνέπειες που υπάρχουν και αυξάνονται για τις λαϊκές μάζες.

Το ΚΚΕ βρέθηκε άλλη μια φορά απέναντι και ενάντια στην πολιτική και τις δυνάμεις που υπερασπίζουν το Μάαστριχτ και την ΟΝΕ και δίνει όλες του τις δυνάμεις όχι μόνο για να πληροφορήσει από τη σκοπιά των συμφερόντων τους τα λαϊκά στρώματα, αλλά κυρίως πρωτοστατεί στην οργάνωση ενωτικών, ταξικών αγώνων, στη συγκρότηση του δικού τους μετώπου πάλης. Αλλη μια φορά είπε την αλήθεια στους εργαζόμενους και τους προειδοποίησε για το εφιαλτικό μέλλον που τους επιφυλάσσουν. Είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστική, αντί άλλης απάντησης, η δήλωση που έκανε, μετά τη συνάντησή της με τον πρωθυπουργό, η ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος Αλέκα Παπαρήγα: "Προειδοποιούμε ότι η λιτότητα, οι θυσίες και τα δράματα τα κοινωνικά δε θα έχουν διάρκεια 540 ημερών, όπως λέει η κυβέρνηση. Αφού περάσουν 540 μέρες και η Ελλάδα ενταχθεί στην ΟΝΕ, τότε η επιδίωξη θα είναι για 540 χρόνια βαρβαρότητας... Εμείς δεν πρόκειται να στηρίξουμε, ούτε να ανεχθούμε κανένα κυβερνητικό μέτρο και συνολικά την κυβερνητική πολιτική...". Οι εργαζόμενοι μπορούν να κρίνουν και να βγάλουν τα συμπεράσματά τους, να αποφασίσουν με ποιους θα πάνε και ποιους θα αφήσουν και κυρίως να μπουν άμεσα, μαζικά, μαχητικά στους αγώνες.