Μπροστά στο γιορτασμό της Πρωτομαγιάς, η σκέψη των εργαζομένων γυρνάει στους μεγάλους αγώνες για το 8ωρο και τις Συλλογικές Συμβάσεις. Πρωτομαγιά και 8ωρο είναι απόλυτα δεμένα. Ας ξαναθυμηθούμε.

1886.Συνέδριο εργατών στη Βαλτιμόρη. Απόφαση: "Η πρώτη και κυριότερη ανάγκη, για να αποδεσμευτεί η εργατική τάξη από την καπιταλιστική σκλαβιά, είναι η ψήφιση νόμου, με τον οποίο οι 8 ώρες θα είναι κανονικό ωράριο εργασίας".

1879.Οι ανθρακωρύχοι της Πενσυλβάνια απεργούν για αύξηση μισθών και το δικαίωμα να υπογράφουν Συλλογικές Συμβάσεις. Αρχίζουν οι συλλήψεις απεργών, οι δίκες και καταδίκες, οι απαγχονισμοί. Η εφημερίδα ΤΡΙΜΠΙΟΥΝ γράφει: "Ολοι είχαν στο πέτο τους από ένα κόκκινο γαρίφαλο... δύο λεπτά αργότερα, έφεραν έξω δύο από τους καταδικασμένους, τον Μακ Γκίαν και τον Ντόιλ. Το κουράγιο τους ήταν κάτι εκπληκτικό. Καθώς ανέβαιναν στο ικρίωμα, ένωσαν τα χέρια και, μια στιγμή προτού ανοίξει η καταπακτή, ο Ντόιλ είπε στον Μακ Γκίαν: "Χιούι ας πεθάνουμε σαν άντρες". Σαν άντρες πέθαναν και άλλοι 16 καταδικασμένοι ανθρακωρύχοι.

1886.Ο αγώνας για το 8ωρο γενικεύεται. Οι εργάτες φορούν "παπούτσια του 8ωρου". Οι εργάτες τραγουδούσαν ένα τραγούδι που ηχούσε απειλητικά στ' αυτιά της εργοδοσίας.

"Θέλουμε να τα αλλάξουμε τα πράγματα.

Βαρεθήκαμε να μοχθούμε απ' τα χαράματα.

Ισα - ίσα μόνο για να ζούμε και να μην έχουμε μια ώρα να σκεφτούμε. Θέλουμε να νιώσουμε του ήλιου την φωτιά και

των λουλουδιών την ευωδιά.

Και θέλημα θεού στους αιώνες

να εφαρμοστούν οι οχτώ ώρες.

Μαζεύουμε τις δυνάμεις απ' τα γιαπιά, τα εργοστάσια, τα μαγαζιά. Οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες δουλιά

και οχτώ ώρες για ό,τι θέλει ο καθένας μας".

1 Μάη 1886.Εκατοντάδες χιλιάδες απεργοί διαδηλώνουν στο Σικάγο και άλλες πόλεις για το 8ωρο. Πολλοί εργάτες δολοφονούνται. Ο Πάρσον και ο Σπάις σε λίγες μέρες συλλαμβάνονται, καταδικάζονται και απαγχονίζονται. Πολύ λίγες γραμμές από τις χιλιάδες σελίδες που γράφτηκαν για τους αγώνες της παγκόσμιας εργατικής τάξης, για το 8ωρο και τις Συλλογικές Συμβάσεις. Στους Ελληνες εργάτες έρχεται αυθόρμητα το ερώτημα:

"Εσείς που παριστάνετε τις συνδικαλιστικές ηγεσίες στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, έχετε διαβάσει αυτές τις γεμάτες ηρωισμό και αυτοθυσία σελίδες, τις θυμόμαστε ή θέλετε να τις ξεχάσετε; Οταν βάζετε τις υπογραφές σας δίπλα στις υπογραφές των βιομηχάνων και της κυβέρνησης για την κατάργηση του 8ωρου, των Συλλογικών Συμβάσεων και της μονιμότητας των Δημοσίων Υπαλλήλων, δεν είναι σαν να προσθέτετε και τη δική σας ψήφο, στην ψήφο των δικαστών που καταδίκασαν τους ανθρακωρύχους, τον Πάρσον και τον Σπάις. Δε γινόσαστε και εσείς δολοφόνοι τους, δολοφόνοι του 8ωρου και των Συλλογικών Συμβάσεων; Ε, ΟΧΙ, κύριοι κάλπικοι ηγέτες. Οσα υποκριτικά θα ψελλίσετε, ότι τάχα τιμάτε τους αγώνες της εργατικής τάξης και την Πρωτομαγιά, κανέναν δε θα πείσετε. Τα έργα σας μιλάνε καθαρά. Μέσα από τον τάφο τους οι νεκροί ήρωες της εργατικής τάξης, σας καταγγέλλουν. Σας πετάνε στα μούτρα τις υποκριτικές αναφορές στις θυσίες τους. Τη θυσία τους την τιμούν εκείνοι που και σήμερα αγωνίζονται για το 8ωρο και τις Συλλογικές Συμβάσεις, για τα δικαιώματα και τα οράματα της εργατικής τάξης.

Εσείς, αν μπορούσατε θα καταργούσατε και την Πρωτομαγιά, γιατί είναι συνδεδεμένη με το 8ωρο και τις Συλλογικές Συμβάσεις, που σήμερα προδίδετε". (Το κείμενο είναι αναδημοσίευση από το τελευταίο τεύχος της "Εργατοϋπαλληλικής Φωνής")