Για την κατάσταση στα Βαλκάνια, στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο, κάνοντας ειδική αναφορά στην τοποθέτησή της, η Αλέκα Παπαρήγα τόνισε τα εξής:

"Θέλω να ολοκληρώσω αυτή την παρέμβαση, για να μπορείτε να ρωτήσετε και να συζητήσετε μαζί μας, ξεχωρίζοντας ένα σοβαρό ζήτημα που, κατά τη γνώμη μας, έχει άμεση και τρέχουσα σημασία. Αναφέρεται στην Ελλάδα, στα Βαλκάνια, στο Αιγαίο, στη Μεσόγειο, στην πάλη για το πετρέλαιο, στην πάλη για την αναδιανομή των αγορών. Δυστυχώς οι επεμβάσεις στα Βαλκάνια συνεχίζονται. Τα Βαλκάνια είναι πεδίο ανταγωνισμού, ανάμεσα στη Γερμανία και στις ΗΠΑ και αυτή τη στιγμή ρίχνεται λάδι στη φωτιά, ώστε υπαρκτές ή ανύπαρκτες εθνικές και μειονοτικές διαφορές να αποτελέσουν το πεδίο της αντιπαράθεσης των λαών και εν μέσω αυτής της αντιπαράθεσης να επιτευχθεί είτε ειρηνική αλλαγή των συνόρων και διανομή των αγορών, είτε και η στρατιωτική. Αλλωστε, η στρατιωτική λύση έχει δοκιμαστεί. Αυτή τη στιγμή είμαστε σε μια πορεία στρατιωτικοποίησης των Βαλκανίων.Γεμίζουν στρατεύματα. Ξεκίνησαν μισθοφορικά στρατεύματα, σήμερα παίρνουν τη μορφή πολυεθνικών δυνάμεων επεμβάσεων. Τα Βαλκάνια γεμίζουν από τέτοιες πολυεθνικές δυνάμεις. Φοβόμαστε νέο γύρο τοπικών πολέμων και συγκρούσεων στα Βαλκάνια. Αλλωστε υπάρχει και ιστορικό παρελθόν που δυστυχώς δεν είναι ανεπίκαιρο σήμερα".

"Εμείς θα θέλαμε, και πιστεύουμε ότι εκφράζουμε ευρύτερα λαϊκά στρώματα στην Ελλάδα, τη μεγαλύτερη προσοχή των αριστερών, προοδευτικών, βεβαίως και κομμουνιστικών δυνάμεων της Ευρώπης γι' αυτό που συμβαίνει στα Βαλκάνια. Για τη νέα δομή του ΝΑΤΟ στην περιοχή, ιδιαίτερα στη ΝΑ του πτέρυγα. Η Μεσόγειος θα γεμίσει από πολυεθνικούς στρατούς, οι οποίοι έχουν ένα και μοναδικό στόχο: Να προλάβουν και να τσακίσουν λαϊκά κινήματα.Είναι αρκετά επικίνδυνα τα πράγματα στην περιοχή, η υπόθεση του Κόλπου δεν έχει κλείσει, αντίθετα είναι ανοιχτά τα προγράμματα συγκροτημένων επεμβάσεων στην Αλγερία, στη Λιβύη, στη Β. Αφρική, γενικότερα στον αραβικό χώρο. Αναμφισβήτητα οι λαοί θέλουν την ειρήνη. Ομως, αυτό δε φτάνει. Εμείς θα θέλαμε να υπάρξει μια μεγαλύτερη προσοχή, ας το πούμε του ευρωπαϊκού αγωνιστικού χώρου, σ' αυτό που γίνεται στη Μεσόγειο, στο Αιγαίο, στα Βαλκάνια.

Το Αιγαίο,κατά τη δική μας γνώμη, έχει διχοτομηθεί πια. Γίνεται μια αμερικανοκρατούμενη θάλασσα κι αυτό και μόνο εγκυμονεί κινδύνους. Και για την αμφισβήτηση ελληνικών συνόρων, αλλά και κυρίως για γύρους μικρών ή μεγαλύτερων πολεμικών συγκρούσεων. Στην ίδια γραμμή που παλεύουμε την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, τη συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης της χώρας, με την ίδια θέληση παλεύουμε εναντίον της νέας δομής του ΝΑΤΟ, εναντίον της συγκρότησης πολυεθνικών δυνάμεων ταχείας επέμβασης, εναντίον της αύξησης των εξοπλισμών και των εξοπλιστικών προγραμμάτων - που είναι επιθετικά εξοπλιστικά προγράμματα - εναντίον της αλλαγής των συνόρων. Τα Βαλκάνια είναι στο νότο της Ευρώπης. Είναι, όμως, αναπόσπαστο κομμάτι της Ευρώπης. Και οι κίνδυνοι είναι πολύ μεγάλοι από τη νέα δομή του ΝΑΤΟ και δυστυχώς, στην Ευρώπη, η παρουσία των ΗΠΑ γίνεται όλο και πιο έντονη, και όλο και πιο έντονη γίνεται η ΝΑΤΟική ομπρέλα. Επομένως, και αν ακόμα σε ζητήματα που έχουν σχέση με το πεδίο της οικονομίας και το πεδίο των εργασιακών σχέσεων, δεν μπορεί να υπάρξει μια πλειοψηφούσα αντίληψη στην Ευρώπη, πιστεύουμε ότι όσον αφορά τα ζητήματα της ειρήνης, της ασφάλειας και της μη επέμβασης στο εσωτερικό των χωρών, υπάρχει ένα έδαφος για πολύ ευρύτερη συνεργασία και κοινή δράση.

Η γνώμη μας είναι, ότι αυτή τη στιγμή όλες οι βαλκανικές κυβερνήσεις, με διαβαθμίσεις βεβαίως μεταξύ τους, και χωρίς διάθεση να ισοπεδώνουμε τα πράγματα, θα ήταν λάθος, χρησιμοποιούν τον εθνικισμό για διάφορους και όχι καλούς σκοπούς βεβαίως. Και όλες οι κυβερνήσεις αυτή τη στιγμή ευθύνονται για την κατάσταση που υπάρχει στα Βαλκάνια. Ολες οι κυβερνήσεις. Βεβαίως πρέπει να δούμε κι ορισμένες πλευρές. Η Αλβανία σήμερα φωνάζει για τα δικαιώματα των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου, όταν παραβιάζονται τα δικαιώματα του αλβανικού λαού εντός συνόρων. Πάρτε την περίπτωση του Μπερίσα. Πρωτοστατεί σήμερα στην Αλβανία σε κινητοποιήσεις για τους Αλβανούς του Κοσσυφοπεδίου, αλλά είδαμε πού κατάντησε τον αλβανικό λαό.

Δεύτερο: Οσον αφορά τη νέα Γιουγκοσλαβία. Αναμφισβήτητα με την πολιτική που έχει η ηγεσία της χώρας αυτής, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ούτε τις επεμβάσεις των Αμερικανών, ούτε τις πιέσεις που δέχεται, γιατί αυτά πρέπει να αντιμετωπιστούν με καθαρά χαρτιά. Παρ' όλα αυτά εμείς υπολογίζουμε ότι αυτή τη στιγμή είναι ένας ιδιαίτερος στόχος η παραπέρα διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Και είναι στόχος όχι γιατί η ηγεσία της Νέας Γιουγκοσλαβίας είναι αθώα περιστερά, αλλά γιατί και δεν είναι τυχαίο, ότι είναι η μοναδική χώρα στα Βαλκάνια σήμερα που δεν έχει ζητήσει την ένταξη στο ΝΑΤΟ. Και για διάφορους λόγους προβάλλει ορισμένες αντιστάσεις. Επομένως ούτε η ισοπέδωση είναι σωστή, ούτε βεβαίως και η αθώωση από τις ευθύνες".