Κυριακή 12 Απρίλη 1998
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 6
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Ο Μπερνς, τα "σκυλάκια" του και η "φόλα"

Ο νέος πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αθήνα δεν έχει ...σκύλο, όπως ο προηγούμενος, ο κ. Νάιλς. Από αυτήν την άποψη, ο υπουργός Εξωτερικών Θ. Πάγκαλος δε διατρέχει κίνδυνο να ξαναβρεθεί στην ανάγκη να δηλώνει με παρρησία προς τους δημοσιογράφους, όπως συνέβη τις προάλλες, ότι ο σκύλος του Μπερνς του ...κατούρησε ή δεν του κατούρησε το χαλί του γραφείου του. Η κυβέρνηση, λοιπόν, με την τετράποδη λογική που τη διακατέχει (άλλωστε, οι εθελόδουλοι με τα τέσσερα πάνε), έχοντας εξασφαλίσει τα νώτα της από τα σοβαρά ζητήματα, μπορεί με άνεση να διατρανώνει ότι για "πρώτη φορά η Ελλάδα ακολουθεί εντελώς ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική"...

Στο μεταξύ, ο κ. Μπερνς προωθεί στη χώρα μας τη δική του πολιτική, με το δικό του ύφος. Και όταν λέμε δικό του, εννοούμε με το ύφος που του έχει υπαγορευτεί από τους προϊσταμένους του, όπως ο ίδιος έχει δηλώσει σε πρόσφατη συνέντευξή του στην "Καθημερινή".

Εκεί, ο άνευ μυστακίου, πλέον, πρώην εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ εκμυστηρεύτηκε ότι τα "σούρτα - φέρτα" του ανά την επικράτεια της χώρας δεν είναι δικής του έμπνευσης. Πρόκειται για ένα στιλ διπλωματίας που του έχει υποδειχτεί από τα "αφεντικά του" - σύμφωνα με την ορολογία του - την Μ. Ολμπράιτ και τον Μπ. Κλίντον. Διότι, αν δεν πήγαινα "ενίοτε" σε κανέναν αγώνα μπάσκετ, αν δεν ερχόμουν σε επαφή με παράγοντες του τόπου σας, αν δεν περιόδευα από άκρου εις άκρον της Ελλάδας, πώς θα έκανα καλά τις "μπίζνες", για τις οποίες με έχει στείλει η χώρα μου στην πατρίδα σας, αναρωτιόταν ο κύριος Μπερνς, στην εν λόγω συνέντευξη...

***

Ο κύριος Μπερνς, κατά την πεντάμηνη παρουσία του στην Ελλάδα, προωθεί επομένως τις "μπίζνες" του. Ποιες είναι αυτές; Δεν τις κρύβει:

Επιδιώκει να συμβάλει με την επί τόπου παρουσία του στη χώρα μας στην κατοχύρωση της αμερικανο-ΝΑΤΟικής πολιτικής στην περιοχή, που, σε ό,τι αφορά τα άμεσα δικά μας, ισοδυναμεί με διχοτόμηση του Αιγαίου και της Κύπρου, με προώθηση του μοντέλου όπλων που παράγουν οι αμερικάνικες πολυεθνικές και με τη διείσδυση του αμερικανικού κεφαλαίου στην Ελλάδα, με όρους που θυμίζουν αποικία της βρετανικής αυτοκρατορίας.

Γι' αυτό το σκοπό:

- Με απύθμενο θράσος δηλώνει ότι ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία επιτιθέμενη χώρα δεν είναι η δεύτερη, αλλά η πρώτη (!).

- Φτάνει στο σημείο να αμφισβητεί δημοσίως τον ελληνικό εθνικό εναέριο χώρο, διαλαλώντας ότι οι ΗΠΑ δεν αναγνωρίζουν 10 μίλια εναέριο χώρο στην Ελλάδα (!).

- Προβαίνει σε εκβιασμούς του τύπου "όταν έρθει η ώρα να απευθύνω δημόσιες απειλές" για το Κυπριακό "θα τις απευθύνω"!

- Βγάζει δεκάρικους λόγους για την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων στην Ελλάδα και εισηγείται την εγκαθίδρυση εκείνης της "ευέλικτης εργασίας" που επιθυμούν οι Αμερικανοί "επενδυτές"...

Πώς αντιδρά η κυβέρνηση σε όλα αυτά; Κουνάει δουλικά την ουρά της και τρίβεται στα πόδια του Μπερνς, όπως θα έκανε και ο σκύλος του Μπερνς, αν είχε σκύλο... Πώς, λοιπόν, ο αξιότιμος κύριος πρεσβευτής να μην δηλώνει, παραλλήλως, ότι είναι "πολύ ευχαριστημένος" από την κυβέρνηση Σημίτη;

***

Ομως, ο κύριος αυτός έχει και ένα ιδιότυπο "στιλάκι", όπως προαναφέρθηκε. Δεν του αρκεί να ακούει τα "ευχαριστούμε τις ΗΠΑ" από τα χείλη των αρμοδίων που εφαρμόζουν την "ανεξάρτητη πολιτική της χώρας"... Νομίζει ότι μπορεί να συμπεριφέρεται στον ελληνικό λαό, λες και αυτός ο λαός μοιάζει με τα "Αμερικανάκια", που ο ίδιος συναναστρεφόταν στο Μπόστον... Ετσι, έχει εγκαθιδρύσει την τακτική του "κάου - μπόι", που πάει όπου θέλει και κάνει ό,τι θέλει, αφού η Υπηρεσία Εθιμοτυπίας του ΥΠΕΞ, σε αντίθεση με τα ειωθότα, δεν επεμβαίνει στις εν Ελλάδι δραστηριότητες του κ. Μπερνς.

- Θέλει, ας πούμε, να το παίξει "ασφαλίτης" και "αντιτρομοκράτης"; Προσπερνά τον υπουργό Δημόσιας Τάξης και συναντιέται απευθείας με την ηγεσία της Αστυνομίας ή βγάζει λόγους, για να επικρίνει το Ελλάντα που δεν πιάνει τη"17η Νοέμβρη".

- Θέλει να λανσαριστεί ως στοχοπροσηλωμένος υπάλληλος της χώρας του; Προσπερνά τον υπουργό Τύπου και πάει κατευθείαν στο ΕΡΣ για να ζητήσει να καταβληθούν τα τηλε-δικαιώματα του Χόλιγουντ από την Ελλάδα.

- Θέλει να διαφημίσει την "καλή" πλευρά του σερίφη που κρύβει μέσα του; Αρχίζει "κάθοδο προς το λαό", περιδιαβαίνει δήμους και κοινότητες, φωτογραφίζεται με μητροπολίτες, απαθανατίζεται πότε στις κερκίδες του Ολυμπιακού και πότε του Παναθηναϊκού, περιοδεύει στην επαρχία σαν τσαρλατάνος πολιτικάντης της δεκαετίας του '50 και συμπεριφέρεται σαν έπαρχος αμερικανικού προτεκτοράτου απέναντι σε ιθαγενείς.

- Θέλει, τέλος, να το παίξει "φίλος"; Ε, τότε αρχίζει να παραδίδει "μαθήματα ιστορίας", εξαίροντας το ρόλο της χώρας του στην πατρίδα μας κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου και μετά (!), ενώ, πετώντας και μερικά "συγγνώμη" για την αμερικανοκίνητη χούντα, επιβεβαιώνει πλήρως ότι το "από τότε που βρέθηκε η συγνώμη χάθηκε το φιλότιμο" ισχύει και πέραν του Ατλαντικού.

Πώς αντιδρά η κυβέρνηση σε όλα αυτά; Κουνάει δουλικά την ουρά της, ανακαλύπτει το πρόβλημα, όχι στις καταγγελίες μέχρι και του προέδρου της Βουλής, που την καλεί να "μαζέψει τον ανθύπατο Μπερνς", αλλά στη μη τήρηση του κανονισμού της Βουλής από τον Απ. Κακλαμάνη, και σπεύδει να τονίσει, διά στόματος Ρέππα, ότι ο Μπερνς κινείται εντός των "νομίμων πλαισίων"!

Οταν, δε, ερωτάται η κυβέρνηση αν θα μπορούσε ποτέ Ελληνας πρέσβης στην Ουάσιγκτον να κάνει ό,τι κάνει ο Μπερνς στην Ελλάδα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος απαντά "σας παρακαλώ, μην κάνετε υποθετικές ερωτήσεις", ο Γ. Παπανδρέου ότι "η Ελλάδα είναι δημοκρατική χώρα και πως ο Μπερνς μπορεί να κάνει και να λέει ό,τι θέλει" και ο Πάγκαλος πως ο "ο Μπερνς είναι φιλέλλην"...

***

Η τακτική του κυρίου Μπερνς, πέρα από το δημοσιοσχετίστικο σκέλος της, είναι προφανές ότι στοχεύει μακρύτερα. Πρώτον, μέσω αυτής, επιδιώκεται μια εμπράγματη απόδειξη για το ποιος κάνει κουμάντο σ' αυτόν τον τόπο. Δεύτερον, ο κύριος πρέσβης προσπαθεί να μας δείξει ότι, όπως αυτός είναι "ανθρώπινος", έτσι "ανθρώπινη" και "αναγκαία" είναι η πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στην Ελλάδα. Θέλει να μας γίνει "απαραίτητος", "συμπαθής" και "αποδεκτός", αλλά και να μας συμφιλιώσει με την ιδέα, λειτουργώντας κάπως σαν το "κερασάκι", που δε λείπει από καμία τούρτα, ότι είναι και πρέπει να είναι "πανταχού παρών". Οπως η χώρα του και η πολιτική της...

Οσο για την κυβέρνηση, αυτή η επαίσχυντη αμερικανο-δουλεία που επιδεικνύει δεν είναι σύμπτωμα που ανάγεται στον ενδοτικό χαρακτήρα των μελών της. Η κυβέρνηση, με τη στάση της απέναντι στον Μπερνς, εκδηλώνει και εκπροσωπεί την ίδια τη δουλικότητα της ολιγαρχίας του τόπου. Μια ολιγαρχία, που γνωρίζει ότι τα στηρίγματα για τη διατήρηση της εξουσίας της στο εσωτερικό της χώρας, όπως και τότε στον Εμφύλιο έτσι και σήμερα, βρίσκονται στα κανόνια των ιμπεριαλιστών. Πρόκειται για εγχώρια πλουτοκρατία που φιλοδοξεί να παίξει το ρόλο του "πλασιέ" των Αμερικανών στα Βαλκάνια, μήπως και μπορέσει και η ίδια να "γλείψει" κάτι από το πλιάτσικο των πολυεθνικών στην περιοχή, διεκδικώντας, παράλληλα, να της ανατεθεί ρόλος "χωροφύλακα" των γκάνγκστερ στην περιοχή.

***

Η κυβέρνηση, με τη στάση της απέναντι στον Μπερνς, θέλει να συνηθίσει το λαό στην εικόνα των υποκλίσεων απέναντι στη "σύμμαχο" και, τελικά, να περάσει στη συνείδηση του λαού την άποψη ότι "σωστή" πολιτική είναι η ραγιάδικη πολιτική. Επειδή η ίδια δέχεται να καταπλέουν στον Πειραιά αμερικανικά αντιτορπιλικά για να "ψυχαγωγηθούν" (!) τα ναυτάκια, θέλει να μεταλαμπαδεύσει αυτή την "υπερηφάνεια" της Τρούμπας και στον ελληνικό λαό!Επειδή, πάντως, ούτε η κυβέρνηση γνωρίζει καλά την ιστορία, αφού προφανώς τη διαβάζει στα αμερικάνικα, όπως ο κ. Μπερνς, καλό είναι να γνωρίζει τα μελλούμενα. Και τα μελλούμενα είναι ότι κάποια στιγμή και ο τοποτηρητής των φονιάδων του πλανήτη στη χώρα μας, και εκείνοι που του κάνουν τεμενάδες, μαζί με τα σκυλιά τους, θα φύγουν νύχτα από την Ελλάδα. Μέχρι τότε, οι κομμουνιστές και όλοι οι άνθρωποι, που σέβονται τον εαυτό τους, δε θα τους αφήσουν σε χλωρό κλαρί. Αυτό ...στο Ελλάντα, το λέμε "φόλα", κύριε Μπερνς.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ