Το γυναικείο κίνημα, από τη φύση του, φέρνει κοντά γυναίκες διαφορετικών κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων, που έχουν κοινά συμφέροντα ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Αυτά τόνισε, ανάμεσα σε άλλα, στο χαιρετισμό του ΚΚΕ στο 7ο Συνέδριο της ΟΓΕ, η Ελένη Μπέλλου,μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του Κόμματος. Ολόκληρη η ομιλία της έχει ως εξής:

Αντιπρόσωποι ενός μαχόμενου, ριζοσπαστικού τμήματος του γυναικείου κινήματος στην Ελλάδα.

Αγαπητές φίλες, εκπρόσωποι άλλων τμημάτων του γυναικείου κινήματος,

Αγαπητές φίλες προσκαλεσμένες,

Εσείς που το ενδιαφέρον και η δράση σας για τα κοινωνικά - οικονομικά, πολιτιστικά και πολιτικά δικαιώματα και τις ανάγκες της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας των γυναικών στην Ελλάδα, σας οδήγησε σε κοινούς ή παράλληλους δρόμους δραστηριοτήτων, διεκδικήσεων, αγώνων.

Αγαπητές συναγωνίστριες του Προεδρείου

Θα ήθελα να σας εκφράσω, εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ, το ενδιαφέρον του κόμματός μας για την επιτυχία των εργασιών και των στόχων του Συνεδρίου σας".

"Το ενδιαφέρον μας δεν είναι εθιμοτυπικό.

Πηγάζει από τη φιλοσοφική αντίληψη του KKE για την ανισοτιμία και τη διεκδίκηση της κοινωνικο-οικονομικής, πολιτιστικής και πολιτικής χειραφέτησης της γυναίκας από τη διπλή καταπίεση και εκμετάλλευση, εξαιτίας του φύλου και της κοινωνικής της ένταξης.

Το ΚΚΕ στην 80χρονη ζωή και δράση του ανέπτυξε πολύπλευρη αυτοτελή δουλιά, ιδεολογική - πολιτική και οργανωτική, στις γυναίκες της λαϊκής πλειοψηφίας και ιδιαίτερα στις εργάτριες.

Ταυτόχρονα, με την αυτοτελή δράση του, διέθετε οργανωμένες δυνάμεις του, κομμουνίστριες, δραστήρια μέλη και οπαδούς, καθώς και στελέχη του για την ανάπτυξη του γυναικείου κινήματος.

Η στάση αυτή του ΚΚΕ εδράζεται σε βαθύτατη αντίληψη, σε δύο θέσεις αρχών:

Πρώτον: Στη θέση αρχής του ΚΚΕ για τη σύνδεση και στήριξη των διεκδικήσεων των λαϊκών κινημάτων. Γιατί τα λαϊκά κινήματα εκφράζουν ένα πρώτο επίπεδο οργάνωσης και διεκδίκησης. Συσπειρώνουν ένα πρώτο μαχόμενο δυναμικό, ανεξάρτητα από το πώς εκφράζεται η πολιτική συνείδηση αυτού του δυναμικού, ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές - πολιτικές αντιλήψεις του.

Δεύτερον: Οσον αφορά τη δράση των κομμουνιστριών στο γυναικείο κίνημα, εμείς δε θεωρούμε ότι η συνειδητή οργανωμένη ένταξη της γυναίκας στο ΚΚΕ, αναιρεί την ανάγκη συμμετοχής στο γυναικείο κίνημα. Δε θεωρούμε ότι δικαιολογεί μια αλαζονική στάση, βασισμένη στην απατηλή συνείδηση ότι έχει κατακτήσει τη χειραφέτηση και την ισοτιμία της.

Οταν και όποτε εκδηλώνεται μια τέτοια αντίληψη και στάση από τις κομμουνίστριες, εκφράζει παρέκκλιση από την ιδεολογική αντίληψη και την πολιτική πρακτική του ΚΚΕ.

Οι σχέσεις του ΚΚΕ με το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα είναι σταθερές, έχουν βαθιές ρίζες που αγγίζουν τις πιο διαφορετικές συνθήκες στην ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος, στο συσχετισμό δυνάμεων σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Ακόμα και όταν το ΚΚΕ βρισκόταν στον τρίχρονο, τιτάνιο, ηρωικό αντιιμπεριαλιστικό και λαϊκο-απελευθερωτικό αγώνα του ΔΣΕ, με τις χιλιάδες μαχήτριες στο πεδίο της μάχης και στα μετόπισθεν, ακόμα και τότε συνδεόταν δημιουργικά, αγωνιστικά με το προοδευτικό γυναικείο κίνημα.

Το ΚΚΕ θεωρεί ότι η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας εκφράζει ένα τμήμα του γυναικείου κινήματος, που, σε δύσκολες περιόδους για το γυναικείο και γενικότερα για το λαϊκό κίνημα, διατήρησε άσβεστη τη φλόγα της ανάγκης πρωτοπόρας οργανωμένης δράσης των γυναικών, πάλεψε ενάντια στις αντιλήψεις που ήθελαν τη γυναίκα κλεισμένη στον ατομικό περίγυρό της, να "αντιπροσωπεύεται" από ελιτίστικες ομάδες χωρίς τη δική της συμμετοχή.

Το πρόβλημα της συμμετοχής έχει το στοιχείο του αυθόρμητου. Και το αυθόρμητο εξαρτάται από την ποσοτική και ποιοτική όξυνση των προβλημάτων, από το μέγεθος και τον τρόπο που οξύνονται τα προβλήματα. Από το πώς τα βιώνουν και τι αντιδράσεις προκαλούν για τις λαϊκές δυνάμεις, για τις γυναίκες των λαϊκών δυνάμεων".

"Σήμερα, μπορούμε να προβλέψουμε.

Ο,τι διαμορφώνει το αυθόρμητο της λαϊκής αντίδρασης είναι μπροστά μας. Η λαϊκή δυσαρέσκεια μεγαλώνει και θα φουντώνει.

Το Συνέδριό σας πραγματοποιείται σε μια περίοδο που η διαδικασία αυτή βρίσκεται ακόμα στην αρχή της.

Για τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία των γυναικών, οι μεταπολεμικές κατακτήσεις, που συχνά ξεθώριαζαν ή και συγκάλυπταν επιφανειακά τις σύγχρονες διακρίσεις και ανισοτιμίες σε βάρος της εργατοϋπαλλήλου, της αγρότισσας, της εργαζόμενης επιστημόνισσας, της ελεύθερο-επαγγελματία εργαζόμενης, σήμερα, αυτές οι κατακτήσεις πλήττονται ανελέητα από τη στρατηγική των μονοπωλιακών ενώσεων, του μεγάλου κεφαλαίου, που δρα στην Ελλάδα και στη διεθνή καπιταλιστική αγορά, με τις κυβερνητικές και διακρατικές μονοπωλιακές πολιτικές.

Στόχος της επίθεσης είναι ένας:

Η απαξίωση της εργατικής δύναμης, σωματικής και πνευματικής, σε οποιοδήποτε τομέα της οικονομίας και αν απασχολείται, στην παραγωγή, στο εμπόριο, στην αγροτική οικονομία, στις υπηρεσίες. Απαξίωση, που εκδηλώνεται, τόσο στην εργαζόμενη, όσο και στην άνεργη, ή στη γυναίκα που δεν μπόρεσε καν να μπει στην κοινωνική εργασία.

Σ' αυτό στοχεύουν η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, της κοινωνικής ασφάλισης, οι αναδιαρθρώσεις στην Παιδεία, στην Υγεία, στην όποια Κοινωνική Πρόνοια υπήρχε.

Οι γυναίκες, διπλά εκμεταλλευόμενες και καταπιεζόμενες, έγιναν ήδη το πρώτο θύμα, όπως συμβαίνει πάντα με τα ασθενέστερα τμήματα των εργαζομένων και των οικογενειών τους.

Η πρόσφατη νομισματική κρίση στην Ελλάδα, μέρος ενός κύματος νομισματικών και χρηματιστηριακών κρίσεων στη διεθνή καπιταλιστική αγορά, που εκδηλώνεται από τον προηγούμενο Ιούλη, είναι μια εκδήλωση της οικονομικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος.

Είναι μια από τις εκδηλώσεις του παρασιτισμού της ντόπιας και διεθνούς καπιταλιστικής οικονομίας, που λειτουργεί με ραχοκοκαλιά ένα νόμο:

Την κατάκτηση, με τη μεγαλύτερη ταχύτητα, με το μικρότερο ρίσκο, του μεγαλύτερου δυνατού κέρδους.

Κρίση, όμως, δε σημαίνει ότι το μεγάλο κεφάλαιο παραιτείται, συμβιβάζεται σε περιορισμό του όγκου των κερδών του.

Ισα - ίσα, το αντίθετο συμβαίνει, γι' αυτό και την κρίση την πληρώνουν με απότομη επιδείνωση συνθηκών εργασίας και διαβίωσης οι εργαζόμενοι.

Κρίση σημαίνει περισσότερα πλούτη για τους λίγους, μεγαλύτερη φτώχεια για τους πολλούς. Το πακέτο της κυβέρνησης Σημίτη, με τις ιδιωτικοποιήσεις και τις άλλες στρατηγικής σημασίας για το κεφάλαιο αναδιαρθρώσεις, ακριβώς αυτό το στόχο υπηρετεί".

"Ομως ο δρόμος αυτός, μονόδρομος για το κεφάλαιο, για τα κέρδη και την εξουσία του, δεν είναι μονόδρομος για τις λαϊκές δυνάμεις.

Για τις λαϊκές δυνάμεις, για τα κινήματά τους, μονόδρομος είναι ο δρόμος του αγώνα, του ενωτικού μαζικού αγώνα με διεκδικήσεις και μορφές ρήξης με τη στρατηγική των μονοπωλίων, των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών, των κυβερνήσεων που την εκφράζουν, είτε παρουσιάζονται σαν νεοφιλελεύθερες ή φιλελεύθερες, σαν κεντροδεξιές ή κεντροαριστερές.

Εμείς πιστεύουμε ότι αυτός είναι ο δρόμος για να συναντηθούν όλα τα πραγματικά λαϊκά κινήματα, μέσα σ' αυτά και το γυναικείο.

Το κάθε κίνημα μπορεί να έχει τη δική του συμβολή για τον προσανατολισμό των αγώνων, την προώθηση νέων αγωνιστικών και ενωτικών μορφών πάλης.

Το γυναικείο κίνημα από τη φύση του φέρνει κοντά γυναίκες διαφορετικών κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων, που έχουν κοινά συμφέροντα ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Μπορεί να φέρει κοντά σε κοινούς στόχους πάλης γυναίκες διαφορετικών λαοτήτων και εθνοτήτων, ενάντια στον κοινό αντίπαλο. Στα Βαλκάνια, για παράδειγμα, υπάρχει η ειρήνη των λαών και οι "συνθήκες ειρήνης" των ιμπεριαλιστών.

Αγαπητές συναγωνίστριες,

Τα λαϊκά συμφέροντα μπορούν να εκφραστούν σε κοινές διεκδικήσεις και αγώνες, να συναντηθούν με τις διάφορες συσπειρώσεις αγώνα και μέτωπα πάλης, να γίνουν πεδίο ανάπτυξης μιας πιο βαθιάς συνείδησης και δράσης, αντιιμπεριαλιστικής και αντιμονοπωλιακής.

Ενα δυναμικό και μαχόμενο τμήμα του γυναικείου κινήματος, όπως αυτό που συσπειρώνεται στην ΟΓΕ, μπορεί να έχει τη δική του συμβολή στην ανάπτυξη ενός πλατιού λαϊκού μετώπου πάλης.

Ευχόμαστε και ελπίζουμε, οι αγωνιστικές εμπειρίες και οι προβληματισμοί σας να δώσουν τη δική τους συμβολή σ' αυτήν την κατεύθυνση".