Συνέχεια γινόμαστε μάρτυρες μιας αφάνταστα "πολιτισμένης" τακτικής επιβολής ειρήνης, απέναντι σε όσους θεωρούν "άτακτους" οι ΗΠΑ. Και είναι τούτες οι απειλές πολέμου τόσο προηγμένες επιστημονικά, που μου προκαλούν τρόμο.

Ενα παγκόσμιο σύστημα δορυφόρων, που περιβάλλει τη γη, "φωτογραφίζει" τον πολεμικό εξοπλισμό του αντιπάλου και την ακριβή του θέση. Στη συνέχεια, συνδέεται On Line (άμεσα) με τα κομπιούτερ των "αοράτων" αεροπλάνων των ΗΠΑ. Οι "έξυπνες" βόμβες κατευθύνονται στο στόχο, ενώ ένα μόνιτορ (συνήθως του CNN) μεταδίδει ζωντανά το "μπαμ" στους εθισμένους τηλεθεατές, τη σιωπηλή πλειοψηφία των άβουλων πολιτισμένων.

Κι είναι τούτη η τεχνολογία του τρόμου ανεπηρέαστη από μέρα ή νύχτα και από καιρικές συνθήκες. Ενώ, συνήθως, δεν ξεχωρίζει ένα στρατόπεδο από ένα σχολείο ή ένα νοσοκομείο. Βλέπεις, δε διαθέτει ηθική...

Η ζωή, σαν μια ταινία, αναμεταδίδεται ζωντανά από ένα παγκόσμιο δίκτυο. Και ο "μεγάλος αδελφός", σε μια σύγχρονη "οργουελική" πραγματικότητα, κατευθύνει τον κένσορα του PC, πάνω στην εντολή DELETE (σβήνω). Το μόνιτορ εστιάζει πάνω σε μια κουκκίδα, που μπορεί να είναι κτίρια, αεροπλάνα, οχήματα ή ανθρώπινες ψυχές. Ο πύραυλος δισεκατομμυρίων δολαρίων εκτοξεύεται και κατευθύνεται στο στόχο, με ακρίβεια. Ακολουθεί μια λάμψη και αρκετές ανθρώπινες ζωές τερματίζονται. Ευτυχώς, προς το παρόν, τα μόνιτορ δεν έχουν ήχο.

Εχω την τάση να ξεχνάω τα συμφέροντά μου, σαν πολίτης μιας δυτικής χώρας - μέλους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του ΝΑΤΟ και άλλων διεθνών οργανισμών. Εχω την τάση να θυμάμαι τα παραπονεμένα μάτια ενός παιδιού, που πεθαίνει από ασιτία σε κάποιο νοσοκομείο της Βαγδάτης. Μη γνωρίζοντας τίποτα για πολιτική και απειλές πολέμου. Για τα αυταρχικά καθεστώτα, που οι Δυτικοί μας σύμμαχοι στηρίζουν. Τη χλιδή και τα συμφέροντα του πετρελαίου. Για τη διεθνή "νομιμότητα" που υπερασπίζεται ο ΟΗΕ και την απειλή πολέμου, που αποτρέπει, επιτρέποντας, το ξεκίνημα ενός άλλου.

Εχω την τάση να φαντάζομαι τα χορτασμένα μάτια ενός εκπαιδευμένου Αμερικανού πιλότου, όταν πατάει το κουμπί του θανάτου. Στέλνοντας την "έξυπνη" βόμβα του, σαν προέκταση της νοημοσύνης μας, για να θερίσει ανθρώπινες ψυχές.

Το μόνιτορ καταγράφει μια λάμψη, κι ύστερα τίποτα! Πώς μπορούμε να τα κοιτάμε;

Οποιος σωπαίνει, γίνεται συνένοχος! Οποιος αδιαφορεί, τους βοηθάει!

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Αθήνα