Οταν η εικόνα εκείνου του εφιαλτικού πρωινού της τελευταίας Κυριακής του Γενάρη του 1994 - που η Λίμνη των Ανω Λιοσίων έπαψε να 'ναι συνοικισμός και μετατράπηκε σε μια απέραντη λιμνοθάλασσα - είναι ένα "τίποτα" μπροστά στο μέγεθος της χτεσινής καταστροφής, τότε σίγουρα δεν υπάρχουν λέξεις, δεν υπάρχει περιγραφή, δεν υπάρχει καταγγελία, που να μπορεί να αποδώσει στο έπακρο το συναίσθημα της αγανάκτησης. Μια αγανάκτηση, που έχει συγκεκριμένο - πλέον - στόχο, αφού οι βαρύγδουπες κυβερνητικές υποσχέσεις που δόθηκαν τότε απ' τον υπουργό ΠΕΧΩΔΕ Κώστα Λαλιώτη δεν πρόλαβαν ακόμα να "στεγνώσουν" στα αυτιά των κατοίκων. Των κατοίκων, που τώρα καλούνται - για μια ακόμα φορά - να μαζέψουν μέσα απ' τις λάσπες, τα ψεύδη και την κοροϊδία, ό,τι απ' το βιος τους έχει απομείνει όρθιο...

Η χτεσινή εικόνα που παρουσίαζε η Λίμνη των Ανω Λιοσίων - με τους βατραχανθρώπους να κωπηλατούν στην ξηρά και μέσα στους οικισμούς για να απεγκλωβίσουν ανθρώπους, με τα σπίτια να 'χουν "εξαφανιστεί" απ' τα βρόχινα νερά που απεγνωσμένα ζητούσαν διέξοδο ή με τ' αυτοκίνητα που επέπλεαν σαν "βαρκούλες" - προκαλούσε κυριολεκτικά απόγνωση. "Τους εμπιστευτήκαμε τη ζωή μας κι αυτοί ξεδιάντροπα την πετούν στα λασπόνερα", μονολογούσε η Κωνσταντίνα Αναστασίου.Και το βλέμμα της ανεβοκατέβαινε, με αυτήν τη χαρακτηριστική ταχύτητα της απελπισίας, μια στην "πνιγμένη" περιοχή και μια στον "φορτωμένο" ακόμα ουρανό...

Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις του Δήμου Ανω Λιοσίων, έχουν πλημμυρίσει περισσότερα από 4.000 στρέμματα κατοικημένης γης, καταστροφή - δηλαδή - τουλάχιστον τρεις φορές μεγαλύτερη απ' αυτή του 1994. Σχεδόν ολοσχερώς έχουν πληγεί τέσσερις γειτονιές των Δήμων Α. Λιοσίων και Ζεφυρίου - το Κέντρο, ο Αγιος Νικόλαος, η Λίμνη και η Ζοφριά. Εως τις 7 χτες το πρωί, το τηλεφωνικό κέντρο του δήμου είχε δεχτεί πάνω από 1.000 κλήσεις, ενώ είχαν εγκλωβιστεί μέσα στα σπίτια τους περίπου 30 οικογένειες, οι οποίες απεγκλωβίστηκαν - αρκετές ώρες αργότερα - με τη βοήθεια των βατραχανθρώπων. Οσον αφορά την κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού, δε δημιουργήθηκαν ιδιαίτερα προβλήματα, αφού από τις πρώτες πρωινές ώρες τα συνεργεία των Δήμων Ανω Λιοσίων και Ζεφυρίου, με τη βοήθεια συνεργείων που στάλθηκαν από το Δήμο Αθηναίων και το Δασαρχείο Πάρνηθας, βρέθηκαν στις πληγείσες περιοχές. Αργότερα, στις λιμνιασμένες γειτονιές, κατέφθασαν άνδρες της Ειδικής Μονάδας Αντιμετώπισης Καταστροφών (ΕΜΑΚ), δέκα βατραχάνθρωποι και μια διμοιρία (25 άνδρες) των Μονάδων Καταδρομών.

Οι κάτοικοι έστεκαν χτες στον κεντρικό δρόμο των Α. Λιοσίων, ανίκανοι να πλησιάσουν τα σπίτια τους. Εβλεπαν από μακριά να μην έχει απομείνει τίποτα κι ήταν ανήμποροι να το πιστέψουν. Η απελπισία και η οργή τους είχαν στόχο - κυρίως - τον δήμαρχο Α. Λιοσίων Ν. Παπαδήμα,που τους θυμάται μόνο όταν ...πνίγονται, αλλά και τις κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων που τους "έπνιξαν" στις υποσχέσεις.

"Εχουν πετάξει τη ζωή μας στις λάσπες. Κυριολεκτικά. Ηρθαμε εδώ πριν 18 χρόνια, χτίσαμε ένα σπιτάκι για να ζήσουμε κι εμείς σαν άνθρωποι. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπετε. Μια ζωή πεταμένη στις λάσπες", λέει η Κωνσταντίνα Αναστασίου και αναλύεται σε λυγμούς.

Το σπίτι της 50χρονης κυρα - Ελένης βρίσκεται 100 μέτρα από το κέντρο των Ανω Λιοσίων. "Πνιγμένο", στην κυριολεξία. Κάτοικος της περιοχής εδώ και 30 χρόνια, μετρά κι αυτή δύο ολοκληρωτικές καταστροφές μέσα σε τέσσερα χρόνια. "Παρ' όλα αυτά, έργα για τους κατοίκους δεν έγιναν. Ο,τι έργο γίνεται στην περιοχή, γίνεται μόνο για φιγούρα. Και όταν πλημμυρίζουμε, ο δήμαρχος έρχεται με βάρκες για να δείξει ότι ενδιαφέρεται", λέει αγανακτισμένη.

"Η κυβέρνηση ενδιαφέρεται μόνο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες; Πού θα μείνουν οι αθλητές και οι τουρίστες; Δεν ενδιαφέρεται για το πού μένουν οι κάτοικοι αυτής της χώρας; Και σάμπως τους ζητήσαμε τίποτα; Εναν αγωγό ομβρίων τους ζητήσαμε...", αναρωτιέται η Μαρία Σαββουλίδου.

"ΘΑ δοθούν 3,5 δισεκατομμύρια δραχμές για αντιπλημμυρικά έργα στους Δήμους Ανω Λιοσίων και Ζεφυρίου", "η Λίμνη ΘΑ γίνει πάρκο", "ΘΑ δοθούν κίνητρα για τη μετεγκατάσταση σε άλλες περιοχές εντός σχεδίου σε 200 τουλάχιστον ιδιοκτήτες αγροτεμαχίων και κατοικιών, οι οποίες θα κατεδαφιστούν, απ' την περιοχή της Λίμνης", ήταν μερικές μόνο απ' τις "δεσμεύσεις" που εξήγγειλε, δέκα μέρες μετά την καταστροφή του 1994, ο Κ. Λαλιώτης.

"Αξιος" συμπαραστάτης του και τότε ο δήμαρχος Ανω Λιοσίων, Νίκος Παπαδήμας, ο οποίος, στην προσπάθειά του να "χαϊδέψει" τα αυτιά των αρμόδιων κυβερνητικών παραγόντων, τα 'ριξε όλα στο ...σβέρκο της ΕΥΔΑΠ. Θυμόμαστε πολύ καλά την οργή και την αγανάκτηση του δημάρχου το πρωινό της Δευτέρας 31 Γενάρη 1994 - ούτε δυο μέρες μετά την πλημμύρα στη Λίμνη - όταν "ξεσπούσε" μπροστά στους δημοσιογράφους: "Από το 1992, ο Δήμος είχε προειδοποιήσει την ΕΥΔΑΠ ότι μια δυνατή βροχή μπορεί να αποβεί μοιραία για την περιοχή. Ωστόσο, η ΕΥΔΑΠ απέρριψε όλες τις επιστημονικές μελέτες του δήμου για αντιπλημμυρική προστασία των Ανω Λιοσίων". Συνεχίζοντας τότε το "ξέσπασμά" του, ο Ν. Παπαδήμας, είπε... και τι δεν είπε: "Για να μην ξαναεπαναληφθεί κάτι ανάλογο, επιβάλλεται να γίνουν αντιπλημμυρικά έργα, που θα στοιχίσουν περισσότερο από δέκα δισεκατομμύρια. Εκτός όμως από τα λεφτά, χρειάζεται και πολιτική βούληση...". Οσο για τις ευθύνες του δήμου: "Εμείς δεν έχουμε καμιά ευθύνη. Πιέσαμε και πιέζουμε επανειλημμένα. Δε χρηματοδοτείται τίποτα".

Στο ίδιο πνεύμα, αλλά με περισσότερη ...έπαρση, κινήθηκαν και χτες οι δηλώσεις του Νίκου Παπαδήμα. Ουδέν σχόλιον για τη στάση και τις ευθύνες της κυβέρνησης ή του δήμου, πολλά σχόλια για την κωλυσιεργία της ΕΥΔΑΠ, "διανθισμένα" με το ύφος του "υπερασπιστή των λαϊκών συμφερόντων"...