Στις Κύπριες αγωνίστριες Τιτίνα Λοϊζίδου και Χαρίτα Μάντολες απένειμε φέτος ο Σύνδεσμος για τα Δικαιώματα της Γυναίκας το "Βραβείο Γυναικείας Κοινωνικής Προσφοράς" με την ευκαιρία του γιορτασμού της Ημέρας της Γυναίκας.

Συγκλονιστική η μαρτυρία της Χαρίτα Μάντολες, μιας απλής γυναίκας με έξι αγνοούμενους στην οικογένειά της: Είκοσι επτά χρόνων ήταν όταν έχασε τον άντρα της και μόλις τρία χρόνια παντρεμένη, με δυο μωρά παιδιά... Από τότε μέχρι σήμερα δεν έπαψε να αγωνίζεται στην πρώτη γραμμή, μέσα από όλες τις κυπριακές οργανώσεις για τους 1.618 αγνοούμενους και τα συμφέροντα του κυπριακού λαού: Μετέχοντας σε πορείες, κάνοντας διαβήματα στην Αθήνα και το Λονδίνο, έξω από το "Λήδρα Παλλάς" στην Κύπρο, υπενθυμίζοντας με τη ζωντανή παρουσία της σε τουρίστες και χιλιάδες περαστικούς το δράμα του τόπου της, μοιράζοντας φυλλάδια με συνθήματα: "Ούτε δραχμή στην Τουρκία", "Οχι τουρισμό στους δολοφόνους", ξυπνώντας κοιμισμένες συνειδήσεις...

Αιχμάλωτη, μαζί με όλη την οικογένειά της, των εισβολέων, είδε μπροστά της βιασμούς και εν ψυχρώ δολοφονίες συγχωριανών της και σήμερα ακόμα δε γνωρίζει την τύχη του άντρα της που πυροβολήθηκε. Διώχτηκε από την Αμμόχωστο μαζί με τα υπόλοιπα γυναικόπαιδα και μετά από πολλές δυσκολίες έφτασε στη Λεμεσό, όπου ζει μέχρι σήμερα. Μεγάλωσε τα παιδιά της με πολλές στερήσεις, κάνοντας διάφορες δουλιές και τελικά κατέληξε σε ένα κρατικό νηπιαγωγείο ως καθαρίστρια.

"Εχουν περάσει 24 χρόνια και η ταινία εκείνου του καλοκαιριού, τον Ιούλη του 1974, γυρίζει ακόμα στο μυαλό μου" είπε. "Τι έγιναν τα αγαπημένα μας πρόσωπα; Ανάμεσα στους αγνοούμενους ήταν και 116 γυναίκες...".

Η Τιτίνα Λοϊζίδου, πρόεδρος σήμερα της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ξεναγών, υπέβαλε το 1989 αίτηση στην Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του Συμβουλίου της Ευρώπης, διεκδικώντας τα δικαιώματά της στο σπίτι της στην κατεχόμενη Κυρήνεια. Η οριστική απόφαση του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου, που εκδόθηκε το 1996, τη δικαίωσε πιστοποιώντας την παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και επιβεβαιώνοντας ότι το ψευδοκράτος είναι παράνομο και οι πράξεις του χωρίς νομικό αποτέλεσμα. Ετσι καταρρίπτεται ο μύθος που προβάλλεται στις σχετικές διαπραγματεύσεις από τις μεγάλες δυνάμεις, ότι το κυπριακό είναι δήθεν "σύγκρουση δύο κοινοτήτων", αφού αναγνωρίζεται ότι είναι απλώς θέμα σύγκρουσης με την Τουρκία. Αναγνωρίζει την ιδιοκτησία των προσφύγων στην περιουσία τους που βρίσκεται στα κατεχόμενα και αναμένεται ότι σύντομα θα επιδικαστούν αποζημιώσεις, που όμως με κανέναν τρόπο δεν επηρεάζουν το δικαίωμα της ιδιοκτησίας για χιλιάδες πρόσφυγες.