***

Ηταν η δεύτερη στάση μετά το Ντεπό και ο άγνωστος κύριος παραλίγο να την ξεχάσει. Πετάχτηκε και κατέβηκε, αφήνοντας το ακροατήριο σε βαθιά συλλογή. Ενας άλλος κύριος από την πίσω θέση παρατήρησε: "Καλά το είπε αυτό για την Παπαρήγα".

Με κατέλαβαν οι σκέψεις: Αυτοί οι άνθρωποι "Ριζοσπάστη" δε διαβάζουν, τη φωνή και τις θέσεις του ΚΚΕ στα ΜΜΕ δεν την ακούνε και δεν τις βλέπουν ποτέ ολοκληρωμένα. Πώς φτάνουν σ' αυτή τη διαπίστωση - επισήμανση του Κόμματός μας; Και θυμήθηκα τους στίχους του μεγάλου εθνικού ποιητή της Ρωσίας Αλεξάντρ Πούσκιν, που για να εκφράσει την εξεγερτική αγανάκτηση των λαϊκών μαζών της πατρίδας του, για την κόλαση, στην οποία τους είχε ρίξει ο τσαρισμός, έγραψε:

Εμείς ακούμε την επιδοκιμασία μας/ όχι μέσα απ' τους γλυκούς επαίνους/ αλλά στις άγριες κραυγές του μίσους...

- Επρόκειτο για τη μεγαλύτερη και σφοδρότερη, των τελευταίων χρόνων, αντιπαράθεση και σύγκρουση των δύο υπαρχόντων κόσμων. Από τη μια μεριά του κόσμου του διεθνούς και του σύμφυτου μ' αυτόν ντόπιου κεφαλαίου, με κύριο εκπρόσωπό του το ΠΑΣΟΚ του Κ. Σημίτη, που παρουσίασε τη θέση του για τη νέα δομή του ΝΑΤΟ, από μέρους όχι μόνο του κόμματός του, αλλά και της ΝΔ και της "αριστερής" παραφυάδας των ΣΥΝεκσυγχρονιστών και απ' την άλλη του κόσμου της εργατιάς, των ανέργων, της νεολαίας, όλων των εκμεταλλευομένων, με εκπρόσωπο τον ανυποχώρητο υπερασπιστή των συμφερόντων τους - το ΚΚΕ, τις θέσεις του οποίου στο θέμα παρουσίασε με την ασύγκριτη ανάλυση της αρχηγού του, σ. Αλέκας, για τη σημερινή συγκεκριμένη ελλαδική πραγματικότητα.

- Κι απ' τις δυο μεριές διατυπώθηκαν εθνικής σημασίας επισημάνσεις (με αντίθετη, της μιας προς την άλλη θέση, έννοια) που αφορούν το μέλλον της χώρας. Πώς να ζήσει και πώς θα μπει και θα βαδίσει στον ενόψει 21ο αιώνα.

Οι επισημάνσεις της σ. Αλέκας, αληθινές ετυμηγορίες του λαού μας, αντανακλούσαν και εξέφραζαν το δράμα και την αγωνία του, αλλά και το βαθιά εθνικό και πατριωτικό νόημα του καθήκοντος ν' αντισταθεί πριν τον εξουθενώσει η αδίστακτη αμερικανοΝΑΤΟική συμμορία, με τον πιο επικίνδυνο για την πατρίδα τοποτηρητή τους - το φιλοϊμπεριαλιστικό σοσιαλισμό του ΠΑΣΟΚ, μέσω του πρωθυπουργού, της κυβέρνησής του και της βουλευτικής πλειοψηφίας του.

Πάνω από ένας χρόνος είναι που κυβερνά τη χώρα το... νέο ΠΑΣΟΚ του Κ. Σημίτη και το μπάχαλο που παρέλαβε από την κυβέρνηση της ΝΔ ο προκάτοχός του, μετατρέπεται σε απέραντο πεδίο σαπρίας από κάθε... πλευρά: εθνική, κοινωνική, οικονομική, πολιτική, ηθική, πολιτισμική, πολιτιστική. Δεν υπάρχει γωνιά αυτού του τόπου που να μη βογκά. Πώς μπορεί ισορροπημένη συνείδηση να μείνει ήσυχη στο προ ημερών και επαναληφθέν πολλές φορές φαινόμενο των υπέρ εκατό χιλιάδων, νέων στην πλειοψηφία τους, ανθρώπων να συνωστίζονται με αγωνία στις εξετάσεις για 2.500 θέσεις στο δημόσιο;!

Δε θα είμασταν ΚΚΕ αν δεν επισημαίναμε τους άμεσους εθνικούς κινδύνους που το ΠΑΣΟΚ, αποδεχόμενο τυφλά τη νέα δομή του ΝΑΤΟ, επαυξάνει παραχωρώντας σ' αυτό και την εκμετάλλευση του εθνικού μας πλούτου και την εθνική μας κυριαρχία.

Εδώ ολόκληρη Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ στο Λουξεμβούργο και, όπως επισήμανε η σ. Αλέκα, "δεν αποφάσισε να διαθέσει ούτε μια δραχμή για την αντιμετώπιση της ανεργίας"! Και πώς να διαθέσει, αφού ο μονόδρομος στον οποίο ο κ. Σημίτης καλεί το λαό να οδεύσει, ξεκινά για τους έχοντες και κατέχοντες όλων των ταξικών κοινωνιών, από τα βάθη των αιώνων; Μήπως έχει κανείς υπόψη του ότι οι αρχαίοι δουλοκτήτες νοιάστηκαν ποτέ για τους δούλους τους κι όχι μόνο για τους ξένους, αλλά και για τους συμπατριώτες τους, που δε θεωρούνταν συνάνθρωποί τους, αλλά κοινά δικά τους πράγματα και στην απόλυτη και ανεξέλεγκτη διάθεσή τους; Να που η δουλεία μόνο τη μορφή της άλλαξε στην καπιταλιστική κοινωνία της εποχής μας!

Είναι μήπως τυχαίο ότι από τη μέρα που το θρεφτάρι των γιάνκηδων, αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, παρακαλώ, Γιώργος Παπανδρέου, τάχθηκε υπέρ της αποποινικοποίησης και της καλλιέργειας του χασίς κατ' οίκον - στα μπαλκόνια - παρατηρήθηκε απότομη έξαρση στη διάδοση, διακίνηση και χρήση του χασίς; Να παραιτηθεί αμέσως είχε φωνάξει τότε στη Βουλή το ΚΚΕ. Κι όμως ο Κ. Σημίτης τον κρατά. Γιατί η ΕΕ, το ΝΑΤΟ, η Ουάσιγκτον τέτοιους διαφθορείς και δούλους θέλουν να τους εξυπηρετούν. Είναι οι εξ... αγχιστείας και εξ επαφής πρώην... προοδευτικοί και τώρα σοσιαλδημοκράτες ή... σοσιαλιστές που τα καταφέρνουν καλύτερα από τους νεοδημοκράτες και τους χριστιανοδημοκράτες στη διεκπεραίωση των αντιλαϊκών νεοφιλελεύθερων σχεδίων των πολυεθνικών.

Να που η οργή και η κουφόβραση στα στήθια όλο και περισσότερων Ελλήνων πατριωτών, θρεμμένη από τον πόνο και την ντροπή που τους ξεσηκώνει για την κατάντια στην οποία τους οδήγησαν η πλουτοκρατία και οι υπηρέτες της, τους κατευθύνει στη συναίσθηση και της δικής τους ευθύνης για την παράταση της ανοχής στο εθνικό έγκλημα και στο καθήκον να αναλογιστούν ότι αν οι κατέχοντες, διά της απάτης, την εξουσία καταφέρουν να εξαφανίσουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, το μέλλον του λαού μας θα 'ναι η απελπισία και η απόγνωση. Πράγμα που δεν κατόρθωσαν και οι σκληρότεροι των ποικιλώνυμων κατακτητών - οι χιτλεροφασίστες και τα ντόπια τσιράκια τους.

Πόσο δίκιο είχε ο μεγάλος οραματιστής του κομμουνισμού Καρλ Μαρξ, που δεν παρέλειψε να μελετήσει και αυτή την πτυχή της ατομικής και εθνικής ψυχολογίας κάθε λαού, όταν φτάνει στο σημείο να ντραπεί για την ταπείνωσή του από τους δυνάστες του. Με την ακλόνητη πίστη στην περηφάνια και τη δύναμη των εργαζομένων, το Μάρτη του 1843 έγραφε σχετικά στο φίλο του Αρνολντ Ρούγκε: "Η ντροπή, με τον τρόπο της είναι μια επανάσταση. Ενας είδος εσωτερικής οργής που φανερώνει τη δύναμη ενός ανθρώπου, ενός έθνους να αρθεί πάνω από μια πράξη του. Αν ένα έθνος ολόκληρο μπορέσει να ντραπεί αληθινά, τότε θα μοιάσει με το λιοντάρι που μαζεύεται πριν χιμήξει".

Και η οργή του ελληνικού λαού θα 'ναι αναπόφευκτη. Το ξέσπασμα του δεξιού πολίτη στο λεωφορείο, που εκδηλώνεται καθημερινά και από χιλιάδες άλλους, ακόμη και στα κανάλια, την προοιωνίζεται. Και δείχνει στους κομμουνιστές σε ποιους επιπλέον χώρους οφείλουν ν' απλώσουν τη διαφώτισή τους, για να πάρει σάρκα και οστά το παλλαϊκό δημοκρατικό μέτωπο κατά των μονοπωλίων, του ιμπεριαλισμού και των ντόπιων υπηρετών τους.

Αν, λοιπόν, όλα τα μέλη και στελέχη του ΚΚΕ, οι Κνίτες οργανώσουν σωστά τη δουλιά τους και απλωθούν βαθιά στο περιβάλλον τους και όπου κουφοβράζει ο πόνος και η αγανάκτηση, θα 'ναι και η καλύτερη και αποδοτικότερη προσφορά τους προς τιμήν των 80χρονων του απροσκύνητου υπερασπιστή των λαϊκών δικαίων, Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας.

Παρίσης ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ