Η λέξεις "ξεπούλημα" και "σκάνδαλο" αποδεικνύονται φτωχές, για να περιγράψουν τις διαδικασίες ιδιωτικοποίησης της Τράπεζας Κρήτης, όπως η κυβέρνηση τις δημοσιοποίησε χτες με την προκήρυξη του νέου διαγωνισμού. Δε θα ήταν υπερβολή να λέγαμε ότι σύμφωνα με τους όρους που προβλέπονται στην κοινή απόφαση του υπουργού Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου και του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας Λ. Παπαδήμου,όποιος τελικά αποκτήσει την Τράπεζα Κρήτης, υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο όχι μόνο να μη βάλει το χέρι στην τσέπη για να πληρώσει, αλλά μπορεί να εισπράξει από πάνω. Να τον πληρώσουν, δηλαδή, για να την "αγοράσει".

Σύμφωνα, λοιπόν, με την κοινή απόφαση, η διεξαγωγή του επαναληπτικού δημόσιου διεθνούς "πλειοδοτικού διαγωνισμού", γίνεται με τους ακόλουθους όρους:

• Στην προκήρυξη δεν προβλέπεται ελάχιστο τίμημα.Αυτό απλά σημαίνει ότι η κυβέρνηση, θέλοντας να ξεμπερδεύσει με την Τράπεζα Κρήτης αποφάσισε να μην περιλάβει στους όρους του διαγωνισμού, ούτε το κατώτατο όριο αποτίμησης της αξίας της τράπεζας, που είχε προσδιοριστεί από δικούς της ιδιώτες - συμβούλους. Αξίζει να αναφέρουμε ότι στον πρώτο διαγωνισμό είχε καθοριστεί κατώτατο τίμημα 40 δισ. δραχμών.
• Δίνεται η δυνατότητα στον πλειοδότη, είτε να πληρώσει εφάπαξ, είτε να καταβάλει το 30% του συμφωνημένου τιμήματος και το υπόλοιπο να το πληρώσει τμηματικά σε 4 χρόνια.
• Σε περίπτωση που υπάρξουν διαφορές μεταξύ του αγοραστή και του πωλητή ως προς το ύψος των επισφαλών απαιτήσεων, που ενδεχομένως διαπιστωθούν από τον αγοραστή και αφορούν νέες χορηγήσεις που δόθηκαν από 1/1/98 και μέχρι τη μεταβίβαση, οι διαφορές αυτές θα κρίνονται από διεθνή ελεγκτικοοικονομικό οίκο.
• Δίνει τη δυνατότητα στον αγοραστή να καταθέσει το 10% του τιμήματος εξαγοράς σε εγγυητικό λογαριασμό και σε περίπτωση που αυτός (ο αγοραστής) διαπιστώσει επισφαλείς απαιτήσεις, μεγαλύτερες από αυτές που εγγράφονται στον τελευταίο ισολογισμό της Τράπεζας, είτε να αποζημιωθεί αμέσως από τον εγγυητικό λογαριασμό (σε περίπτωση συμφωνίας) είτε σε περίπτωση διαφωνίας, να προσφύγουν σε διεθνή ελεγκτικοοικονομικό οίκο.
• Σε περίπτωση που η καθαρή λογιστική θέση της τράπεζας κατά την ημερομηνία της μεταβίβασης είναι διαφορετική από τη λογιστική θέση που έχει αποτυπωθεί στον τελευταίο ισολογισμό, αν το αποτέλεσμα της διαφοράς είναι αρνητικό, βαρύνεται ο πωλητής (δηλαδή το δημόσιο), ο οποίος και θα αποζημιώσει τον αγοραστή, ενώ προβλέπεται και το αντίθετο, η ύπαρξη δηλαδή θετικής διαφοράς, η οποία... βαρύνει τον αγοραστή. Το ενδεχόμενο όμως αυτό είναι εντελώς θεωρητικό, καθώς η κυβέρνηση, στη βιασύνη της να ξεπουλήσει την ΤΚ, δε δείχνει διατεθειμένη να διεκδικήσει τέτοιες... πολυτέλειες!

Οι υποψήφιοι αγοραστές μπορούν να καταθέσουν προσφορές μέχρι στις 12 Ιούνη 1998.