Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΛΑΜΙΩΤΗΣ, αντιστασιακός, μαχητής του Λόχου ΕΛΑΣ Ψυχικού, με αφορμή δημοσίευμα του "Ριζοσπάστη" (3/1/98), με τον τίτλο "Για τη στάση του Μ. Παπαζήση το Δεκέμβρη '44", γράφει:

"Επειδή γνώρισα τον ηρωικό ταγματάρχη Μ. Παπαζήση και θέλοντας να τιμήσω τη μνήμη του, θα ιστορήσω τον αφοπλισμό στη Φιλοθέη από τους Αγγλους του 2ου Συν/τος της ΙΙ Μεραρχίας, όπως τον έζησα ο ίδιος. Θυμάμαι, ήταν κοντά μεσάνυχτα στις 3 Δεκέμβρη 1944, όταν έφθασε στο Λόχο του ΕΛΑΣ Ψυχικού ο Μ. Παπαζήσης και ο Δ. Δημητρίου (Νικηφόρος) με τους αντάρτες του συντ/τος. Ο Ηλίας Σταματιάδης (Κοβίτης) και ο Βαγγέλης Κωστούλας (καπετάνιος του λόχου) τους υποδέχτηκαν και κάθισαν μαζί τους στα γραφεία Διοίκησης του λόχου. Σε μια στιγμή, ήρθε ο Μίμης Πετσόπουλος με μοτοσικλέτα και έφερε ένα φάκελο, λέγοντας πως είναι διαγγελέας του καπετάν - Ορέστη. Ο Σταματιάδης άνοιξε το φάκελο που περιείχε διαταγή του καπετάν - Ορέστη προς το Νικηφόρο να πάρει το Συν/μα και να πάει να στρατοπεδεύσει στη Φιλοθέη, στη θέση που όριζε το σχεδιάγραμμα. Σε λίγο, έφτασε ένα τζιπ με έναν Αγγλο αξιωματικό (που αργότερα πληροφορηθήκαμε πως ήταν ο Γουτχάουζ - Κρις) που ζήτησε να δει τον Νικηφόρο. Πραγματικά, ο Νικηφόρος βγήκε στην αυλή του κτιρίου, κουβέντιασε για λίγο με τον Αγγλο αξιωματικό που αμέσως μπήκε στο τζιπ και έφυγε. Στη συνέχεια, συμφώνησαν, ο Μ. Παπαζήσης να πάρει τους ΕΛΑΣίτες και να πάει στη Φιλοθέη κι ο Νικηφόρος να πάει στην Κηφισιά να φέρει ένα κανόνι. Μισοξημέρωμα της 4ης Δεκέμβρη, μας ειδοποίησε η οργάνωση της Φιλοθέης πως οι Αγγλοι έχουν κυκλώσει το Συν/γμα και το αφοπλίζουν. Δυστυχώς, ο Λόχος μας δεν μπορούσε να επέμβει γιατί η διαταγή ήταν να μη χτυπηθούμε με τους Αγγλους.

Την ίδια διαταγή είχε και ο Μ. Παπαζήσης. Πάντως, οι συναγωνιστές της ΕΑΜικής οργάνωσης κατάφεραν να βοηθήσουν πολλούς ΕΛΑΣίτες και να τους οδηγήσουν στο Ψυχικό, όπου αργότερα ήρθε ο Νικηφόρος και ανασύνταξε το σύνταγμα. Ο ταγματάρχης Μ. Παπαζήσης μάθαμε πως είχε συλληφθεί μαζί με άλλους ΕΛΑΣίτες από τους Αγγλους. Στη συνέχεια, στις 6 Δεκέμβρη 1944, οι Αγγλοι με πιάσανε μαζί με άλλους συναγωνιστές και μας μεταφέρανε στο Γουδί κι από κει σε λίγες μέρες μας κλείσανε στο Χασάνι, όπου είχαν μεταφέρει περίπου 1.000 κρατουμένους. Την ίδια μέρα κιόλας, συστήσαμε μια επιτροπή απόδρασης με τον Ν. Γεωργαντά, τον Αξελό (αν θυμάμαι καλά) και άλλους δυο. Πρώτη ενέργειά μας ήταν να επισκεφτούμε τον Μ. Παπαζήση για να τον βοηθήσουμε ν' αποδράσει. Δυστυχώς όμως, δεν ήταν δυνατό γιατί τα πόδια του ήταν πρησμένα - φορούσε παντόφλες - και επειδή ήταν παχύς δε χωρούσε να περάσει κάτω από το συρματόπλεγμα. Ετσι, αποδράσανε μόνο ο αντάρτης Βοριάς και μερικοί ακόμα.

Σε λίγες μέρες, ήρθε μια επιτροπή από δικαστικούς και αστυνομικούς να μας ανακρίνει. Δε δεχτήκαμε και φύγανε, παίρνοντας μαζί τους (αν θυμάμαι καλά) τον Μ. Παπαζήση και μερικούς ακόμα. Αργότερα, μας μεταφέρανε στην Ελ - Ντάμπα της Αιγύπτου και μας κλείσανε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Οταν γυρίσαμε, μετά τη Βάρκιζα, μάθαμε πως τον ηρωικό ταγματάρχη Παπαζήση τον είχαν κλείσει φυλακή και τον ανταλλάξανε με Αγγλους αεροπόρους που είχε πιάσει αιχμαλώτους ο ΕΛΑΣ.

Αυτή είναι η αλήθεια, όπως την έζησα ο ίδιος".