Σε πολλά μαγαζιά που πουλάνε ψωμί, όσο και αν διαφέρει ο τίτλος του καθενός απ' αυτά, "Πρατήριο άρτου", "Φούρνος παραδοσιακός", "χωριάτικος", "Αρτοποιήματα" κλπ., κλπ., ένα κοινό γνώρισμα έχουν όλα, την ταμπελίτσα που γράφει: "Ψωμί 350 γραμμάρια, 140 δρχ.". Επίσης υπάρχουν και άλλες τιμές, όπως 150 και 160 δρχ. για διάφορα άλλα "αρτοσκευάσματα", "αρτοποιήματα", όπως τα ονομάζουν. Ακόμη για να δικαιολογηθεί η όποια τιμή πάνω από τις 140 δρχ., έχουμε το ψωμί "Βάρης", με "προζύμι", "ολικής αλέσεως" και ένα σωρό άλλα εφευρήματα.

Για να αγοράσουμε δηλαδή ένα κιλό ψωμί, πρέπει να πάρουμε 3 φραντζόλες, ήτοι 3χ140 δρχ. μας κάνουν 420 δρχ.

Παλιότερα δε, που το ψωμί ήταν στη διατίμηση, ήταν αγορανομική παράβαση, αν δεν ήταν σωστά ζυγισμένο. Σήμερα κανένας έλεγχος δε γίνεται, ούτε για την τιμή ούτε για το βάρος του.

Πόσο θα τραβήξει αυτή η κατάσταση της αδιαφάνειας και της κοροϊδίας; Με ένα τόσο βασικό είδος, που είναι το ψωμί, επιτρέπεται σε βάρος του λαού να κερδοσκοπούν οι κερδοσκόποι και το επίσημο κράτος να σιωπά; Εμείς οι χαμηλοσυνταξιούχοι δυσκολευόμαστε ακόμα και τον "επιούσιον άρτο" μας να αγοράσουμε.

Πριν μερικά χρόνια, ο αείμνηστος Κώστα Λουλές, βουλευτής τότε του ΚΚΕ, σε ερώτησή του στο Κοινοβούλιο για το κύκλωμα "σιτάρι - αλεύρι - ψωμί" (τότε κυβερνούσε το "άλλο ΠΑΣΟΚ"), είχε πάρει την απάντηση ότι αυτό είναι κρατικό μυστικό! Τι λέει, λοιπόν, σήμερα το "εκσυγχρονιστικό" ΠΑΣΟΚ;

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΥΜΙΑΤΖΗΣ

Συνταξιούχος ΙΚΑ

Νέα Σμύρνη