Οι έρευνες αυτές, όμως, σαν την προαναφερόμενη του "Οικονομικού Ταχυδρόμου", αναδείχνουν ένα μεγάλο και κρίσιμο ερώτημα. Ερώτημα, που είναι και ιδιαίτερα επίκαιρο, λόγω της μεγάλης συζήτησης των ημερών αυτών, περί "προνομίων" στους εργαζόμενους των ΔΕΚΟ: Πού πηγαίνουν τα όλο και περισσότερα χρήματα, τα τεράστια αυτά ποσά, που συγκεντρώνει το κράτος; Ολ' αυτά, που "γλιτώνει" από τις πολύχρονες εισοδηματικές πολιτικές σκληρής λιτότητας προς τους δημόσιους υπάλληλους, από τη "μετάθεση" αρμοδιοτήτων και υποχρεώσεών του - μαζί με το κόστος τους - στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και κατ' επέκταση στους εργαζόμενους, από τη συρρίκνωση των κοινωνικών δαπανών, κλπ., κλπ;

Στ' αλήθεια, θέλουν να πείσουν το λαό οι κυβερνώντες και τα φερέφωνά τους ότι τα δήθεν προνόμια δίνουν την απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα; Η μήπως, υπάρχει και η παραμικρή αμφιβολία, ότι και να"παγώνανε", για μια ή δύο δεκαετίες, οι μισθοί και οι κάθε είδους απολαβές των εργαζόμενων στο δημόσιο, τα ελλείμματα θα συνέχιζαν απτόητα την ανοδική τους πορεία; Το καπιταλιστικό κράτος ήταν, είναι και γίνεται καθημερινά και περισσότερο, μια "μηχανή", που τα "παίρνει" απ' το λαό και τα "δίνει" στο μεγάλο κεφάλαιο και τους κάθε λογής παρατρεχάμενούς του. Με χίλιους δυο τρόπους και μορφές, τυπικά νόμιμους ή παράνομους. Αυτή είναι η αλήθεια.