Πέρασαν 50 χρόνια από το σκοτωμό του μεγάλου ήρωα καπετάνιου του ΔΣΕ Μενέλαου Μενελάου.

Στις 15 Γενάρη 1948, στις μεγάλες επιχειρήσεις που έγιναν από τον κυβερνητικό στρατό στην περιοχή του όρους Καρβούνη, με σκοπό να καταλάβουν του "Μερτζάνη τα βράχια", θέσεις οχυρές, που υποστήριζε η ομάδα Μενελάου και Βασιλείου. Εκεί, ο Μενελάου δέχτηκε ριπή αυτομάτου και τραυματίστηκε σοβαρά. Οι αντάρτες έτρεξαν κοντά του και προσπάθησαν να τον μεταφέρουν στο απυρόβλητο για να του επιδεθούν τα τραύματά του. Ο Μενελάου αρνήθηκε να εγκαταλείψει τη θέση του. Πειστικός και αμετακίνητος, ο παράτολμος εκείνος καπετάνιος παρακάλεσε τους συντρόφους του να τον αφήσουν να ρίξει και τις τελευταίες του σφαίρες. Ακουμπισμένος στον κορμό ενός πεύκου, συνέχισε να πολεμάει και να ζητωκραυγάζει για το ΔΣΕ. Ωσπου μια σφαίρα τον ξάπλωσε νεκρό! Το χέρι του έμεινε ακίνητο πάνω στο όπλο. Ο ήρωας Μενελάου έπεσε χαμογελώντας.

Αργότερα διαδόθηκε από τον μεταγωγικό του Πλατάνου Αναστάση Σουρή, πως, όταν τελείωσε η μάχη, ο διοικητής του λόχου της Χωρ/κής που έκανε την επίθεση, πλησίασε τον νεκρό ήρωα και είπε στους άνδρες του να τον ανασηκώσουν και να τον ακουμπήσουν ορθό στον πανύψηλο πεύκο, κάτω από τον οποίο έπεσε. Ο διοικητής τον κοίταξε για μερικά λεπτά και συγκινημένος είπε: "Αυτός ο άνδρας ήταν γενναίο παλικάρι".

Σ' αυτή τη μάχη έπεσε και ο Δημοσθένης Αλεξάνδρου από τα Κοντέικα, θαρραλέος μαχητής, από τα διαλεχτά παλικάρια. Επίσης την ίδια μέρα στη θέση "Στρογγυλός ούραχος" και λίγα μέτρα από μένα, που ήδη ήμουν βαριά τραυματισμένος και με γλίτωσε την τελευταία στιγμή ο καπετάνιος Λευτέρης Ζαφείρης από το Πυθαγόρειο, πέφτει από εχθρικές σφαίρες ο πανύψηλος μαχητής και από τα καλύτερα παλικάρια του ΔΣΕ, Χαρίδημος Λυμπέρης από την Αμπελο. Το αγνό αυτό παλικάρι θα μείνει πάντα αξέχαστο στη μνήμη μας.

Επίσης, πάνω στο οπλοπολυβόλο του στη θέση "Ξεπαγιασμένο", τραυματίζεται θανάσιμα και ξεψυχάει, ο ξακουστός ήρωας Κώστας Καρλοβασίτης από τους Μυτιληνιούς. Ο βοηθός του κατορθώνει να σώσει το οπλοπολυβόλο, φεύγοντας και φέρνει τη θλιβερή είδηση.

Λίγα ακόμα λόγια θα πω για τον καπετάνιο Μενελάου. Ο μεγάλος αυτός επαναστάτης, ο μοναδικός, που, όταν μας κήρυξε ανοιχτά πια τον πόλεμο ο "περίφημος νομάρχης Κούσουλας" στις 25 Μάρτη 1947, ο Μενελάου με τον χειμαρρώδη λόγο του καταγγέλλει μέσα απ' τη συγκέντρωση στην πλατεία της πρωτεύουσας, τον βάρβαρο πολεμοκήρυκα κι ακούγεται να βροντοφωνάζει: "Φύγε Ηρόστρατε, ξεκουμπίσου από τη Σάμο", παρομοιάζοντας τον Κούσουλα με τον Ηρόστρατο που έκαψε τον περίφημο Ναό της Αρτέμιδας στην Αρχαία Εφεσο, για να μείνει τ' όνομά του στην ιστορία. Αυτός ήταν ο επαναστάτης Μενελάου, ο γεμάτος έξαρση αγωνιστής, φορτωμένος, σαν αρχαιολόγος που ήταν, από την ιστορία και τις παραδόσεις. Ξεπρόβαλε στη μάχη που έπεσε, σαν ομηρικός ήρωας, στητός, μεγαλόπρεπος, ξαναζωντανεύοντας έτσι όλους τους ήρωες του 1821 του νησιού.

Τιμώντας έτσι τους 200 περίπου νεκρούς μας, που έχυσαν το αίμα τους στα δοξασμένα βουνά Κέρκη και Καρβούνη, θυμίζοντας στις νέες γενιές που έρχονται πως ο αγώνας μας δεν πήγε χαμένος, συνεχίζοντας, αγωνιζόμενοι πάντα για την τελική Νίκη, για τη Δημοκρατία και το Σοσιαλισμό.

Συντροφικά

ΜΑΝΩΛΗΣ ΔΙΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ

Αθήνα