Οι γυναίκες σαν μητέρες έχουν μια ιδιαίτερη ευαισθησία γιατί εκ των πραγμάτων βρίσκονται πιο κοντά στα παιδιά τους, όταν χτυπάει την οικογένεια η συμφορά των ναρκωτικών. Ετσι διαπιστώσαμε το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της συζήτησης που έγινε πριν λίγες μέρες με πρωτοβουλία του συλλόγου γυναικών Καλλιθέας, με θέμα "ναρκωτικά και νεολαία". Το κοινό ήταν σε μεγάλο ποσοστό μητέρες, καθηγήτριες, γυναίκες εκπρόσωποι συλλόγων γονέων και κηδεμόνων, μαθήτριες και μαθητές - μέλη των δεκαπενταμελών συμβουλίων των Γυμνασίων και Λυκείων της περιοχής, Γυμνασιάρχες.

Ιδιαίτερα αποκαλυπτικός ο διάλογος που ακολούθησε τις ομιλίες ανάμεσα σε πρώην χρήστες, σπουδαστές, γονείς, εκπαιδευτικούς καθώς και η παρέμβαση της Γεωργίας Τσαμούρη, από το προεδρείο της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας.

• "Χρειαζόμαστε ενημέρωση στα σχολεία, είπε μια μαθήτρια που πήρε το λόγο. Δεν ξέρουμε πώς να φερθούμε σε συμμαθητές μας που παίρνουν ναρκωτικά. Οι μεγάλοι δε μας βοηθάνε. Ισως χρειάζεται να ψάξουμε μόνοι μας, είναι καιρός να πάρουμε την πρωτοβουλία να ενημερωθούμε".

• "Το χρωστάμε στα παιδιά μας. Σαν σύλλογος γυναικών έχουμε πανικοβληθεί από τη διακίνηση ναρκωτικών στην περιοχή μας και σ' όλη τη χώρα, από το γεγονός ότι οι έμποροι απευθύνονται όλο και σε πιο μικρές ηλικίες - παιδιά και νέους στην αρχή της εφηβείας", είπε η πρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών Καλλιθέας Ζωή Παρλαβάτζα. Η πολιτεία δεν έχει δικαίωμα να συνθηκολογήσει με τα ναρκωτικά. Κι εμείς πρέπει να σχεδιάσουμε την αντίστασή μας".
• "Ημουν 22 χρόνια εξαρτημένος, είπε ο Γιάννης που θέλησε να μεταφέρει την εμπειρία του στο ακροατήριο. Είναι λάθος αυτό που κάνουν μερικοί, να μην ενδιαφέρονται για το πρόβλημα, γιατί ακόμα δεν έχει χτυπήσει την πόρτα τους. Ολα αυτά τα χρόνια μού έδειξαν ότι χρειάζεται να παίρνουμε θέση και στάση απέναντι σε κάθε τι που συμβαίνει στην κοινωνία μας και είναι άδικο. Αντίθετα από αυτό που μου έλεγαν οι γονείς μου "Μη σε νοιάζει τι κάνει ο άλλος", ή "κοίτα εσύ να αποκτήσεις χρήματα". Αυτοί που έχουν ανάγκη για εξουσία είναι πιο βαθιά πρεζάκια από μας. Οσοι νέοι έχουν πρόβλημα, πρέπει να απευθύνονται στις θεραπευτικές κοινότητες, γιατί μόνο έτσι θα αλλάξουν στάση ζωής και θα απεξαρτηθούν πραγματικά".

• Και ο Κωστής, άλλος νέος που πέρασε τον λαβύρινθο των ναρκωτικών: "Οι καθηγητές θα έπρεπε να ενδιαφέρονται όχι μόνο για τα τυπικά αλλά για να υπάρχει ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία, με τους μαθητές", υπογράμμισε.

Κάτι που επιβεβαίωσε και εκπρόσωπος των καθηγητών, επισημαίνοντας την έλλειψη επικοινωνίας. "Αν εφαρμοστεί ο νέος νόμος για την εκπαίδευση, είπε, μόνο στην Α Λυκείου θα γίνονται στα παιδιά 192 τεστ - σαν να είναι μηχανήματα - και θα λείψει ο διάλογος με τον καθηγητή. Δε θα υπάρχει χρόνος, ούτε κάτι που θα εκτονώνει και θα εμπνέει τα παιδιά, καμιά ένταξη σε μια συλλογική διαδικασία".

• "Εχουμε και εμείς οι γονείς την ευθύνη να βρισκόμαστε κοντά στα παιδιά μας όταν μας χρειάζονται και μας αναζητούν" είπε μια "παθούσα" μητέρα... ενώ η Τασία Πουλούδη, μέλος της Ενωσης Γονέων και Κηδεμόνων Καλλιθέας αναφέρθηκε στο ρόλο που παίζει η αρμονία στην οικογένεια και τα ΜΜΕ που επηρεάζουν τις συνειδήσεις. "Δε δεχόμαστε, τόνισε, τη νομιμοποίηση των ναρκωτικών ούτε καμιά διάκριση ανάμεσα στα "μαλακά" και "σκληρά" ναρκωτικά που πάνε να μας περάσουν".
• Από την πλευρά της η Γεωργία Τσαμούρη, εκπρόσωπος της ΟΓΕ, έδωσε έμφαση στον συλλογικό αγώνα και στην κινητοποίηση των γυναικών μέσα από τους γυναικείους και άλλους φορείς: "Πρέπει, είπε, να βρεθούμε στην πρώτη γραμμή του αγώνα ώστε να μη φθάσουμε να βλέπουμε τα παιδιά μας να μη μιλάνε, να μη γελάνε, να έχουν καταντήσει άβουλα, απονευρωμένα πλάσματα. Να χτυπήσουμε την ανεργία και να ενταχθούμε στο κίνημα κατά των ναρκωτικών. Είμαστε αντίθετες στο διαχωρισμό ανάμεσα στα σκληρά και μαλακά ναρκωτικά και βέβαια αντίθετες στη... γλάστρα με το χασίς στην αυλή. Ποτέ δεν καταγράφονται οι νεκροί από το χασίς ούτε τα αυτοκινητιστικά δυστυχήματα που έχουν συμβεί εξ αιτίας της χρήσης του".
• "Οι νέοι βαρέθηκαν τις ομιλίες" παρατήρησε ανάμεσα στα άλλα η ψυχίατρος Κ. Μάτσα, διευθύντρια του "18 Ανω", συμμετέχοντας στο διάλογο. Τους ενδιαφέρει η ουσία, πώς μπορεί κανείς να αντισταθεί στην ισοπέδωση. Κι αυτό γιατί βλέπουν ότι όλα σήμερα υποτάσσονται στη λογική της διαχείρισης, στην εμπορευματοποίηση, μακριά από τον άνθρωπο και τις βαθύτερες ανάγκες του. Και αυτό δεν μπορεί να τους εμπνεύσει.

Ο τοξικομανής διψάει για ανθρώπινες σχέσεις αλλά δεν μπορεί να κάνει τέτοιες. Δεν μπορείς, τόνισε, να μιλήσεις για ναρκωτικά αφαιρώντας την κρίση που μαστίζει την κοινωνία, σαν καρκίνος, σε όλα τα επίπεδα: Οικονομικό, πολιτιστικό, κοινωνικό, πολιτικό, σύστημα αξιών. Και η νομιμοποίηση θα κάνει τη χρήση των ναρκωτικών πιο μαζική, όπως άλλωστε φάνηκε από τα πειράματα που έγιναν σε άλλες χώρες.

Η εξάρτηση, κατέληξε, έχει πολλές μορφές και στηρίζεται σε κάποιο ψυχολογικό υπόβαθρο. Δεν μπορεί κανείς να μιλάει ενάντια στα ναρκωτικά όταν είναι δούλος του ποτού, των ηρεμιστικών, συνηθίζει να βλέπει ηλίθιες εκπομπές, παραιτείται από το να διεκδικεί στη ζωή του. Μια τέτοια στάση ζωής κάνει το λόγο του, αναξιόπιστο και στομφώδη. Υπάρχουν γονείς που δουλεύουν όλη μέρα και εξασφαλίζουν καταναλωτικά αγαθά στα παιδιά τους, αλλά τα κανάλια επικοινωνίας τους είναι μπλοκαρισμένα. Η στάση ζωής που έχουμε, αφορά την αγωγή του παιδιού και όλη την εκπαιδευτική διαδικασία, τον εκπαιδευτικό που δουλεύει ρουτινιάρικα, τα άγχη, τον ανταγωνισμό, την εξατομίκευση των προβλημάτων, το ότι δε γίνεται τίποτα ομαδικά. Αυτό που έχει σημασία, είναι η αντίσταση στην ισοπέδωση σε πολλά επίπεδα - να μένει κανείς όρθιος.

Αυτό φαίνεται και από τη λαχτάρα των νέων που είναι εξαρτημένοι και παρακολουθούν ένα θεραπευτικό πρόγραμμα, να μπουν σε ομάδες καλλιτεχνικές. "Μισούμε, λένε, τη μιζέρια της καθημερινότητας".

Ενδιαφέροντα στοιχεία σχετικά με το προφίλ των νέων που έρχονται στα κέντρα του ΚΕΘΕΑ έδωσε ο διευθυντής του, Χ. Πουλόπουλος, κοινωνιολόγος. Ογδόντα πέντε στους εκατό είναι άντρες και δεκαπέντε στους εκατό γυναίκες - κυρίως σ' ό,τι αφορά τη χρήση ηρωίνης. Τα δεκαέξι χρόνια είναι ο μέσος όρος έναρξης της χρήσης, γι' αυτό η πρόληψη πρέπει να αρχίζει νωρίτερα. Οι περισσότεροι αρχίζουν με χασίς και χάπια. 75% που φθάνουν στο ΚΕΘΕΑ είναι άνεργοι. Είναι χαρακτηριστικό ότι από μια έρευνα που έγινε στη "Στροφή" και στην "Ιθάκη" σε νέους και νέες πέντε χρόνια μετά την έξοδό τους από τη θεραπευτική κοινότητα, περισσότεροι από 75% ήταν "καθαροί".

Ομως αυτοί οι νέοι αντιμετωπίζουν προβλήματα επανένταξης και επαγγελματικής κατάρτισης.

Για το νομοθετικό πλαίσιο του προβλήματος μάς μίλησε η γγ του ΕΣΥΝ Ελένη Ζαφειρίου, δικηγόρος, πρόεδρος της Ενωσης Ελληνίδων Νομικών, και συγκεκριμένα για τους νόμους 172987 και 2161/93. "Νόμοι ανεπαρκείς σ' ό,τι αφορά την πρόληψη, ιδιαίτερα ο δεύτερος, εισάγει επικίνδυνες καινοτομίες, επιτρέπει τη χορήγηση υποκατάστατων, μεθαδόνης καθώς και την αποποινικοποίηση για προμήθεια, κατοχή και καλλιέργεια μικρής ποσότητας ναρκωτικών ουσιών. Ο νόμος, όμως, δε λέει τι σημαίνει μικρή ποσότητα και από αυτόν επωφελούνται οι έμποροι που χαρακτηρίζονται τοξικομανείς. Οσο για τη μεθαδόνη οδηγεί και αυτή στο θάνατο - έχει δοκιμαστεί και σε άλλες χώρες και έχει αποτύχει", υπογράμμισε η ομιλήτρια.

Η εκδήλωση του Συλλόγου Γυναικών Καλλιθέας γίνεται ακόμα περισσότερο επίκαιρη μετά την πρόσφατη έκθεση Ντ' Ανκόνα που δεν πέρασε τελικά σε ψηφοφορία, από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Μια έκθεση που προτείνει ανάμεσα σε άλλα την εναρμόνιση των νομοθεσιών των δεκαπέντε κρατών - μελών της ΕΕ για τα ναρκωτικά με αποποινικοποίηση της κάνναβης (χασίς) και χορήγηση με ιατρική συνταγή των "σκληρών" ναρκωτικών. Εντονη διαμαρτυρία ενάντια σ' αυτή την έκθεση, έγινε στη διάρκεια της εκδήλωσης από το Εθνικό Συμβούλιο κατά των Ναρκωτικών διά στόματος της γενικής γραμματέα του ΕΣΥΝ, Ελένης Ζαφειρίου και σε συνέχεια συγκεντρώθηκαν υπογραφές.

"Η έκθεση Ντ' Ανκόνα μπορεί να επανέλθει και πρέπει όλοι να κινητοποιηθούμε, ιδιαίτερα η νεολαία, απέναντι στη λαίλαπα που φθάνει", επισήμανε ο πρόεδρος του ΕΣΥΝ Β. Μάνος, παιδίατρος. "Καλλιεργείται, τόνισε ο ομιλητής, σύγχυση και αποπροσανατολισμός, ενώ η κυβέρνηση πατάει σε δυο βάρκες. Ενώ παρατηρείται επιδείνωση του προβλήματος και εμφάνισή του όλο και σε πιο μικρές ηλικίες, δίνεται έμφαση στην καταστολή και όχι στην πρόληψη του προβλήματος. Γι' αυτό σ' αυτή τη φάση χρειάζεται ενεργοποίηση όλων των πολιτών, της οικογένειας, του σχολείου, των συλλόγων γονέων, των ΜΜΕ, ομάδων πρωτοβουλίας από τις γυναικείες οργανώσεις, την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τα στέκια νεολαίας και βέβαια μέτρα από την ίδια την πολιτεία. Ακόμα τηλεφωνικές γραμμές SOS, ίδρυση πολλών θεραπευτικών μονάδων - γιατί η θεραπεία είναι μια εφικτή και αποτελεσματική λύση - και γενικότερα ενεργοποίηση του κόσμου σε εθνικό επίπεδο".