Στην απόφαση της Συνόδου της ΚΕ του ΚΚΕ, τον Οκτώβρη, στα συμπεράσματα από τους αγώνες, γίνεται η εξής εκτίμηση: "Υπάρχουν θετικές διεργασίες και αγωνιστικές διαθέσεις, όμως αυτές δεν εξελίσσονται σε συνεχείς αγώνες με σχέδιο και προοπτική... Στις πλάτες του Κόμματός μας, του ταξικού ρεύματος μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, στις δυνάμεις της ΚΝΕ, πέφτει το βάρος να παρεμβαίνουμε, ώστε οι αγώνες να συνεχίζονται με διάφορες μορφές και κυρίως να συμβάλλουν στην άνοδο της πολιτικής πείρας των εργαζομένων. Να διατηρείται το μέτωπο δράσης ανοιχτό, ανάμεσα σε κορυφαίες κινητοποιήσεις, να μην νομιμοποιείται στη λαϊκή συνείδηση ένας νόμος, ένα μέτρο που πάρθηκε και περπάτησε στη ζωή. Κυρίως αυτό που πρέπει εμείς να έχουμε στην προσοχή μας είναι κάθε αγώνας, μικρότερος ή μεγαλύτερος, να αφήνει αποκρυσταλλώματα, π.χ. συσπείρωση δυνάμεων, μορφές κοινής δράσης, που μπορεί να δώσουν συνέχεια, να προετοιμάσουν μεθοδικά το επόμενο βήμα".

Είναι γεγονός ότι οι αγώνες δεν εκδηλώνονται μόνο με τη θέληση της πρωτοπορίας, παρά το γεγονός ότι αυτή η θέληση, όταν ξεδιπλώνεται με την πιο αποτελεσματική δράση στις λαϊκές μάζες, αποτελεί τον πρωταρχικό παράγοντα στην ταξική πάλη. Πρέπει, όμως, να συνυπάρχουν και ορισμένες αντικειμενικές προϋποθέσεις, που έχουν άμεση σχέση με τη στάση των ίδιων των μαζών, το επίπεδο της πολιτικής τους συνείδησης, που μερικές φορές μπορεί και να μην συμβαδίζει με την οξύτητα των προβλημάτων και που δε διαμορφώνεται αποκλειστικά και μόνο από την πρωτοπορία, αφού δέχεται και την επίδραση του αντίπαλου. Η συνειδητοποίηση από τις λαϊκές μάζες της ανάγκης για να κινητοποιηθούν είναι, λοιπόν, ένα σύνθετο πρόβλημα, που πρέπει να βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής του Κόμματος. Η πείρα των μαζών παίζει σημαντικό ρόλο στην προετοιμασία και την οργάνωση των κινητοποιήσεων και έχει σχέση, πρώτ' απ' όλα, με τις συνέπειες από τα προβλήματα στη ζωή τους, την οξύτητά τους και σε ποιο βαθμό τη βιώνουν, αλλά και με το βαθμό συνειδητοποίησης των αιτιών δημιουργίας των προβλημάτων, της πολιτικής που τα αναπαράγει και τα οξύνει, της λύσης τους, με βάση τα πραγματικά συμφέροντα των μαζών και το δρόμο που μπορεί να επιτευχθεί αυτή η λύση, αλλά και με την επίδραση που ασκούν οι ίδιοι οι αγώνες. Με λίγα λόγια, αν δεν ωριμάζουν αυτές οι προϋποθέσεις, δυσκολεύεται η ανάπτυξη των αγώνων. Η επίδραση, επίσης, του αντίπαλου, που είναι πολύμορφη σε σχέση και με τις δυσκολίες που υπάρχουν αντικειμενικά, είναι ένας παράγοντας που πρέπει να συνυπολογίζεται.

Η ίδια η πείρα των αγώνων αποδεικνύει ότι η οργάνωση κινητοποιήσεων, με διάρκεια, μαχητικότητα, μαζικότητα, αλληλεγγύη και ανεβασμένες μορφές πάλης, δεν επιτεύχθηκε εντελώς ξαφνικά. Προηγήθηκαν άλλες κινητοποιήσεις μικρότερης κλίμακας, που ωρίμαζαν τις προϋποθέσεις για τις μεγάλες κινητοποιήσεις. Στην περίπτωση των αγροτικών αγώνων, οι μικρότερες και αποσπασματικές κινητοποιήσεις των προηγούμενων τριών χρόνων, ωρίμασαν στη συνείδηση των αγροτών, μαζί με την όξυνση του αγροτικού ζητήματος, την ανάγκη της συντονισμένης από τα κάτω και με πιο ανεβασμένες μορφές πάλης. Η εναλλαγή παρόμοιων μορφών κινητοποιήσεων δε θα εμφανίζεται, τουλάχιστον τώρα, σ' αυτές τις συνθήκες με μεγάλη συχνότητα και συνέχεια. Τι μπορούμε και πρέπει να μετράμε σαν αποτέλεσμα της πάλης, πέρα από το βαθμό ικανοποίησης και κατάκτησης των διεκδικήσεων; Το αν αυξάνεται η μαζικότητα στις κινητοποιήσεις. Αν γίνονται βήματα στη συσπείρωση και κοινή δράση των πρωτοβάθμιων σωματείων, αν δηλαδή γίνονται βήματα στην κατάκτηση της ενότητας δράσης των εργαζομένων σε στόχους που αντιστρατεύονται την πολιτική της άρχουσας τάξης και κινούνται στην κατεύθυνση των ταξικών τους συμφερόντων. Αν γίνονται βήματα στην κοινή δράση της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Αν ενισχύεται το ταξικό ρεύμα στις γραμμές του κινήματος. Αυτό, επίσης, που ενδιαφέρει είναι η έμπρακτη, μέσα από την πάλη, καταδίκη στη συνείδηση των λαϊκών μαζών κάθε αντιλαϊκού μέτρου, ανεξάρτητα από το αν και σε ποιο βαθμό το κίνημα μπορεί σήμερα να το ακυρώσει. Και μετρώντας έτσι την αποτελεσματικότητα των αγώνων, από τη μια κινητοποίηση στην άλλη, να γενικεύεται και να πλουτίζει η πείρα, για καλύτερο προσανατολισμό, ορθότερη διαμόρφωση στόχων και διεκδικήσεων, πιο αποτελεσματική προπαγάνδα, για πιο επεξεργασμένη τακτική, για την καλύτερη αποκάλυψη της ταξικής ουσίας και των αιτιών των προβλημάτων, άρα, και ποια πολιτική τα λύνει προς όφελος των εργαζομένων, για το ανέβασμα της πολιτικής συνείδησης των μαζών.

Σημαντικό ρόλο για όλα αυτά, διαδραματίζει η δουλιά μας στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα από τη μια κινητοποίηση στην άλλη. Εχει άμεση σχέση με τη δράση για τη συνειδητοποίηση από τις λαϊκές μάζες της ανάγκης να κινητοποιηθούν, να διεκδικήσουν, να αντισταθούν, να αντιπαρατεθούν, να μάθουν να αναμετριούνται με τον αντίπαλο. Να αναγνωρίσουν και να αφομοιώσουν τη δύναμη της οργανωμένης πάλης, άρα, και την ανάγκη να συμμετέχουν ενεργά, αλλά και να αποκτήσουν την εμπειρία από τα όποια αποτελέσματα των διεκδικητικών αγώνων. Και μέσα απ' αυτή τη διαδικασία να ωριμάζει στη συνείδησή τους η αναγκαιότητα της σύγκρουσης, της ρήξης με την πολιτική της άρχουσας τάξης. Στην περίπτωση των αγροτών, η προετοιμασία του αγώνα, που έχει ήδη εξαγγελθεί από την Πανθεσσαλική Επιτροπή, "πάτησε" πάνω στην προηγούμενη εμπειρία, στην όξυνση του προβλήματος με την ποινικοποίηση των αγώνων, στη διαφωτιστική δουλιά των στελεχών του αγροτικού κινήματος μετά την τελευταία μεγάλη κινητοποίηση, στη συνειδητοποίηση της ανάγκης για διεκδίκηση πιο προωθημένων αντιμονοπωλιακών στόχων, που μπορούν να συσπειρώσουν και άλλα λαϊκά στρώματα, ξεκίνησε με συλλαλητήρια στις διάφορες περιοχές και προετοίμασε το έδαφος για νέα μεγάλη πανθεσσαλική κινητοποίηση, με προοπτική να γίνει πανελλαδική.

Μπροστά στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, βρίσκεται ο στόχος της διεκδίκησης των νέων συλλογικών συμβάσεων, με δεδομένη την εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης και τις απαιτήσεις των βιομηχάνων, αλλά και το διαβόητο "Σύμφωνο Εμπιστοσύνης προς το 2000", αποτέλεσμα της απάτης του "κοινωνικού διαλόγου". Ηδη, υπάρχει η προηγούμενη εμπειρία από την προετοιμασία των πανελλαδικών απεργιών, αλλά και η εμπειρία από την κατάληξη να υπογραφεί το "σύμφωνο" μόνο από τη συνδικαλιστική παράταξη του ΠΑΣΟΚ, γεγονός που δεν απαλλάσσει τις άλλες συνδικαλιστικές παρατάξεις, που συμμετείχαν μέχρι το τέλος στο "διάλογο". Ηταν αποτέλεσμα της συνεπούς στάσης του ταξικού ρεύματος στο κίνημα και του ΚΚΕ, που από την αρχή αποκάλυψε την ουσία του, τις συνέπειές του, τον καταδίκασε, καλώντας, ταυτόχρονα, την εργατική τάξη να αναπτύξει διεκδικητικούς αγώνες ενάντια στις επιδιώξεις ΣΕΒ - κυβέρνησης και της υποταγμένης στο κεφάλαιο πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ. Αυτή η στάση συνέβαλε και στο συντονισμό σωματείων και σε αποφάσεις Εργατικών Κέντρων ενάντια στο "διάλογο", γεγονός που δείχνει ότι δεν επιτεύχθηκε αυτό που επιδίωκαν κυβέρνηση και ΣΕΒ, τη συναίνεση όλων όσοι από την αρχή συμμετείχαν, αλλά και ότι καταδικάστηκε σε ευρύτερα τμήματα της εργατικής τάξης, που μπορεί να επηρεάζονται πολιτικά από άλλες δυνάμεις. Η κυβέρνηση, εκτός από την εισοδηματική πολιτική, στο "έμπα" του νέου χρόνου, προχωράει σε νέο φοροκυνηγητό των εργαζομένων, ενώ σκοπεύει να κτυπήσει άμεσα την, ήδη, ανεπαρκή κοινωνική ασφάλιση. Με την εμπειρία των προηγούμενων κινητοποιήσεων, αλλά και με δεδομένη την ολοένα και πιο δυσμενή θέση των εργαζομένων και άλλων λαϊκών στρωμάτων της πόλης, υπάρχει το έδαφος για συντονισμένους από τα κάτω διεκδικητικούς αγώνες μπροστά στις συλλογικές συμβάσεις. Το αν θα οργανωθούν, θα εξαρτηθεί από την εντατική δραστηριότητα όλων των δυνάμεων, που, μαζί με τους κομμουνιστές, με τους αγωνιστές του ταξικού ρεύματος στις γραμμές του κινήματος, θα οργώσουν τα εργοστάσια, τους άλλους τόπους δουλιάς, θα συμβάλουν στη δραστηριοποίηση των σωματείων, αναδείχνοντας, ταυτόχρονα με τη διεκδίκηση συμβάσεων που να προστατεύουν το βιοτικό τους επίπεδο, και την ανάγκη καταδίκης της πολιτικής της άρχουσας τάξης, αλλαγής της συνδικαλιστικής ηγεσίας του κινήματος, με την αποφασιστική ενίσχυση των ταξικών δυνάμεων. Θα είναι ένα μεγάλο βήμα στη διαδικασία ωρίμανσης της ταξικής συνείδησης.